Οι ανθρώπινες αντοχές δοκιμάζονται στην Ειδομένη όπου οι εγκλωβισμένοι αυξάνονται καθημερινά. Τα άγρια επεισόδια που ξέσπασαν χθες, με τους σκοπιανούς αστυνομικούς να κάνουν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων, ρίχνοντάς τα ακόμη και σε μικρά παιδιά, ήταν το αποτέλεσμα του μαρτυρίου της σταγόνας που υφίστανται εδώ και μέρες οι πρόσφυγες, καθώς τα σύνορα ανοίγουν για ελάχιστους κάθε μέρα.

Η κατάσταση ασφυξίας όμως από τον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό των προσφύγων που δεν μπορούν να βρουν έξοδο από την Ελλάδα επιδεινώνεται. Οι ανάγκες για εξεύρεση νέων χώρων φιλοξενίας αυξάνονται επίσης κάθε εικοσιτετράωρο που περνά. Το λιμάνι του Πειραιά είναι ένα τεράστιο hotspot τις τελευταίες δέκα ημέρες. Ολοι οι επιβατικοί σταθμοί από τον Αγιο Διονύσιο μέχρι την ακτή Περικλέους έχουν ανοίξει για τη φιλοξενία προσφύγων από τη Συρία και το Ιράκ, αλλά και μικρού αριθμού Αφγανών.

Η Πλατεία Βικτωρίας έχει γίνει καταφύγιο για τουλάχιστον χίλιους ανθρώπους, ενώ χθες ετοιμάστηκαν για να δεχθούν πρόσφυγες το γήπεδο του μπέιζμπολ στο Ελληνικό και τμήμα του πάρκου Τρίτση, στο Ιλιον. Στην Κεντρική και τη Βόρεια Ελλάδα αναζητούνται διαρκώς νέοι χώροι φιλοξενίας. Στις περισσότερες περιοχές –ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις, όπως για παράδειγμα στα Γιαννιτσά –οι κάτοικοι σπεύδουν να βοηθήσουν όσο μπορούν. Την ώρα που μια απλή επίσκεψη σε οποιονδήποτε από τους χώρους φιλοξενίας αναδεικνύει το χάος από την έλλειψη οργάνωσης, η κυβέρνηση μιλά «για πλήρως διαχειρίσιμη κατάσταση» όπως είπε ο υπουργός Εσωτερικών Παναγιώτης Κουρουμπλής.

Την ώρα που ξεσπούσαν επεισόδια στην Ειδομένη, όπου βρίσκονται πάνω από 7.000 άνθρωποι, στον Πειραιά μοιρασμένοι στους επιβατικούς σταθμούς του ΟΛΠ βρίσκονταν περισσότεροι από 4.000 άνθρωποι. Εξω από το πρόχειρο ιατρείο που έχει στηθεί στον επιβατικό σταθμό του ΟΛΠ στην πύλη Ε1 συναντάμε τον Νόρμαν Χέρινγκ. Είναι ψυχολόγος με καταγωγή από τις ΗΠΑ, που ζει μόνιμα εδώ και πολλά χρόνια στην Ολλανδία. Εφτασε στην Ελλάδα ως μέλος ομάδας εθελοντών που αυτοοργανώθηκαν βλέποντας τις εικόνες του προσφυγικού δράματος, πριν από δύο εβδομάδες. «Θα έχετε πολλή δουλειά να κάνετε» παρατηρούμε. «Δεν μπορώ να κάνω πολλά πράγματα. Οι ανάγκες είναι τόσο μεγάλες» λέει. «Ομως, σε αυτούς τους ανθρώπους αρκεί ένα άγγιγμα στην πλάτη. Ενα χαμόγελο. Να μη νιώθουν ανεπιθύμητοι» προσθέτει. Ο Νόρμαν Χέρινγκ μιλά με έντονη την απογοήτευση για τη στάση που τηρεί η λοιπή Ευρώπη τόσο απέναντι στους πρόσφυγες όσο και απέναντι στην Ελλάδα. «Αυτό που κάνει η Ελλάδα είναι αξιοθαύμαστο και ξέρω πολύ καλά ότι είναι μια αδύναμη χώρα λόγω της οικονομικής κρίσης. Δεν μπορείς να αφήσεις ούτε τους ανθρώπους ούτε τη χώρα αβοήθητη, σαν να είναι η πίσω αυλή της Ευρώπης».

Στους επιβατικούς σταθμούς του ΟΛΠ η μόνη παρουσία του επίσημου κράτους είναι οι αστυνομικοί και οι λιμενικοί που περιπολούν. Την απουσία του κράτους καλύπτουν εθελοντές που προσπαθούν να οργανωθούν και να οργανώσουν μια ρουτίνα στους επιβατικούς σταθμούς, ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες. Δύο μήνες στην Ελλάδα συμπληρώνουν ο Κρις και ο Μάρκο από την Ελβετία. Είναι μέλη μιας ομάδας που οργανώθηκε επί τούτου, για να έρθουν στην Ελλάδα και να βοηθήσουν τους πρόσφυγες. «ΤΑ ΝΕΑ» τούς συνάντησαν νωρίς το μεσημέρι χθες στην «πίσω πλευρά» του σταθμού, στην Ε1. Εδειχναν κουρασμένοι. «Δυστυχώς δεν έχουμε καταφέρει να οργανωθούμε ακόμη καλά, να συντονιστούμε» λέει ο 27χρονος Κρις, που εκφράζει φόβους για την επόμενη μέρα. «Οσο τα σύνορα παραμένουν κλειστά, η κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Κάθε μέρα έρχονται κι άλλοι άνθρωποι και φοβάμαι ότι δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε τις κατάλληλες συνθήκες υγιεινής, για παράδειγμα».

Λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα, στην Πλατεία Βικτωρίας εκατοντάδες άνθρωποι έχουν στρώσει κάτω, ό,τι μπορούν, κουβέρτες, χαρτόκουτες, υπνόσακους για να προστατεύονται το βράδυ από το κρύο και την υγρασία.

ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΙ. Οσες φορές κι αν έχει επισκεφθεί κάποιος έναν τέτοιο πρόχειρο καταυλισμό, δεν μπορεί να μη νιώσει σφίξιμο στο στομάχι βλέποντας ταλαιπωρημένους και πεινασμένους ανθρώπους να ζουν κάτω από ακατάλληλες συνθήκες υγιεινής. Μια γυναίκα κάθεται στο έδαφος και προσπαθεί να θηλάσει το μωρό της. Γύρω της υπάρχουν παντού απλωμένα παπούτσια, ρούχα και σακίδια. Εκεί μέσα είναι όλα τα υπάρχοντα των προσφύγων. Δίπλα στις πρόχειρες στρωματσάδες υπάρχουν και πολλά σκουπίδια. Η δυσοσμία είναι έντονη. Δύο οδοκαθαριστές του δήμου έφτασαν χθες το μεσημέρι στην πλατεία, αλλά γρήγορα εγκατέλειψαν την προσπάθεια. Τα σκουπίδια ήταν πολλά και ήταν δύσκολο να κινηθούν ανάμεσα σε δεκάδες ανθρώπους.

Κεντρική οργάνωση για τη σίτιση, τη φροντίδα και την περίθαλψη των περίπου 1.000 προσφύγων που βρίσκονται στη Βικτώρια δεν υπάρχει. Δεν υπάρχουν ούτε καν τουαλέτες. Ετσι, εθελοντές, ΜΚΟ, απλοί πολίτες επισκέπτονται συνεχώς την πλατεία για να στηρίξουν τους πρόσφυγες.

Τελευταία Νέα