Θλίψη έχει σκορπίσει στον καλλιτεχνικό κόσμο η είδηση του θανάτου του Αλέξανδρου Κομπόγιωργα, του ηθοποιού που ξεχώρισε αρχικά μέσα από τη σειρά «Εραστής Δυτικών Προαστίων» και στη συνέχεια από τις ενδυματολογικές του δημιουργίες σε σημαντικές παραστάσεις και εκδηλώσεις.

Ο Σπύρος Μπιμπίλας στο άκουσμα του ξαφνικού χαμού του ηθοποιού, έκανε ανάρτηση στο Facebook για να τον αποχαιρετήσει και έκανε γνωστή την αιτία θανάτου.

Ο Αλέξανδρος Κομπόγιωργας, τους τελευταίους έξι μήνες έδινε μάχη με τον καρκίνο, από την οποία δυστυχώς δεν κατάφερε να βγει νικητής.

«Αντίο σε έναν καλό συνάδελφο που δεν είχα την τύχη να γνωρίσω ούτε να δουλέψω μαζί του.. Κρίμα που έφυγε τόσο νωρίς. Πάλεψε για 6 μήνες με την ασθένεια του καρκίνου, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε.. Για τον Αλέξανδρο Κομπόγιωργα μόνο καλά λόγια έχω ακούσει» έγραψε ο Σπύρος Μπιμπίλας.

Τι δήλωνε σε συνέντευξη του

Σε συνέντευξή του στο παρελθόν είχε ερωτηθεί γιατί ο περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής με εκείνον να είχε πει:

«Από άγνοια κινδύνου, μάλλον! Πολύς κόσμος το επιλέγει και την ίδια στιγμή πολύς κόσμος το εγκαταλείπει. Στην Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, όπου φοίτησα, μας έλεγαν να γίνουν ηθοποιοί μόνον όσοι δεν θέλουν να ασχοληθούν με κάτι άλλο και πως, αν κάποιος έχει κάποια άλλη εναλλακτική, ας επιλέξει αυτή και όχι το επάγγελμα του ηθοποιού. Όταν μας το είπαν, το κράτησα χωρίς όμως να το καταλάβω.

Αργότερα -και όχι πολύ αργότερα- το κατάλαβα. Το θέατρο σε καλεί να υπηρετήσεις το ίδιο το θέατρο και όχι να το χρησιμοποιήσεις για την προσωπική σου προβολή. Έζησα πάρα πολλά περιστατικά όλα αυτά τα χρόνια, αυτό όμως που μου έρχεται στο μυαλό είναι, όταν έπαιζα στο Εθνικό Θέατρο, στην παράσταση «Η αγάπη και τα τρία πορτοκάλια», σε σκηνοθεσία της Κάρμεν Ρουγγέρη. Στην επίσημη πρεμιέρα, έχοντας τελειώσει μόλις την σχολή, είχα παρά πολύ άγχος.

Ο ρόλος ήταν μεγάλος και ήθελα να είμαι καλός. Κάποια στιγμή λοιπόν κι εν μέσω ξιφασκίας έπεσα από τη σκηνή, με αποτέλεσμα να ανοίξει το κεφάλι μου και να τρέξει αίμα. Φυσικά εγώ πήδηξα πάλι πάνω στη σκηνή και συνέχισα την παράσταση, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα».