Τη φετινή σεζόν, στη συχνότητα του Mega, είναι ο Σαράντος Διακοσάββας. Ο αγριεμένος νέος από το «Μαύρο ρόδο» που θέλει να δώσει στο οικογενειακό του όνομα την παλιά του αίγλη και ψάχνει μανιωδώς να λύσει το μυστήριο της εξαφάνισης του πατέρα του, συγκρουόμενος κάθε φορά με τους κατοίκους της περιοχής και το μοναστήρι. Είναι όμως κι εκείνος ο χαρακτήρας που στο σύμπαν της σειράς έχει διανύσει τη μεγαλύτερη απόσταση, εξελίσσοντας διαρκώς την παρουσία του στην ιστορία, χάρη και στις υποκριτικές επιλογές του Νίκου Γκέλια. Ο ηθοποιός, με τη μεγάλη εμπειρία στο σινεμά, χειρίζεται τον ήρωά του ακροβατώντας μεταξύ δράματος και αγωνίας και χαρίζοντάς του μια ιδιαίτερη απόχρωση στην παλέτα του «Μαύρου ρόδου». Γι’ αυτά ο Νίκος Γκέλια μίλησε στο «Νσυν».

Πώς αντιμετωπίζεις τον Σαράντο;

Με τεράστια αγάπη. Ειλικρινά τον αγαπώ πολύ αυτόν τον ρόλο. Είναι πολύ πονεμένος, έχει και πολλά πράγματα να δώσει. Κρύβει αρκετά ακόμα και ένα κομμάτι του σασπένς της σειράς βασίζεται στην ιστορία του Σαράντου. Θα δούμε και μια ερωτική ιστορία που θα τον απασχολήσει, οπότε και θα μπλέξουν ακόμη περισσότερο οι καταστάσεις. Ξεκινάει μια μεγάλη διαδικασία που θα φέρει πολλές ανατροπές στη σειρά. Ολο αυτό βοηθάει πάρα πολύ τον κάθε ηθοποιό, όταν βλέπεις ότι η σειρά «τραβάει» και αυτή τη στιγμή θα γίνουν πολλά, ειδικά μετά τον θάνατο της Αγγελικής. Νιώθω πολύ τυχερός που υποδύομαι τον Σαράντο, ειδικά τώρα.

Η αναζήτηση του πατέρα του, που όταν μαθαίνει πως ήταν παιδόφιλος τον κλονίζει, εσένα πώς σου φαίνεται;

Οταν το διάβασα αυτό, ήταν μια πρόκληση το πώς θα το παίξω ενώ είχα παράλληλα κι ένα σφίξιμο στο στομάχι. Είχα όμως μια τεράστια βοήθεια σεναριακή, διότι είχα μια βουβή σκηνή την ώρα που το αντιλαμβάνομαι. Αυτό για μένα ήταν τρομερά βοηθητικό γιατί τα συναισθήματα πολλές φορές δεν θέλουν λόγια. Και μου δόθηκε η ευκαιρία να το ζήσω όλο αυτό ως ρόλο μ’ έναν βουβό λυγμό και με έναν θρήνο, το οποίο ήταν πολύ ωραίο, αλλά από την άλλη είναι και πάρα πολύ δύσκολο. Οπως έλεγε και ο Μάικλ Κέιν, οι επιλογές είναι αυτές που κάνουν το ωραίο σινεμά. Οπότε, όταν κάνεις μια τέτοια επιλογή σεναριακή, εγώ οφείλω να την υποστηρίξω όσο καλύτερα μπορώ.

Εσύ ένας ηθοποιός που προέρχεται από τον κινηματογράφο, πώς βλέπεις τώρα τη δουλειά στην τηλεόραση;

Λατρεύω το γύρισμα. Είμαι άνθρωπος που νομίζω ότι θα μπορούσα να ζήσω μέσα στο γύρισμα. Η τηλεόραση δεν έχει τους χρόνους του σινεμά. Στο σινεμά έχουμε χρόνο για όλα, δεν γίνονται τόσο πολλές σκηνές. Εδώ γίνονται πολλά, κάτι που είναι ένα τεράστιο σχολείο. Την ετοιμότητα που σου δίνει η τηλεόραση νομίζω ότι δεν μπορείς να τη μάθεις θεωρητικά. Οταν παίζεις, και μάλιστα με τόσο αξιόλογους ηθοποιούς, αυτό είναι ακόμη μία μεγαλύτερη χαρά. Γιατί μαθαίνεις πράγματα, βλέπεις, παρατηρείς. Από την άλλη το σινεμά μού έχει μάθει τον τρόπο που σκέφτομαι, το πώς αντιλαμβάνομαι έναν ρόλο, πώς να τον σκέφτομαι, πώς να τον υποδυθώ, τη δουλειά που κάνω πριν και μετά στο σετ. Η τηλεόραση όμως μ’ έχει βοηθήσει πάρα πολύ τεχνικά, γιατί γνωρίζω το τι συμβαίνει γύρω μου πολύ καλά από θέμα ήχου, εικόνας, φακών αλλά και πάρα πολύ στην ετοιμότητα και την πληθώρα πραγμάτων που έχω να κάνω. Οπότε εγώ το βλέπω σαν σχολείο όλο αυτό, νιώθω πολύ τυχερός γιατί λέω «κοίτα να δεις τι μπορώ να κάνω». Είμαι σ’ ένα γύρισμα το οποίο το λατρεύω και μπορώ να κάνω αυτό το οποίο θέλω.

Η εμπειρία σου μέχρι στιγμής από τη σειρά ποια είναι;

Πολύ ωραία γιατί μέσα απ’ αυτήν έχω αντιληφθεί τη δύναμη της τηλεόρασης. Αν κι έχω κάνει πολύ σινεμά, όταν ξαφνικά κάνεις μια τεράστια επιτυχία στην τηλεόραση ο κόσμος αντιδράει τελείως διαφορετικά και αυτό μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση. Πλέον οι βόλτες μου στα σουπερμάρκετ δεν είναι τόσο γρήγορες όσο ήταν. Γιατί οι άνθρωποι έρχονται, μου μιλάνε, με ρωτάνε, θέλουν spoiler, μου λένε ωραία πράγματα, ωραία λόγια. Εμένα μ’ αρέσει και πάρα πολύ να τα συζητάω κιόλας όλα αυτά, μου δίνουν τροφή. Σε αυτή τη σειρά έχω γνωρίσει υπέροχους ανθρώπους. Ολοι τους μπροστά και πίσω από τις κάμερες είναι εξαιρετικοί, έχουμε υπέροχη συνεργασία. Οταν ξυπνάω το πρωί, λέω «πάμε να παίξουμε τώρα» και χαίρομαι. Οπως όταν πηγαίνει ένα παιδάκι στην παιδική χαρά. Είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει κάνει πολλές άλλες δουλειές, οπότε όταν μου δίνεται η ευκαιρία πλέον να ζήσω από αυτό που αγαπάω, είναι ευλογία. Κάνουμε την καλύτερη δουλειά στον κόσμο εμείς οι ηθοποιοί. Γιατί παίζουμε, ζούμε ζωές άλλων χωρίς να πληρώνουμε το τίμημα, το οποίο είναι μια ασφάλεια υπέροχη. Οπότε είναι μια ευλογία αυτή η δουλειά. Δεν είναι βαριά, είναι δύσκολη.