Χθες ήταν η 15η επέτειος από το «Έγκλημα της Μαρφίν», τότε που όχλος αντιμνημονιακός συνήργησε να καούν ζωντανοί 3 συνάνθρωποί μας, ανάμεσά τους μία έγκυος. Άκλαυτοι από τη «δημόσια σφαίρα» πήγαν· χρειάστηκε να περάσουν δέκα χρόνια για να τοποθετηθεί δημόσιο σήμα από την πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό· και κάθε τόσο βεβηλώνεται.
Δύο χρόνια αργότερα, Φεβρουάριο 2012 έγινε άλλο έγκλημα, χωρίς ανθρώπινα θύματα, ευτυχώς: μετά από διαδήλωση κάηκε το κέντρο της Αθήνας. Μέσα στα άλλα, πυρπολήθηκε και το γειτονικό προς το τότε κουφάρι της «Μαρφίν» κτίριο, που φιλοξενούσε το κατάστημα Kosta Boda και τους κινηματογράφους «Απόλλων» και «Αττικόν».
Λόγω των κινηματογράφων, το δημόσιο πένθος ήταν μάλλον εντονότερο – όμως, 13 χρόνια μετά, το κτίριο παραμένει ακόμα κουφάρι, σκουπιδότοπος στο κέντρο της Αθήνας, περίκλειστος με άθλιες λαμαρίνες που καταλαμβάνουν τα 2/3 του πεζοδρομίου.
Το έγκλημα είναι διαρκείας – όχι των ατιμώρητων αλητών που το έκαψαν αλλά των ιδιοκτητών, που 13 χρόνια τώρα, ατιμώρητοι και αυτοί, διατηρούν ιδιωτική χωματερή και ιδιοποιούνται το πεζοδρόμιο. Δεν είναι η μόνη περίπτωση, υπάρχουν πλήθος «διατηρητέα κουφάρια» στην Αθήνα και αναρωτιέμαι: δεν υπάρχει νόμος, διάταγμα, διάταξη, κανόνας που να επιβάλλει στους ιδιοκτήτες να σέβονται την πόλη και τους κατοίκους της;
Τα ενοίκια για την κατάληψη πεζοδρομίων και πλατειών είναι πανάκριβα στο κέντρο – γιατί ο Δήμος δεν επιβάλλει στους ιδιοκτήτες αυτών των κτιρίων να πληρώσουν τέλη; Ώστε να αναγκαστούν να κάνουν κάτι όσοι μόνο για το χρήμα νοιάζονται και περιμένουν κάποιον ακόμα «νεότερο ΓΟΚ» για να εκμεταλλευθούν ακριβότερα τις ιδιοκτησίες τους.
Και με τα ποσά που θα εισπράξει, ας τοποθετήσει ο Δήμος παγκάκια σε πλατείες και πεζοδρόμια – αλλιώς τι νόημα έχουν οι μικροί ή «μεγάλοι περίπατοι»; Η Πανεπιστημίου έχει τεράστια πεζοδρόμια, ούτε ένα παγκάκι δεν υπάρχει – όπως δεν έχει η Αιόλου (μόνο μερικούς τσιμεντένιους κύβους) και η ίδια η Πλατεία Δημαρχείου. Δεν ενοχλεί το κενό τον δήμαρχο όταν κοιτάει από το παράθυρό του; Δεν θα του άρεσε να βλέπει, έστω από μακριά, τους δημότες του στα μάτια;
Υπάρχουν και χειρότερα: η Περιφέρεια ξηλώνει παγκάκια από το Πεδίο Άρεως! Ο υπουργός Μεταφορών, εφαρμόζει το ψηφοθηρικό κόλπο: αντί να βελτιώσει της θλιβερές δημόσιες συγκοινωνίες με περισσότερα οχήματα και διευρυμένα ωράρια, προτίθεται να επιδοτήσει τα ταξί! Εισπράττοντας εμετικές απαντήσεις από αντάξιους των λόγων τους συνδικαλιστές.
Υπάρχουν προβλήματα παγκόσμια και μεγάλα που δεν μπορεί να τα λύσουν ούτε υπουργοί ούτε δήμαρχοι. Υπάρχουν όμως και μικρότερα που η επίλυσή τους θα βελτιώσει την καθημερινότητά μας. Ας ασχοληθούν με αυτά, οι διαρκώς και εγκληματικώς αδιαφορούντες άρχοντές μας.
