Το όνομά του είναι ταυτόσημο με την έννοια «γνήσιος συνήγορος». Χαρακτηρισμό που του είχε αποδώσει ο δάσκαλός του, καθηγητής του Ποινικού Δικαίου και μετέπειτα υπουργός Δικαιοσύνης Γ.-Α. Μαγκάκης. Η παρουσία του στις δικαστικές αίθουσες είναι συνώνυμη με τη νομική επάρκεια και το ήθος. Οι αγορεύσεις του έχουν απήχηση σε όσους βρίσκονται πάνω στην έδρα αλλά και κάτω από αυτή, στα δικηγορικά έδρανα, για τους δικηγόρους της νεότερης γενιάς θεωρούνται μάθημα, ενώ και για τους δικαστές είναι υπόδειγμα νομικής γραφής.

Ο λόγος για τον δικηγόρο Χριστόφορο Αργυρόπουλο, τον οποίο την Τετάρτη το απόγευμα τιμούν για την προσφορά του στη νομική επιστήμησε ειδική εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής (Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος) η Ενωση Ελλήνων Ποινικολόγων και ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών με την έκδοση Τιμητικού Τόμου.

Ο Χριστόφορος Αργυρόπουλος κατά γενική ομολογία είναι νομικός που, όπως συνηθίζουμε να λέμε στις μεταξύ μας κουβέντες, αποτελεί «μία κατηγορία μόνος του». Σε όλα τα επίπεδα. Γιατί εκτός από τη δικηγορική ευφυΐα, ξεχωρίζει για την ευγένεια αλλά και όλα όσα απλόχερα προσφέρει ως άνθρωπος σε όσους έχουν την τύχη να τον γνωρίζουν και να τον συναναστρέφονται.

«Η βιογραφική αποτύπωση της περιπέτειας της ζωής κάθε ανθρώπου είναι η περιγραφή του μοναχικού ή συλλογικού αγώνα του για την ελευθερία με τις αναπόφευκτες ατέλειες και ενδεχομένως με τιςευτυχείς πληρώσεις του. Οι άξιες του Λόγου σχέσεις των ανθρώπων δεν εξαντλούνται στο κοινό συμφέρον και στον κοινό φόβο. Υπερβαίνουν την ιδιοτέλεια και τη μοιρολατρία. Εμπνέονται από την πιο πλατιά και βαθύτερη έννοιατης ελευθερίας, την αγάπη. Μόνο που «δεν αρκεί να μιλάς για την αγάπη, πρέπει να αγαπάς κιόλας»».

Το απόσπασμα είναι από το βιογραφικό σημείωμα και αντικατοπτρίζει το σύνολο της προσωπικότητας του τιμώμενου προσώπου, για το οποίο στην προγραμματισμένη εκδήλωση θα μιλήσουν ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Βασίλης Αλεξανδρής και ο πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Ποινικολόγων Ηλίας Αναγνωστόπουλος.

Ο Χριστόφορος Αργυρόπουλος γεννήθηκε στη Λαμία και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι δικηγόρος Αθηνών και έχει ασχοληθεί με υποθέσεις ποινικού δικαίου, δικαίου του Τύπου και άλλες με βάση την πεποίθησή του για την ενότητα του δικαίου και την ανάγκη γενικότερης εποπτείας των επιμέρους κλάδων του.

Η σταδιοδρομία του ξεκίνησε στην ιστορική δίκη του Γοργοποτάμου το 1965, όπου ήταν κατηγορούμενοι 18 αντιστασιακοί για τα γεγονότα που προηγήθηκαν της έκρηξης. Τότε, όπως είναι γνωστό, κατά τη διάρκεια του πρώτου εορτασμού έγινε η έκρηξη, για την οποία όμως ποτέ δεν κινήθηκε ποινική διαδικασία, παρά τα θύματα που άφησε πίσω της. Αντίθετα, σχηματίστηκε δικογραφία για όσα έγιναν από το συγκεντρωμένο πλήθος. Η υπόθεση αυτή είχε –και εξακολουθεί να έχει –βαρύνουσα σημασία και αξία για τον Αργυρόπουλο, καθώς είχε αναλάβει την υπεράσπιση του πατέρα του.

Η επόμενη μεγάλη ποινική υπόθεσή του αφορά τη δίκη της ΕΦΕΕ (Εθνική Φοιτητική Ενωση Ελλάδος), ενώ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συμπαραστάθηκε ως συνήγορος πολλών διωκόμενων προσώπων από το «καθεστώς βίας», τα οποία σφράγισαν με την παρουσία τους τα χρόνια της μεταπολίτευσης, το καθένα στον τομέα του. Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Δ.Ν. Μαρωνίτης και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, με τον οποίο τον συνδέει σχέση αδελφική, ήταν μερικοί από τους κατηγορουμένους που εμπιστεύτηκαν την υπεράσπισή τους στον Χριστόφορο Αργυρόπουλο.

Ο ίδιος είχε υπερασπίσει και πολλούς φοιτητές που βρέθηκαν στο εδώλιο πριν και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, όπως μια παρέα παιδιών που παραπέμφθηκαν σε δίκη γιατί τραγουδούσαν το «Πότε θα κάνει ξαστεριά».

Από τότε μέχρι σήμερα μετράει ατέλειωτες ώρες και χιλιόμετρα στις δικαστικές αίθουσες έχοντας διαδραματίσει ξεχωριστό ρόλο σε όλες τις μεγάλες ποινικές υποθέσεις που κατά καιρούς έχουν απασχολήσει την επικαιρότητα.

Η αγάπη και το πάθος του για τη νομική επιστήμη αντικατοπτρίζονται και σε όλες τις δράσεις του εκτός δικαστηρίων. Υπήρξε υπεύθυνος της ποινικής ύλης του περιοδικού του ΔΣΑ «Νομικό βήμα», είναι πρόεδρος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής για τον νέο Ποινικό Κώδικα. Στο παρελθόν ήταν πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Ποινικολόγων, ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων (ήταν ιδρυτικό μέλος της Ενωσης μαζί με τους πανεπιστημιακούς του Συνταγματικού Δικαίου Αριστόβουλο Μάνεση και Δημήτρη Τσάτσο) και μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου κατά την επαναδραστηριοποίησή της μετά τη δικτατορία. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ποινικού Δικαίου καθώς και της Νομικής Επιτροπής του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Παράλληλα με τη δικηγορική και την επιστημονική του επίδοση ανέπτυξε κοινωνική και πνευματική δράση. Είναι πρόεδρος του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη, με την οποία συνεργάστηκε στενά, όπως και πρόεδρος της Επιτροπής για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα του υπουργείου Πολιτισμού.

Ο Χριστόφορος Αργυρόπουλος είχε φιλική σχέση με τον αείμνηστο Χρήστο Λαμπράκη. Υπήρξε μάλιστα από το 1986 έως και το 2009 αντιπρόεδρος του ΔΣ του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, θέση από την οποία παραιτήθηκε την επομένη του θανάτου του Χρήστου Λαμπράκη.