Ηταν μια τοποθέτηση αυτή χθες στη Βουλή του Προέδρου του Σώματος που έφερε στον νου τον στίχο του ποιητή Κώστα Βάρναλη: τη χαμένη νιότη που ‘δειχνε ότι ο ίδιος και οι σύντροφοί του θα γίνονταν άλλοι. Δεν έγιναν. Και τώρα επικαλούνται τη στάση των θεσμών για να αποδείξουν ότι είναι αυτοί οι εκλεκτοί τους και όχι η προηγούμενη κυβέρνηση που «ανατράπηκε από τους διεθνείς και ευρωπαϊκούς θεσμικούς της εταίρους».

Ο Πρόεδρος της Βουλής δεν πρωτοτυπεί. Η κυβέρνηση και ο συστημικός της Τύπος έχουν επικαλεστεί δημοσιεύματα ακόμη και διεθνών εντύπων που θεωρούνται «ευαγγέλια του νεοφιλελευθερισμού» για να στηρίξουν το επικοινωνιακό τους αφήγημα. Και το κάνουν μολονότι ήταν οι ίδιοι που πριν από μόλις λίγα χρόνια εμφάνιζαν τα θετικά δημοσιεύματα ως πειστήρια της προτίμησης που είχαν οι «ξένοι τοκογλύφοι» στους «εγχώριους Κουίσλινγκ». Αρκούσε μια υποψία θετικής δήλωσης από κάποιον ευρωπαίο αξιωματούχο για να υποδειχθούν οι «εθνικοί προδότες» και οι «καλοί μαθητές της τρόικας».

Ευτυχώς, αυτές οι λογικές, λογικές που δηλητηρίασαν τον τόπο, ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Δυστυχώς, η κυβέρνηση επιμένει στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, τη βολική αφήγηση, τη σκόπιμη σύγχυση. Τι σημαίνει ότι «οι θεσμοί σήμερα για δικούς τους λόγους υποστηρίζουν» κ.λπ. που είπε ο Πρόεδρος της Βουλής; Δεν γνωρίζει άραγε τους λόγους; Ασφαλώς και τους γνωρίζει. Αλλά, είπαμε, δεν έγιναν άλλοι…