Παράταση επιδότησης ανεργίας για την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης

Παρατείνεται το πρόγραμμα ειδικής επιδότησης ανεργίας πρώην εργαζομένων της επιχείρησης «Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης ΑΕ», σύμφωνα με σχετική εγκύκλιο του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ).

Με τις κοινοποιούμενες διατάξεις, παρατείνεται το πρόγραμμα ειδικής επιδότησης ανεργίας πρώην εργαζομένων της επιχείρησης «Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης ΑΕ» για 24 επιπλέον μήνες από τη λήξη της για κάθε δικαιούχο. Δικαιούχοι της ειδικής επιδότησης ανεργίας, που παρατείνεται, είναι τα πρόσωπα που είχαν ενταχθεί στο πρόγραμμα της ειδικής επιδότησης ανεργίας, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις του Ν. 3996/2011 «Αναμόρφωση Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας και Ρυθμίσεις Θεμάτων Κοινωνικής Ασφάλισης» και τα οριζόμενα στην υπ΄αριθμ. 1117/52/19-1-2012 (Β΄35) Κοινή Υπουργική Απόφαση «Πρόγραμμα ειδικής επιδότησης ανεργίας εργαζομένων στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης ΑΕ», οι οποίοι, μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2016, δεν είχαν συμπληρώσει για οποιονδήποτε λόγο τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση μειωμένης ή πλήρους σύνταξης, λόγω γήρατος.

Η κατά περίπτωση παράταση χορήγησης επιδότησης αρχίζει από τη λήξη της αρχικής ορισθείσας διάρκειας του προγράμματος, ήτοι των 60 μηνών, για τους δικαιούχους, οι οποίοι, μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2016, δεν είχαν συμπληρώσει τις προϋποθέσεις πλήρους ή μειωμένης συνταξιοδότησης. Στην περίπτωση που συμπληρωθούν οι προϋποθέσεις για λήψη μειωμένης σύνταξης γήρατος, όχι, όμως και πλήρους, η ειδική επιδότηση συνεχίζεται, μέχρι να συμπληρωθεί το όριο πλήρους συνταξιοδότησης. Σε καμία περίπτωση, όμως, πέραν του ανώτατου ορίου των 24 μηνών.

Η χορήγηση της ειδικής επιδότησης διακόπτεται με τη συμπλήρωση των προϋποθέσεων για πλήρη σύνταξη, ενώ αναστέλλεται, εάν υπάρξει οποιαδήποτε μορφής απασχόληση του επιδοτούμενου.

Επίσης, σημειώνεται ότι, σε περίπτωση αναγνώρισης πλασματικών χρόνων ασφάλισης της παρ. 18 του άρθρου 10 του Ν. 3863/2010, όπως ισχύει, μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 40 του Ν. 3996/2011, ο χρόνος της ειδικής επιδότησης ανεργίας συνυπολογίζεται για τον προσδιορισμό του εναπομείναντος μέγιστου πλασματικού χρόνου που μπορεί να αναγνωριστεί ανάλογα με το έτος θεμελίωσης (κατοχύρωσης) του συνταξιοδοτικού δικαιώματος.