Δεν χρειάζεται να δεις καμία φωτογραφία, έτσι και περάσεις από το Πεδίον του Αρεως οποιαδήποτε ώρα της ημέρας θα απολαύσεις ένα πολυσυλλεκτικό θέαμα κατά τη γνώμη της κυρίας Δούρου («Κάντε ένα βήμα πίσω», ανέκραξε στην εμφάνιση μετά τον θρίαμβό της στις εκλογές).

Ενα θέαμα που αποτελείται από ναρκομανείς σε ημιθανή κατάσταση, σύριγγες διάσπαρτες στο αποξηραμένο γκαζόν, σκηνές απεγνωσμένων αλλοδαπών σε άθλια κατάσταση και άλλες σκηνές απείρου κάλλους.

Αυτό κατά την περιφεριάρχισσα είναι μια άκρως ελκυστική εικόνα, και μια απάντηση στην «άσπρη μεσοαστή» κυρία Ντενίση, γιατί ως γνωστόν στην Ελλάδα φύονται και μαύροι, κίτρινοι και ερυθροί μεσοαστοί.

Οι οποίοι μεσοαστοί, δεν φτάνει που τους ανεχόμαστε, θέλουν να κάνουν περίπατο στο πάρκο της γειτονιάς τους. Σα δεν ντρέπονται.

Ασε που ζητούν να βγάζουν βόλτα τα σκυλιά τους, και άκουσον άκουσον, να μαζεύουν τα κουραδάκια σε σακούλες αντί να τα αφήνουν στη μέση του δρόμου σαν μια εικαστική παρέμβαση στον χώρο. Ενα μπρούτο και ρωμαλέο installation να ευωδιάζει ελλείψει ανθέων που μαραμένα (ποιος να τα ποτίσει;) γέρνουν σαν ξεχασμένα νεκρολούλουδα σε μνήμα.

Αυτό είναι το όνειρο της προλετάρισσας κυρίας, αυτό το θέμα βρήκε για να ξεπροβάλει απ’ το καβούκι της. Μάλλον μυρίστηκε εκλογές και είπε να κάνει ένα μπραφ και να τη βγει στην πιάτσα.

Αυτό χρυσομαλλούσα μου κυρία δεν είναι ένα βήμα. Είναι πολλά, πάρα πολλά βήματα πίσω, και μάλιστα ολοταχώς.

Κατά τα άλλα είχαμε και μια διευκρίνιση από τον κυβερνητικό διπρόσωπο, όπου με απλά ελληνικά μας εξήγησε ότι:

«Αλλο το γιαούρτι κι άλλο το μαχαίρι».

Κι εγώ που πήγαινα να κόψω τόσα χρόνια το ψωμί με το «στραγγιστό», γι’ αυτό δεν μου κοβότανε. Ηθελε μαχαίρι.

Τώρα το εμπέδωσα, θέλω να κόψω το πεπόνι; Μαχαίρι. Θέλω να απαντήσω σε κάποιον; Γιαούρτι.

Επίσης άλλο το μαχαίρι, άλλο το γιαούρτι, άλλο η μολότοφ, κι άλλο ένα πιστόλι.

Ενα πιστόλι σαν του κ. Κουφοντίνα που σκότωσε εν ψυχρώ και πισώπλατα έντεκα, μάλιστα έντεκα, ανθρώπους.

Και έχουνε το θράσος να τον συγκρίνουν με τον Γκοτζαμάνη, έναν ροπαλοφόρο του τότε παρακράτους και να λένε ότι στη φωνή του κ. Μητσοτάκη ακούν το μαρσάρισμα του τρίκυκλου που σκότωσε τον Λαμπράκη.

Δεν κοιτάνε που το Σκοπιανό το κάνανε μαλλιά – κουβάρια, που φέρανε στη μέση του καιρού, χωρίς κανέναν λόγο τον Ερντογάν να μας βρίσει μέσα στο σπίτι μας, θυμηθήκανε τον Γκοτζαμάνη. Αυτό τους μάρανε.

Κι ενώ τα συλλαλητήρια σ’ όλες τις πόλεις τις Ελλάδας σέρνονται σαν την ιλαρά, βγαίνει αυτό το σκίτσο που ζωντάνεψε από κανένα κόμικ, ο Καρανίκας με τ’ όνομα, και υβρίζει λέγοντας ότι όποιος δεν συμφωνεί μαζί του είναι κωλοφασίστας του κερατά.

Ευτυχώς που βγήκε προχθές ο κ. Καμμένος παγανιά στα κανάλια και μας εμψύχωσε διότι όπως μας διαβεβαίωσε,

– «Η Ελλάδα από σήμερα μεγαλώνει τα σύνορά της».

Η Ελλάδα μεγαλώνει, και ο Κύριος μωραίνει ον βούλεται απολέσαι.

Αυτά για σήμερα. Την άλλη εβδομάδα, καλά να είμαστε, σας έχω πολύ χειρότερα.