Νίκος Ξυδάκης
Γύρω στο 1988 διαβάζω εμμονικά και καθημερινά την ποίηση του Διονυσίου Σολωμού. Ανάμεσα σε σημειώσεις, νότες και υπογραμμίσεις πάνω στα βιβλία του, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου εμφανίζονται αυτά τα όνειρα που τα κατέγραψα την ίδια στιγμή όπως τα συγκράτησα, δίχως καμιά επεξεργασία. Θα έλεγα πως τα ένιωθα σαν μια παρηγοριά γιατί έμενα πάντοτε με το […]