Πρόσωπα & Ιστορίες

Είναι 23 Ιουνίου του 1918. «Οι Σύμμαχοι κέρδισαν τον πρώτο γύρο», γράφει ο πηχυαίος τίτλος στο πρωτοσέλιδο της γαλλικής εφημερίδας «L’Intransigeant». «Αλλά θα υπάρξει και δεύτερος», προειδοποιεί ο υπότιτλος. Πρέπει να χαμηλώσει ο αναγνώστης πολύ το βλέμμα για να διαβάσει, στο κάτω δεξιά μέρος της πελώριας σελίδας, το πρώτο ρεπορτάζ της εφημερίδας για έναν νέο, […]

Μέσα από τον Κάφκα έμαθα να ταξιδεύω αλλιώς n Η πρόσφατη επίσκεψη στην Πράγα ήταν σαν να γυρίσαμε πίσω τον χρόνο

Ακόμη και για όσους θα παρέμεναν σήμερα επιφυλακτικοί απέναντι σε μια τέχνη όπως αυτή του Καραγκιόζη, θα αρκούσε το κείμενο του σκηνοθέτη και ποιητή Λευτέρη Ξανθόπουλου για να αισθανθούν τη μαγεία που προκαλεί πάντα κάθε τι που συνειδητά Ή ασύνειδα του αναγνωρίζουμε μαζι με τις ρίζες του μια μακρά διάρκεια. Και επιχαίρει κανείς διπλά όταν μια τόσο φτωχική τέχνη όπως αυτή του Καραγκιόζη συνδυάζεται με λέξεις όπως «Παράδεισος», πράγμα που σημαίνει ότι ο τελευταίος μπορεί να είναι πολύ κοντά μας

«Αν η Συνθήκη του Μάαστριχτ είχε αναθέσει στην ΕΚΤ, μαζί με τη διασφάλιση της σταθερότητας των τιμών, και τη διασφάλιση της σταθερότητας του χρηματοοικονομικού συστήματος, ίσως η ευρωζώνη να γλίτωνε από πολλά προβλήματα» τονίζει ο Πέτερ Μπόφινγκερ, μέλος του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων της γερμανικής κυβέρνησης (των «σοφών της οικονομίας») στο βιβλίο του Επιστροφή στο μάρκο; Με […]

Συνιστώ ανεπιφύλακτα να διαβάσουν όλοι το συγκλονιστικό βιβλίο της Σβετλάνα Αλεξίεβιτς n Μια συλλογή από εμπειρίες ανθρώπων που έζησαν δύο εκ διαμέτρου αντίθετα καθεστώτα και δύο εντελώς διαφορετικά οικονομικά μοντέλα

Ο τελευταίος από τη συντροφιά του κουαρτέτου του Τζον Κολτρέιν έφυγε από τη ζωή στις 6 Μαρτίου αφήνοντας ως παρακαταθήκη τη συμμετοχή του σε εμβληματικά άλμπουμ της τζαζ μουσικής

Οσο συναρπαστική κι αν είναι μια φωτογραφία, όσες ιστορίες κι αν σε ωθεί να συνθέσεις, ο λόγος είναι πάντα αυτός που αναπαριστά με ακρίβεια, στερεώνει, δίνει μια προοπτική, που ακόμη κι αν υπήρξε διαφορετική σε σχέση με ό,τι ακολούθησε έχει καταχωριστεί ως μια προίκα στο συλλογικό ασυνείδητο. Ποιος θα το φανταζόταν αλήθεια, αν δεν διάβαζε το τόσο ακριβολόγο λυρικό κείμενο του σκηνοθέτη Σταύρου Τσακίρη, ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν ένα γεφύρι να συγκεντρώσει πάνω του την ημέρα των Θεοφανίων του 1925 τόσο πολλή ιστορία ώστε το ποτάμι Κόσυνθος που εξακολουθεί να διασχίζει σήμερα την Ξάνθη να μπορεί να λογαριαστεί ως ένα σημείο αναφοράς ενός πολύ ευρύτερου ιστορικού ορίζοντα;

