Αναρμόδιο αποφάνθηκε ότι είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας να δώσει λύση, με βάση το ελληνικό δίκαιο, για τον τρόπο καταχώρισης στο Ληξιαρχείο για το πρώτο παιδί που γεννήθηκε από Ελληνίδα μητέρα ομόφυλου ζευγαριού που τεκνοποίησε με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή στην Ισπανία.

Η ιστορία που έφτασε μέχρι το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έχει τις… ρίζες την στην Αγγλία, όταν πριν από περίπου πέντε χρόνια δύο Ελληνίδες, μόνιμοι κάτοικοι της Αττικής, παντρεύτηκαν σύμφωνα με το Βρετανικό δίκαιο, ενώ τον Ιούνιο του 2015, ήρθε στον κόσμο το παιδί τους μέσω υποβοηθούμενης αναπαραγωγής , που έγινε στην Ισπανία. Το παιδί δηλώθηκε σε Ληξιαρχείο του Λονδίνου, ενώ το 2016, οι ίδιες σύναψαν στην Ελλάδα σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, το οποίο καταχωρήθηκε σε Ληξιαρχείο της Αττικής.

Το ζευγάρι επιχείρησε να δηλώσει το παιδί και στο Ληξιαρχείο της περιοχής που διέμενε μόνιμα στην περιοχή της Αττικής, αλλά οι αρμόδιοι υπάλληλοι επικαλέστηκαν ότι σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία και συγκεκριμένα το άρθρο 9 του νόμου 4356/2016 που αφορά το σύμφωνο συμβίωσης, προβλέπεται ότι «το τέκνο που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του συμφώνου συμβίωσης τεκμαίρεται ότι έχει πατέρα τον άνδρα με τον οποίο η μητέρα κατάρτισε το σύμφωνο». Με άλλα λόγια η διάταξη αυτή αφορά το τεκμήριο της πατρότητας για τα ετερόφυλα ζευγάρια, το τέκνο των οποίων εγγράφεται κανονικά στη Ληξιαρχική μερίδα του πατέρα ή της μητέρας.

Αλλο για τα ομόφυλα

Αντίθετα, σε περίπτωση ομόφυλων ζευγαριών δεν υφίσταται τεκμήριο πατρότητας, σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι το παιδί, να μη μπορεί να λάβει διαβατήριο από την Ελλάδα, ενώ το ίδιο πρόβλημα έχει και στην Αγγλία, καθώς σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του ζεύγους, το Βρετανικό δίκαιο, δεν επιτρέπει στα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών να λαμβάνουν ταξιδιωτικά έγγραφα, πριν την συμπλήρωση του 5ου έτους της ηλικίας τους.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης ενώπιον του ΣτΕ οι δύο δικηγόροι του ζεύγους, Βασίλης Χειρδάρης και Νικόλαος Πινάτσης, υποστήριξαν ότι η άρνηση εγγραφής του παιδιού από τον ληξίαρχο στην Ελλάδα καθιστά ανύπαρκτη την υπόσταση του παιδιού, το οποίο δεν μπορεί να αναγνωριστεί. Την ίδια στιγμή παραβιάζεται η νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η διεθνής σύμβασης για τα δικαιώματα του παιδιού, ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, το Σύνταγμα, ενώ παρεμποδίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε., κάτι που έχει κατοχυρωθεί νομοθετικά.

Το ΣτΕ όμως, έκρινε εαυτόν αναρμόδιο κρίνοντας ότι σύμφωνα με το νόμο 344/1976 περί ληξιαρχικών πράξεων και τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας οι αμφισβητήσεις περί νομιμότητας ή ορθότητας ληξιαρχικών πράξεων και οι αμφισβητήσεις που αφορούν την άρνηση του ληξιάρχου και την άρνησή του να καταχωρήσει ληξιαρχική πράξη Ελλήνων πολιτών που έχουν συνταχθεί στην αλλοδαπή, επιλύονται από τα Πολιτικά Δικαστήρια.