Η προσέγγιση του ηγέτη των Εργατικών στη Βρετανία Κιρ Στάρμερ προς τους ανθρώπους που μπορούν πραγματικά να του προσφέρουν την πλειοψηφία ενσαρκώνει τον βάναυσο ρεαλισμό που τον οδήγησε στο χείλος της κυβέρνησης. Ωστόσο, ο ρεαλισμός έχει όρια κρίνοντας από την απροθυμία των Εργατικών να εξηγήσουν πώς ακριβώς σκοπεύουν να διορθώσουν τις εντελώς κατεστραμμένες δημόσιες υπηρεσίες χωρίς να αυξηθούν ο φόρος εισοδήματος και η εθνική ασφάλιση ή να αλλάξουν οι όροι δανεισμού. Μέχρι στιγμής αυτές οι εκλογές στη Βρετανία δείχνουν περίεργα αποκομμένες από την οικονομική πραγματικότητα.

Ο Πολ Τζόνσον, ο βετεράνος επικεφαλής του Ινστιτούτου Δημοσιονομικών Μελετών, έχει επανειλημμένα προτρέψει όλα τα κόμματα να μιλήσουν στους ανθρώπους σχετικά με τις δύσκολες επιλογές που αντιμετωπίζει όποιος σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση, επισημαίνοντας ότι τα υπάρχοντα σχέδια δαπανών για μετά τις εκλογές βασίζονται σε υποσχέσεις που λίγοι πιστεύουν ότι θα μπορούσαν ποτέ ρεαλιστικά να εφαρμοστούν. Αλλά ποιος θέλει να είναι προάγγελος της καταστροφής τόσο κοντά σε εκλογές, όταν οι άνθρωποι ήδη παραπονιούνται ότι ο Στάρμερ δεν ακούγεται αρκετά ελπιδοφόρος;

Οι Τόρις υπαινίσσονται ήδη μεγάλες φορολογικές περικοπές, παρά το γεγονός ότι προκήρυξαν αυτές τις πρόωρες εκλογές σε μεγάλο βαθμό επειδή έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά περισσότερες φορολογικές περικοπές. Αντίθετα, οι Εργατικοί έχουν πλήρη επίγνωση. Ωστόσο, εξακολουθούν να παρουσιάζουν πολιτικές που ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, δεσμευόμενοι να κάνουν τα πάντα για την τόνωση της οικονομικής ανάπτυξης, αποφεύγοντας το θέμα τού πώς το Brexit στραγγάλισε την ανάπτυξη.

Εν τω μεταξύ, κανείς δεν θέλει να αναγνωρίσει ότι αυτή είναι ουσιαστικά μια γηράσκουσα χώρα που προσπαθεί να χρηματοδοτήσει τους αυξανόμενους λογαριασμούς υγειονομικής περίθαλψης και συντάξεων από μια σχετικά συρρικνωμένη ομάδα νεότερων εργαζομένων που πρέπει να πληρώνουν τους φόρους.

Για να είμαστε δίκαιοι, είμαστε ακόμη στην αρχή. Η πρόσφατη ομιλία δεν ήταν πλήρες οικονομικό μανιφέστο, αλλά μια ευκαιρία για τον Στάρμερ να συστηθεί απαλά στους ψηφοφόρους που παραμένουν καχύποπτοι για τις προθέσεις των Εργατικών. Οι προσδοκίες είναι επίσης, σε ορισμένες περιπτώσεις, άδικα υψηλές.

Είναι επίσης δυνατό να δούμε πώς τα μικρά πράγματα θα μπορούσαν πολύ γρήγορα να αρχίσουν να κάνουν τη συνηθισμένη ζωή καλύτερη. Αντιμετωπίστε την απεργία των γιατρών και μια νέα κυβέρνηση θα μπορούσε να σημειώσει πολύ ταχύτερη πρόοδο απέναντι στις λίστες αναμονής. Μεταρρυθμίστε και μειώστε τον φόρτο εργασίας των δασκάλων και θα μπορούσατε τουλάχιστον να μειώσετε την πίεση μέσα στα σχολεία. Ο πρώην πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν, εν τω μεταξύ, έχει προσφέρει ιδέες για την αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας ακόμη και σε μια εποχή αυστηρών περιορισμών στις δαπάνες.

Η Γκάμπι Χίνσλιφ είναι αρθρογράφος του «Guardian»