Τον Λεωνίδα τον γνώριζα από τα εφηβικά μου χρόνια. Τότε που έκανα τα πρώτα μου ποδοσφαιρικά βήματα στους εφήβους του Ολυμπιακού. Εκείνος ήταν αρχηγός στην κολύμβηση. Εφορος. Πώς διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας, πού έγινε η γνωριμία; Στο κολυμβητήριο! Πήγαινα και παρακολουθούσα τους αγώνες που διεξάγονταν στο Εθνικό Κολυμβητήριο, στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Από […]

Είναι ένα φιλοσοφικό δίλημμα, ένα νοητικό πείραμα, που σπαζοκεφαλιάζει φιλοσόφους και ψυχολόγους, συζητείται σε παρέες ειδικών και μη, εδώ και τουλάχιστον εβδομήντα χρόνια: φανταστείτε ότι βλέπετε ένα τρένο (ή τραμ ή τρόλεϊ ή ό,τι) να τρέχει εκτός ελέγχου, κατευθυνόμενο πάνω σε πέντε ανθρώπους δεμένους στις ράγες της γραμμής στην οποία κινείται. Εσείς στέκεστε μακριά, αλλά […]

Στις 15 Δεκεμβρίου 1990, στη Ρώμη, οι αρχηγοί των χωρών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας συμφώνησαν να ξεκινήσουν διακρατικές διαπραγματεύσεις για τη νομισματική και πολιτική ένωση. Ο επόμενος σταθμός, έπειτα από μήνες διαπραγματεύσεων και συζητήσεων, ήταν το Μάαστριχτ, όπου στις 9 και 10 Δεκεμβρίου 1991 οι ευρωπαίοι ηγέτες ενέκριναν το κείμενο της συνθήκης που προέβλεπε τη συγκρότηση […]

Στις 26 Ιανουαρίου του 2016, έχοντας μόλις κλείσει μία χρονιά κατά την οποία είχε δεχθεί συνολικά 21.000 αιτήσεις ασύλου, αριθμός πολλαπλάσιος σε σύγκριση με τα προηγούμενα έτη, η Δανία, το δανέζικο κοινοβούλιο, ενέκρινε έναν νόμο ο οποίος επέτρεπε στην αστυνομία να κατάσχει από τους μετανάστες και τους αιτούντες άσυλο που έφταναν στη χώρα μετρητά και […]

Μια θαμπή φωτογραφία με τον σύντροφό μου τον Κυριάκο να ποζάρει μπροστά στο επιβλητικό τείχος της αρχαίας πόλης της Παλμύρας το Πάσχα του ’88

Η «ανάγνωση» σημαντικών περιόδων της πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας της Ελλάδας μέσα από την αφήγηση και τις αυτοβιογραφικές μαρτυρίες της συγγραφέως, που έφυγε από τη ζωή στις 28 Φεβρουαρίου

Μαρίζα Ντεκάστρο κριτικός παιδικής λογοτεχνίας «Τα έργα της είναι μέτρο σύγκρισης» Χειμώνας του ’73. Ελα να καθίσουμε στην κουζίνα, μου λέει η Αλκη. Σε ποια κουζίνα; Στο σπίτι της στο Παρίσι, στην οδό Edmond Gondinet. Πολλές ιστορίες είχε ακούσει εκείνη η κουζίνα, ιστορίες για τη Σοβιετική Ενωση, την Κατοχή, την ΕΠΟΝ, και συζητήσεις: Θ’ ασχοληθείς […]

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μόνον ένας ποιητής μπορεί να δώσει σε πραγματικά γεγονότα μια μυθική διάσταση προικίζοντάς τα με την πολυπόθητη για το καθετί προοπτική της αιωνιότητας. Οπως ακριβώς συμβαίνει με το κείμενο του ποιητή Γιάννη Αντιόχου που γράφοντας για μια φωτογραφία εκατόν δέκα χρόνια αργότερα, ανασυσταίνει μια ολόκληρη εποχή, με τον γιατρό Ζαν Βερντενάλ να μας προκαλεί τόσο ενδιαφέρον όσο και ο σπουδαίος ποιητής Τόμας Ελιοτ