Αναζήτηση
Εβλεπα στη Μυτιλήνη τον κύριο Πρωθυπουργό να ξεναγεί τον καγκελάριο της Αυστρίας και να του εξηγεί το πόσο περιποιούμαστε τους πρόσφυγες κι έμεινα κατάπληκτος με το πόσο προετοιμασμένοι ήμαστε για την υποδοχή.
Αυτά βλέπουνε οι ξένοι και σου λέει, τι παραπονιούνται και φωνάζουνε, μια χαρά τα καταφέρνουνε εκεί κάτω. Το «εκεί κάτω» είμαστε εμείς.
Και όντως, τι σκηνές άσπιλες, αμόλυντες, τι καθαριότης τι αρχοντιά δεν θα το ‘λεγες, τι πάστρα τι φροντίδα.
Βέβαια όπως μου έλεγε η Φώφη, Μυτιληνιά πάππου προς πάππου, πίσω απ’ τις κάμερες βουνά τα σωσίβια, λόφοι τα φουσκωτά, και στην άλλη άκρη του νησιού μεταφερμένοι άρον άρον δεν ξέρω και γω πόσες χιλιάδες μην τους δει ο αλλοδαπός επίσημος και πάθει πολιτισμικό σοκ, και πού να τον τρέχεις με το Σινούκ στην Αθήνα τον κοτζάμ καγκελάριο.
Μάλλον «καγκελάrrιο» όπως τον εξεφώνησε ο κύριος Τσίπrας με άψογη νεοϋοrκέζικη προφοrά. Είναι αυτό το rημάδι το αξάν, που άμα το ‘χεις δεν μποrείς να του ξεφύγεις. Τό ‘βαλε το Ro, το ωrαίο, το ολοστrόγγυλο, το Ro του Γέιλ, του Χάrβαρντ, του Ούκλα και του Ματσατσούτσες για να το μοστrάρει στην εκπομπή του Κλίντονος, άντε να το βγάλει τώρα. Εύκολο το ‘χεις;
Δεν μποrεί. Μπεrδεύεται ο Πrωθυπουrγός.
Φαίνεται δε κατά την προσγείωσή του στην Ελλάδα δεν το δήλωσε στο τελωνείο κι έτσι το πέρασε στη ζούλα και στην ημεδαπή.
Παρ’ όλα αυτά, και άλλα τόσα ευτράπελα, προχθές στη Βουλή μια χαρά τον είδα. Και δεν είμαι να πεις και θαυμαστής του. Κάθε άλλο.
Τον καταθαύμασα όμως. Πέραν του χαμογέλου του, του αστραποβόλου, διέκρινα και μιαν πειθώ δυσεύρετη και σπάνια.
Δεν υπήρξε ψέμα, ακόμα και το πιο χοντρό (συγγνώμη για την έκφραση) που να μην το πέρασε για την πιο κρυστάλλινη αλήθεια.
Ακουγα και δεν το πίστευα. Ξανάγραφε μπροστά στα μάτια μας την Ιστορία των οκτώ τελευταίων μηνών με τέτοια καλλιγραφημένα γράμματα, την έκανε τόσο ευανάγνωστη να την κατανοεί κι ο κάθε πικραμένος.
Κι οι πικραμένοι είναι πολλοί. Είναι πάρα πολλοί.
Κι όμως είναι μαζί του.
Και θα ξαναείναι μαζί του. Ακόμα κι αν τους πικράνει (που θα τους πικράνει) περισσότερο.
Ισως γατί ο έλλην ψηφοφόρος, όντας σοφός όπως όλοι το επισημαίνουν σε κάθε ευκαιρία, κάνει την επίσης σοφή σκέψη.
«Ιδιος είναι κι αυτός και χειρότερος, αλλά είναι πιο νέος, πιο ωραίος απ’ τους άλλους. Αν είναι να πάω στο τελευταίο μου το μέγαρο ας πάω με τον παίδαρο».
Λιτός απλός και περιεκτικός ο συλλογισμός.
Αργά το βράδυ άκουγα τα σχόλια στην τηλεόραση.
Ητανε το επίπεδο στη Βουλή… αλλά ήτανε και στα κανάλια… Τι να σου πω.
Ενας μάλιστα, πολύ σπουδαίος κατά τη γνώμη του αναλυτής, εκστόμισε τα εξής:
«Θέλουν να κάνουν τον Ελληνα επαίτη. Και επαίτης ως γνωστόν σημαίνει «ένας υστερικός ζήτουλας». Θέλουν τον Ελληνα να τον εξαφανίσουν. Να τον ελαιοτριβίσουν».
Αυτά.
Εμείς πάλι όταν ήμαστε παιδιά είχαμε ανεβάσει στο Αθήναιον ένα καλοκαίρι μια επιθεώρηση με τίτλο «Βουλή καλλιγραφία» με μεγάλη επιτυχία.
Μόνο που ξέχασα πια τον σκοπό και δεν μπορώ να σας τον τραγουδήσω.
