Οταν πολιτεύεσαι με στόχο τον αντίπαλο και όχι τα προβλήματα της χώρας, τότε θα πέσεις από το σύνδρομο της Μάνδρας. Κατά την προσφιλή της τακτική, η κυβέρνηση φόρτωσε την προηγούμενη φονική πλημμύρα στους προηγούμενους. Και μετά ήρθε η επόμενη πλημμύρα και την ξεγύμνωσε. Η κυβέρνηση μας είπε ότι τα αντιπλημμυρικά έργα προχωράνε, αλλά δεν έχουν ακόμη αρχίσει. Είμαστε ακόμη στη χαρτούρα δηλαδή.

Η αλήθεια είναι ότι η δαιμονοποίηση των πολιτικών αντιπάλων, στο τοξικό περιβάλλον της κρίσης, έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα διαμαρτυρίας κυβέρνηση. Του επέτρεψε ακόμη να απορροφήσει και τους κραδασμούς της σύγκρουσης με την πραγματικότητα. Η «πρώτη φορά Αριστερά», τον Σεπτέμβριο του 2015, κέρδισε μια δεύτερη ευκαιρία. Αυτό όμως που δεν κατάλαβαν στην κυβέρνηση είναι ότι το 2015 η κοινωνία έκλεισε τους λογαριασμούς της με τους προηγούμενους και άνοιξε λογαριασμούς με τους επόμενους.

Στην επόμενη εκλογική στροφή αυτή που θα κριθεί είναι η σημερινή κυβέρνηση για τα πεπραγμένα της, όχι οι προηγούμενοι. Επειτα από οκτώ χρόνια ύφεσης και περικοπών και μια γεμάτη τετραετία ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ η οικονομία θα κρίνει τις εκλογές. Και όταν ο Κλίντον έλεγε την περίφημη ατάκα για την οικονομία εννοούσε την τσέπη του φορολογούμενου. Κι εκεί τα πράγματα ζορίζουν. Γιατί αυτό που θα κριθεί δεν είναι τι οδήγησε στην κρίση, ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο Μνημόνιο. Αυτά κρίθηκαν. Αυτό που θα κριθεί είναι το Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως τι άλλαξε στα τέσσερα χρόνια αριστερής διακυβέρνησης στην τσέπη του πολίτη. Ο Πρωθυπουργός μπορεί να πανηγυρίζει την έξοδο από το τρίτο Μνημόνιο και να βαφτίζει το τέταρτο εποπτεία. Οι άδειες τσέπες όμως είναι αυτές που θα καθορίσουν με τι θα γεμίσουν οι ψηφοφόροι τις κάλπες. Και φαίνεται ότι στην κυβέρνηση άρχισαν να καταλαβαίνουν τι τους έρχεται.

Σε όλους τους τομείς του κυβερνητικού έργου η κυβέρνηση πολιτεύτηκε όπως στη Μάνδρα. Οταν τέλειωσε με την καταγγελία των προηγούμενων τα έκανε μούσκεμα με ό,τι καταπιάστηκε. Στο Σκοπιανό η συμφωνία έφερε τριγμούς στη συγκυβέρνηση και οι βουλευτές της συμπολίτευσης από τη Λαμία και πάνω δυσκολεύονται. Αντί για Νομπέλ προς το παρόν πέφτει γιούχα. Η γιούχα, όμως, φέρνει πανικό. Και ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Ηδη βλέπουμε τα πρώτα σημάδια. Από το Ζάππειο ο Πρωθυπουργός ανήγγειλε ότι μετά τα Μνημόνια αρχίζει η κάθαρση, δηλαδή νέος γύρος σκανδαλολογίας. Και από το Λονδίνο μάς είπε ότι η κυβέρνηση είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει. Στην Αθήνα είχαν ήδη αρχίσει τις θεωρίες για τη νέα αποστασία. Από τις μεγάλες επιτυχίες το ρίξανε στις μεγάλες συνωμοσίες.

Οσο η «πρώτη φορά Αριστερά» βλέπει το τέλος να πλησιάζει, τόσο θα εκτρέπεται σε καθεστωτικές πρακτικές. Την κρίση για τα πεπραγμένα της όμως δεν θα μπορέσει να την αποφύγει.