Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του δημοσιογράφου και βετεράνου πολεμικού ανταποκριτή Γιώργου Γεωργιάδη, που έχασε τα ξημερώματα του Σαββάτου τη μάχη για τη ζωή, απευθύνει ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης.\

«Σήμερα η δημοσιογραφία, και όχι μόνον, πενθεί έναν συνεπή, έγκριτο, πολιτικοποιημένο και ευαισθητοποιημένο στα κοινωνικά θέματα και το προσφυγικό, λειτουργό της. Έναν, κυρίως, άνθρωπο, που έζησε και μετέδωσε στη χώρα μας, με σοβαρότητα, όλα τα μεγάλα γεγονότα της σύγχρονης εποχής: Ανάμεσα σε άλλα τους πολέμους στον Λίβανο, στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία, στη Ρουάντα, την πτώση του τείχους του Βερολίνου, τις αλλαγές στη Σοβιετική Ένωση. Δραματικά και σύνθετα γεγονότα, που έκανε γνωστά στο ευρύ κοινό με αντικειμενικότητα και κοινωνική ευαισθησία. Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του και τη δημοσιογραφική κοινότητα, στους οποίους αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό αλλά και μια σημαντική παρακαταθήκη», δήλωσε ο κ. Βούτσης μόλις πληροφορήθηκε την είδηση του θανάτου του Γιώργου Γεωργιάδη.

Σε δήλωσή του για το θάνατο του δημοσιογράφου, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Τζανακόπουλος τόνισε πως «ο Γιώργος Γεωργιάδης, τίμησε το λειτούργημα της δημοσιογραφίας, με το ήθος, την εμπειρία και τις γνώσεις του, σε έναν από τους πιο δύσκολους δημοσιογραφικά, χώρους».

«Κορυφαίος πολεμικός ανταποκριτής, ήταν για 30 χρόνια στην πρώτη γραμμή πολεμικών συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο. Αψηφούσε τους κινδύνους για τη ζωή του, έχοντας ως μοναδικό στόχο την ενημέρωση», τονίζει η ΝΔ σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου για τον θάνατο του Γιώργου Γεωργιάδη, και εκφράζει συλλυπητήρια στους οικείους του.

Από τη προσωπική του σελίδα στο Facebook, ο επικεφαλής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης, αποχαιρέτησε τον φίλο του Γιώργο:«Πού πας ρε Γιώργο; Πού πας; Ρε φιλαράκι είχαμε τόσα να πούμε ακόμη και εσύ έφυγες. Θα μου πεις, θα τα λέγαμε; Με τόσα που έχουμε μπλέξει, θα τα λέγαμε; Μπορεί και όχι. Αλλά ήξερα ότι είσαι εκεί και εσύ ήξερες ότι είμαι εδώ. Θα άπλωνα το χέρι και θα σε ακουμπούσα. Ένα τηλεφώνημα. Μια σπρωξιά. Σαν αυτές που δίναμε στους διαδρόμους της Πρώτης. Αστειευόμασταν όταν έσκαγε θέμα. «Εγώ πάω». «Όχι εγώ». Εμείς βέβαια γελάγαμε γιατί κάθε φορά κάποιοι την πάταγαν και νόμιζαν ότι όντως σπρωχνόμασταν ποιος θα πάει πρώτος. Αλλά εμείς πηγαίναμε μαζί, στα Εξάρχεια, στον Ασπρόπυργο, στο Λαύριο… Έγραφες εσύ και έβαζες και τη δική μου υπογραφή. Ή έγραφα εγώ και έβαζα και τη δική σου. Ή μας έπαιρνες τηλέφωνο από έξω, από τα αληθινά μέτωπα, και μας υπαγόρευες. Ακούγαμε τη φωνή σου μαζί με τις βόμβες που έσκαγαν δίπλα σου. Ήσουν μάλαμα φίλε. Και κάποιοι εκεί έξω πρέπει να ξέρουν ότι η δημοσιογραφία εκτός από «αλήτες, ρουφιάνους» βγάζει και Γεωργιάδηδες. Σε αγαπώ ρε φίλε. Και δεν θα στο συγχωρέσω ποτέ. Μου έδωσες αυτή τη φωτογραφία, μαζί με άλλες, και μου είπες «δες τι βρήκα! πάρε να την έχεις κι εσύ». Και δεν μου είπες ότι δεν θα τις βλέπαμε πια μαζί. Ένας τρελάρας ήσουνα που δεν ήθελες ποτέ να στεναχωρείς κανέναν.Γειά σου φίλε μου».

Τελευταία Νέα