Η τραγωδία με τους πρόσφυγες στο Αιγαίο προσφέρεται για συναισθηματικές προσεγγίσεις – με πασπάλισμα τις «ελληνικές αξίες» του ανθρωπισμού και της προσφοράς στον συνάνθρωπο. Ομως μια κυβέρνηση δεν πρέπει να βλέπει μόνο τη λαϊκιστική πλευρά του φεγγαριού.

Μια κυβέρνηση δεν μπορεί να δηλώνει ότι δεν ζητεί «ούτε ευρώ» για την περίθαλψη των προσφύγων τη στιγμή που οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση όχι μόνο κλείνουν τα μάτια μπροστά στην τραγωδία, αλλά υψώνουν και τείχη κλείνοντας τα σύνορά τους για να αποτρέψουν τη συγκέντρωση προσφύγων στις χώρες τους.

Τα όσα δηλώνει σήμερα στα «ΝΕΑ» ο επικεφαλής της Frontex είναι εξόχως αποκαλυπτικά: από τους 800.000 ανθρώπους που πέρασαν στην Ευρώπη μέσα στη χρονιά, οι 480.000 διήλθαν μέσω της χώρας μας!

Είτε το θέλουμε είτε όχι η Ελλάδα είναι χώρα υποδοχής προσφύγων και μεταναστών και οι πιθανότητες να ηρεμήσουν τα πράγματα στη Μέση Ανατολή εξακολουθούν να είναι ανύπαρκτες. Επομένως τα περί φιλοξενίας 50.000 ανθρώπων που αποφασίστηκαν στη μίνι Σύνοδο Κορυφής είναι απολύτως ανεδαφικά.

Εξίσου ανεδαφική είναι και η δήλωση «δεν ζητούμε ούτε ευρώ»: η Ελλάδα επιβάλλεται να ζητήσει χρηματοδότηση – και μάλιστα γενναία – για τη φιλοξενία των προσφύγων που – αναγκαστικά – μπαίνουν και θα εξακολουθήσουν να μπαίνουν και να παραμένουν σε μεγάλο βαθμό εντός της ελληνικής επικράτειας.

Από την άλλη πλευρά, η προσπάθεια χαλάρωσης του Μνημονίου μέσω του Προσφυγικού είναι καταδικασμένη σε αποτυχία: ουδείς στην Ευρώπη επιθυμεί να συνδέσει την ελληνική κρίση με την προσφυγική – αντίθετα, η χώρα μας κινδυνεύει να απολέσει αξιοπιστία σε όλα τα επίπεδα, χωρίς το παραμικρό όφελος.

Για να μη συνεχίσουμε να είμαστε στο ίδιο – τραγικό – έργο θεατές, η κυβέρνηση θα πρέπει να πάψει να συμπεριφέρεται σαν θεατής που σχολιάζει τα γεγονότα. Η πολιτική δεν γίνεται με διαλέξεις – έστω κι αν αυτές έχουν συναισθηματική κορύφωση.

Τελευταία Νέα