Αναζήτηση
Ιστορική έχει μείνει στην παναθηναϊκή οικογένεια η στιγμή όταν έσπασε το γυαλί ανάμεσα στους Μίμη Δομάζο και Αριστείδη Καμάρα. Οταν το Τριφύλλι έχασε τον τίτλο το 1967, έγινε χαμός στα ενδότερα της ομάδας. Τότε ο Καμάρας δημοσιοποίησε επιστολή που πήρε μεγάλες διαστάσεις καθόσον έριχνε ευθύνες σε πολλούς και δη στον προπονητή Μπόμπεκ!
Ενας αστέρας του Παναθηναϊκού ήρθε σε σύγκρουση με τη διοίκηση, η ψυχρότητα που επήλθε ήταν μεγάλη, τέθηκαν θέματα ανανέωσης της ομάδας και τελικά επιβλήθηκε τιμωρία στον Καμάρα και στους άλλους που τάχθηκαν μαζί του (Λουκανίδης, Παπουλίδης, δύο ηχηρά ονόματα της εποχής). Προπονούνταν μόνοι τους για μήνες και όχι με τους συμπαίκτες τους, τον Δομάζο, τον Σούρπη, τον Οικονομόπουλο. Ηταν η «άλλη παράταξη». Ωστόσο, αυτό δεν διήρκεσε πολύ και κυρίως δεν άφησε στον Παναθηναϊκό πληγές που δεν έκλεισαν. Η εξαίρεση στον κανόνα με το γυαλί. Επανήλθαν σταδιακά σε κανονικούς ρυθμούς, ενώ οι Δομάζος – Καμάρας έκαναν και παρέα σεβόμενοι ο ένας την προσωπικότητα του άλλου.
Στην ΑΕΚ η συνύπαρξη Ντέμη – Τσάρτα ισοδυναμούσε με ισορροπία τρόμου. Αν και διέπρεψαν ακόμη και στο υψηλό επίπεδο του Τσάμπιονς Λιγκ την περίοδο 2000-03, αν και βρίσκονταν με κλειστά μάτια στο γήπεδο, στα αποδυτήρια ή εκτός, δεν είχαν κανένα κοινό σημείο. «Εκαναν διαφορετικές προσεγγίσεις σε όλα τα θέματα. Πώς μπορούσαν να επικοινωνήσουν εκτός αγώνων;» αναρωτιέται συμπαίκτης τους εκείνη την εποχή. Οντως, ο Ντέμης είχε πάρει το μέρος του Σάντος, ο Τσάρτας του Ψωμιάδη και ως αστέρες της ομάδας ήθελαν για τον εαυτό τους τον πρώτο λόγο. Ακόμη και όταν ο Ντέμης προαλειφόταν για πρόεδρος της ΠΑΕ, οι δρόμοι που χάραξαν ήταν παράλληλοι και ο Τσάρτας χρέωνε στον Νικολαΐδη διάφορα εις βάρος του περιστατικά. Τελικά πανηγύρισαν μαζί τον τίτλο στην Πορτογαλία, λες και προτού πετάξουν για το αξέχαστο Euro είχαν υπογράψει ένα ιδιότυπο μορατόριουμ.
Μέτριες σχέσεις, χωρίς να κάνουν παρέα, καθώς είχαν επιλέξει διαφορετικές διαδρομές μακριά από τα αποδυτήρια της ΑΕΚ τη χρυσή εποχή των τίτλων, λέγεται πως είχαν οι Δημητριάδης – Αλεξανδρής. Βέβαια, στην υπερομάδα που είχε χτίσει ο Ντούσκο συμβίωσαν αρμονικά και με το παραπάνω, ασχέτως που κάποιες στιγμές αναρωτιόσουν αν ο ανταγωνισμός για τον τίτλο του κορυφαίου σκόρερ και όσα σήμαινε (χρήματα, αυτοκίνητο ως έπαθλο) είχε τελικά ευεργετικά αποτελέσματα στην ΑΕΚ. Αλλά και οι Γκάλης – Γιαννάκης ουδέποτε υπήρξαν κολλητοί, μάλιστα επί σειράν ετών λεγόταν πως η μόνη τους επαφή ήταν οι λόμπες του Παναγιώτη που αξιοποιούσε «πηδώντας στον Θεό» ο αίλουρος Νικ! Ναι, στον (μπασκετικό) Αρη, τον αυτοκράτορα της νιότης μας!
