Η Αριστερά στην Ισπανία έχει κάνει αρκετά λάθη με κυριότερο την αντιπαλότητα που υπάρχει μεταξύ των κομμάτων. Οι Podemos ήθελαν να αντικαταστήσουν τόσο την Ενωμένη Αριστερά όσο και τους Σοσιαλιστές ως ηγετική δύναμη της Αριστεράς. Μέχρι στιγμής έδειξαν πως αυτός ήταν ο κύριος στόχος τους και πιο σημαντικός από την εκδίωξη των Συντηρητικών από την εξουσία. Στις εκλογές του Δεκεμβρίου, παρότι έκαναν συνεργασίες με άλλους αριστερούς σχηματισμούς σε περιοχές όπως η Καταλωνία και η Γαλικία, οι Podemos δεν συνεργάστηκαν με την Ενωμένη Αριστερά, επικεφαλής της οποίας είναι οι Κομμουνιστές. Αυτός ο διχασμός της αριστερής ψήφου λόγω και του εκλογικού συστήματος της Ισπανίας σήμαινε πως οι εκατομμύρια ψηφοφόροι της Ενωμένης Αριστεράς μπόρεσαν να εκλέξουν μόλις δύο βουλευτές από τους 350 του Κοινοβουλίου. Εάν τα δύο κόμματα είχαν κατεβεί στις εκλογές από κοινού θα είχαν κερδίσει άλλες 14 έδρες και ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης της Αριστεράς θα ήταν πολύ πιο πιθανός.

Η συνεργασία στην οποία προβαίνουν τώρα, όπως όλα δείχνουν, αποδεικνύει πως αυτό το σενάριο ήταν εφικτό εξ αρχής. Βέβαια, αποτελεί ρίσκο για τους Podemos, τους οποίους οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν να χάνουν υποστήριξη. Μέχρι τώρα μια πιθανή κυβέρνηση της Αριστεράς εθεωρείτο ότι θα έχει ως επικεφαλής τον Σοσιαλιστή ηγέτη Πέδρο Σάντσεθ, ο οποίος στις εκλογές του Δεκεμβρίου μπορεί να συγκέντρωσε το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία του κόμματος, είχε όμως περισσότερες έδρες από την Αριστερά. Οι διαπραγματεύσεις των τελευταίων τεσσάρων μηνών φαίνονταν ως αγώνας των κομμάτων να καταλάβουν μια καλύτερη θέση ενώ γνώριζαν πως η χώρα θα πάει σε επαναληπτικές εκλογές. Οι ψηφοφόροι τον Δεκέμβριο ζήτησαν κυβέρνηση συνεργασίας αλλά αγνοήθηκαν. Μένει να δούμε τι θα ζητήσουν στις 26 Ιουνίου και εάν θα εισακουστούν αυτήν τη φορά.

Τελευταία Νέα