Το Ηνωμένο Βασίλειο «οφείλει να προετοιμαστεί για μια ξαφνική κατάρρευση της Ρωσίας», ήταν ο τίτλος σχετικού ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε την περασμένη Κυριακή στους «Times», οι συντάκτες του οποίου επικαλέστηκαν πηγές της βρετανικής κυβέρνησης.

«Πρέπει να περιμένουμε, να παρατηρούμε και να δούμε τι θα έρθει μετά. Αυτό θα μπορούσε να είναι το πρώτο κεφάλαιο από κάτι νέο» δήλωσε υψηλόβαθμος κυβερνητικός αξιωματούχος.

«Ολα τα μάτια είναι στραμμένα στη Μόσχα, χωρίς κανείς να γνωρίζει τι ακριβώς κοιτούν» έγραψε το Politico, περιγράφοντας τον προβληματισμό και την αμηχανία που επικρατούν για την επόμενη μέρα στα επιτελεία φίλων και αντιπάλων του Βλαντίμιρ Πούτιν.

Ωστόσο, πολλά ευρωπαϊκά και διεθνή ΜΜΕ, όπως και μια σειρά αναλυτών, έδειξαν όχι απλώς να συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι η εποχή του κλείνει, είτε ειρηνικά είτε βίαια. «Οι αλλόκοτες και χαοτικές 36 αυτές ώρες στη Ρωσία δημιουργούν την αίσθηση ότι πρόκειται για την αρχή του τέλους για τον Πούτιν» εκτιμούσε ανάλυση στο CNN.

«Είναι αυτή η αρχή του τέλους για τον Βλαντίμιρ Πούτιν;» ήταν το ερώτημα που έθεσαν σχεδόν ταυτόχρονα η «Deutsche Welle», το France 24, αλλά και το «Foreign Affairs» – ενώ ο βρετανός ιστορικός Αντονι Μπίβορ, μιλώντας στη «Liberation», δεν δίστασε να απαντήσει καταφατικά.

«Η εξέγερση του Πριγκόζιν τελείωσε, για την ώρα. Θα συνιστούσε όμως αφέλεια να πιστεύει κανείς πως η κατάσταση μπορεί να επιστρέψει στην κανονικότητα στη Ρωσία.

Η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχει καν κανονικότητα για να επιστρέψει.

Η εξέγερση εκδηλώθηκε επειδή το οικοδόμημα Πούτιν διαλύεται. Και αυτή η διαδικασία είναι πιθανό ότι θα επιταχυνθεί μετά τα γεγονότα του περασμένου Σαββατοκύριακου» έγραψε από την πλευρά του ο Γκίντεον Ράχμαν στους «Financial Times». Συνέχισε δε τονίζοντας τα εξής: «Ο Πούτιν μάχεται σε δύο μέτωπα για την επιβίωσή του. Υπάρχει, από τη μία, ο πόλεμος στην Ουκρανία και, από την άλλη, η εσωτερική αστάθεια στο καθεστώς του.

Τα δύο αυτά μέτωπα συνδέονται. Νέες αποτυχίες στην Ουκρανία θα επιδεινώσουν αναπόφευκτα την κατάσταση στο εσωτερικό – και αντιστρόφως».

Οι φόβοι για την επόμενη μέρα

Αν όμως οι παραπάνω εκτιμήσεις ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, τότε η Δύση είναι αναγκασμένη να θέσει και να ασχοληθεί διεξοδικά με το αμέσως επόμενο ερώτημα – το οποίο αποτυπώνεται στο ρεπορτάζ των «Times»: Τι θα σημαίνει μια κατάρρευση του Πούτιν και του καθεστώτος που ο ίδιος έχει φτιάξει εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες, ποια σενάρια υπάρχουν και ποιους κινδύνους συνεπάγονται; Και μήπως, τελικώς, ο Πούτιν είναι πιο διαχειρίσιμος και προβλέψιμος από οποιαδήποτε διάδοχη κατάσταση;

Η «Wall Street Journal», στη σχετική ανάλυση του Ντάνιελ Μίκαελς, εμφανίζεται ιδιαίτερα ανήσυχη για τις προοπτικές που ανοίγονται. «Για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, μια αποδυναμωμένη Ρωσία μοιάζει περισσότερο με ένα μπαλαντέρ» εκτιμά και προσθέτει: «Η αναταραχή στη Ρωσία φέρνει το Κίεβο και τους συμμάχους του στη Δύση αντιμέτωπους με το ενδεχόμενο η αστάθεια στη Μόσχα να καταστήσει ακόμα πιο φονικό τον πόλεμο στην Ουκρανία».

Ο δε Τόμας Φρίντμαν, στους «New York Times», δεν μασάει τα λόγια του: «Στο άμεσο μέλλον και στην περίπτωση που ο Πούτιν εκδιωχθεί, θα μπορούσαμε εύκολα να καταλήξουμε με κάποιον χειρότερο στη θέση του. Πώς θα αισθανόμασταν εάν ο Πριγκόζιν ήταν αυτό που βρισκόταν σήμερα στο Κρεμλίνο, έχοντας στη δικαιοδοσία του το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας;» γράφει. Και καταλήγει: «Εάν ο Πούτιν κερδίσει, τότε θα χάσει ο ρωσικός λαός. Εάν όμως χάσει και τον διαδεχθεί το χάος, τότε θα χάσει όλος ο κόσμος».

Η αλήθεια, βεβαίως, είναι πως παρά το αναμφίβολα ισχυρό πλήγμα που δέχθηκε ο Πούτιν από την «ανταρσία» της Wagner – η οποία κατέρριψε τη θεωρία του απόλυτου ηγεμόνα στο εσωτερικό όπως οι αποτυχίες στην Ουκρανία είχαν καταστρέψει την εικόνα του δήθεν πανίσχυρου και αήττητου ρωσικού στρατού – ουδείς μπορεί να προβλέψει τι θα ακολουθήσει. Πολύ περισσότερο εάν όντως πρόκειται για την αρχή του τέλους για τον ίδιο και το σύστημά του.

Παρ’ όλα αυτά, είναι βέβαιο πως τίποτα δεν θα είναι πλέον το ίδιο στη Μόσχα και το Κρεμλίνο. Ο δε Πριγκόζιν ίσως καταγραφεί ως ο… Βρούτος που έμπηξε το μαχαίρι στο κορμί του άλλοτε αφεντικού του και το άφησε να κάνει αργά τη δουλειά του, χύνοντας το δηλητήριο με το οποίο είναι ποτισμένο.