O συγχωρεμένος ο Τζίμης Πανούσης είχε πει κάποτε πως «νομίζω ότι η διχοτόμηση της Κύπρου έγινε για να πηγαίνει ο Νταλάρας να δίνει συναυλίες στην Πράσινη Γραμμή» και –με την υπερβολή που με χαρακτηρίζει –θαρρώ κι εγώ ότι τα ποδοσφαιρικά Μουντιάλ γίνονται μόνο και μόνο για να βγαίνουν φωτογραφίες οι Αγγελόπουλοι με τους παίκτες του Ολυμπιακού!

Αστειεύομαι, αλλά όχι και τόσο! Εννοώ ότι τυγχάνει κάθε τέσσερα χρόνια, ακριβώς πάνω στο εκάστοτε Μουντιάλ, να ανανεώνει το συμβόλαιό του ο Βασίλης Σπανούλης και σαν να μην έφτανε αυτή η σύμπτωση, φέτος μπήκε στο ίδιο τριπάκι ο Κώστας Παπανικολάου και ενδέχεται να βαδίσει στην ίδια πεπατημένη και ο Ιωάννης Παπαπέτρου.

Παραμένοντας σε τραγουδιστική ατμόσφαιρα, στην προκειμένη περίπτωση επιβεβαιώνονται και οι στίχοι του Γιάννη Μαρκόπουλου στο «Τούμπου τούμπου ζα», καθότι «μπροστά πηγαίνει ο αρχηγός και πίσω του οι σκύλοι»! Εβαλε πρώτα την τζίφρα του ο Σπανούλης, ακολούθησε χθες ο Παπανικολάου και ο κλήρος τώρα πέφτει στον έτερο Καππαδόκη…

Ολα αυτά δεν συμβαίνουν τυχαία, αλλά αποτελούν απότοκο μιας παγιωμένης φιλοσοφίας, που θέλει εδώ και χρόνια τον Ολυμπιακό να διατηρεί και να ενισχύει τον ελληνικό κορμό του. Καμιά άλλη ομάδα της Ευρωλίγκας δεν υποστηρίζει, αλλά και δεν υποστηρίζεται σε τέτοιο βαθμό από τους αυτόχθονες, όσο το πράττουν μετά λόγου γνώσεως οι Πειραιώτες.

Ο Ντέιβιντ Μπλατ ξέρει τι θέλει και με ποιους θέλει να το πετύχει. Θα ήταν αφελής να χαλάσει τη μαγιά και να διαταράξει τον συνεκτικό ιστό του Ολυμπιακού, που εκτός από τη χημεία, την ισορροπία και την αγωνιστική επικοινωνία, του προσπορίζει εκ του ασφαλούς (και) αυτό το οποίο επισήμανε χθες ο Παπανικολάου και παραπέμπει στο ρεπερτόριο της Σοφίας Βόσσου!

Πού να βρω ένα φιλαράκι να μου πει πως μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια…