Η ισραηλινή μαζική επίθεση σε στρατηγικούς στόχους του Ιράν που σχετίζονται – κατά την Ιερουσαλήμ – με ένα υπό διαμόρφωση πυρηνικό οπλοστάσιο, μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για ριζικές γεωπολιτικές αλλαγές. Το χτύπημα που διέταξε ο Μπενιαμίν Νετανιάχου προφανώς ξεπερνά κάθε σχεδιασμό για τη Γάζα και την εξαφάνιση της Χαμάς, καθώς μπορεί να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά πολλών στη Μέση Ανατολή και να βάλει αρκετούς παίκτες σε ένα παιχνίδι υψηλού ρίσκου – η αντίδραση της Τεχεράνης που κάνει λόγο για «κήρυξη πολέμου» δεν αφήνει, άλλωστε, περιθώριο για παρερμηνείες. Στην Αθήνα αντιλαμβάνονται ότι οι εξελίξεις ενδέχεται να είναι ραγδαίες και έχουν ήδη στρέψει το βλέμμα στο Ισραήλ, με πρωταρχικό στόχο να αποφευχθούν αιφνιδιασμοί. Και σε δεύτερο επίπεδο, στην επόμενη ημέρα μιας σύγκρουσης που έδειχνε από καιρό νομοτελειακή, να μη βρεθεί η Ελλάδα σε έναν κύκλο ευρύτερων παράπλευρων απωλειών – εν ολίγοις, σε πολιτικό, διπλωματικό και επιχειρησιακό επίπεδο, να μη βρεθεί η χώρα στριμωγμένη. Θεωρητικώς, η Αθήνα προετοιμάζεται για να παραμείνει ανοικτό ένα πεδίο ελιγμών. Στη βάση αυτή, περισσότερο από την Ιερουσαλήμ, σε Μαξίμου, υπουργείο Εξωτερικών και «Πεντάγωνο» από χθες τα ξημερώματα έχουν στρέψει το βλέμμα στην Ουάσιγκτον. Το μήνυμα του Λευκού Οίκου ότι γνώριζε για την ισραηλινή επίθεση, αλλά για το χτύπημα δεν υπήρξε καμία αμερικανική εμπλοκή, έχει ήδη αποκρυπτογραφηθεί. Θα μπορούσε να εκτιμηθεί ως αποστασιοποίηση από έναν «ανεξέλεγκτο» Νετανιάχου που ανάβει νέες φλόγες χωρίς να ρωτάει κανέναν. Ή ως μια σιωπηρή έγκριση, αφού δεν προκύπτει ότι ουδείς επεδίωξε να τον συγκρατήσει. Την απάντηση, τουλάχιστον για την εγχώρια διπλωματία, δίνει η προειδοποίηση Τραμπ ότι, εφόσον χρειαστεί, οι ΗΠΑ θα σπεύσουν να προστατεύσουν το Ισραήλ. Το ζητούμενο είναι εάν θα υπάρξει κανείς που θα στείλει ανάλογα μηνύματα για στήριξη της Τεχεράνης.
Από αυτή την οπτική, για την Αθήνα δεν υπάρχουν διλήμματα. Εάν η Ουάσιγκτον δεν εκπέμψει άλλου είδους μήνυμα και οι Βρυξέλλες δεν ξεφύγουν από τον ρόλο του παρατηρητή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κινηθεί στην περιφέρεια της εύφλεκτης ζώνης, περιμένοντας να δει εάν ο Νετανιάχου, με την πυρίμαχη στολή του, θα βγει αλώβητος από αυτήν. Η συμμαχία με το Ισραήλ έχει στρατηγικό χαρακτήρα και δεν πρόκειται να περάσει σε φάση αναθεώρησης, ακόμη κι αν εσωτερικά συγκροτηθεί ένα σκληρό μέτωπο κατά του Νετανιάχου. Στο Μαξίμου, εξάλλου, κινούνται με τη βεβαιότητα ότι πορείες προς τη Γάζα μπορεί να οργανώσουν αρκετοί, αλλά τον δρόμο προς την Τεχεράνη δεν πρόκειται από την Αθήνα να αναζητήσει κανείς. Το μόνο ζητούμενο για το κυβερνητικό επιτελείο, σε αντίθεση με την εικόνα που διαμορφώθηκε εξ αρχής για την Ουκρανία και τη ρωσική εισβολή, έχει να κάνει με τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» που θα αναδειχθεί όταν σβήσει η φωτιά στη Μέση Ανατολή. Με τον Νετανιάχου ήδη υπό δίωξη από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για όσα διαδραματίζονται στη Γάζα, η κατάσταση μπορεί να αποδειχθεί ακόμη πιο προβληματική. Την ώρα που σε Παρίσι, Βερολίνο και Λονδίνο οι κινήσεις του ισραηλινού πρωθυπουργού προκαλούν εκρήξεις, ο Μητσοτάκης έχει στείλει τα δικά του σήματα με συναντήσεις κορυφής στην Ιερουσαλήμ. Αλλά μια πρόσκληση στον «Μπίμπι» για επίσκεψη στην Αθήνα παραμένει από πέρυσι σε εκκρεμότητα, όσο κι αν την επιδιώκουν από το Ισραήλ, καθώς κρίνεται αναγκαίο κάποιες ισορροπίες να διατηρηθούν και μια ευρωπαϊκή γραμμή να διασωθεί.
Στον άξονα Ελλάδας – Ισραήλ, στον οποίο έχει ενταχθεί από καιρό και η Κύπρος, είναι σαφές ότι επενδύονται πολλά που μπορούν να καθορίσουν ένα νέο τοπίο στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε σημαντικό βαθμό, το ισραηλινό μοντέλο αποτελεί οδηγό και για τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, ενώ ο Μητσοτάκης έχει αναπτύξει μια προσωπική σχέση εμπιστοσύνης με τον Νετανιάχου. Ενας νέος πόλεμος θα μπορούσε να αλλάξει πολλά, αλλά όχι αυτά τα δεδομένα.