Από μικρή αγαπούσα τις σημειώσεις… να αποτυπώνω στο χαρτί λέξεις και σκέψεις, να καταστρώνω σχέδια, να καταγράφω παρατηρήσεις και κινήσεις, να οργανώνω δομές και να προσθέτω αριθμούς, να σκαρώνω ποιήματα και ιστορίες. Η γραφή πάνω σε τετράδια και χαρτάκια είναι μια συνήθεια που όχι μόνο δεν μπορώ να αλλάξω – ή απ’ αυτή να με απαλλάξω -, αλλά που τη θεωρώ προέκταση της καθημερινότητάς μου και του τρόπου που υπάρχω. Οπου και να γυρίσω το κεφάλι μου, στο μετρό, στο καφενείο, στον δρόμο, όλοι είναι με ένα «έξυπνο» τηλέφωνο, μια κινητή ηλεκτρονική ατζέντα-μάνατζερ, μια ψηφιακή ζωή… Νιώθω λοιπόν να με κοιτούν παράξενα όταν βγάζω ένα τετραδιάκι γεμάτο χαρτάκια – που χύνονται συνήθως κάτω και τα μαζεύω πανικόβλητη – για να κάνω μια σημείωση, από την πιο απλή και ευτελή έως την πιο σημαντική, ίσως την ιδέα της ημέρας για μια πρόβα!..

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή