Μία Πρόεδρος «παντός καιρού»

Στην τριετή κοινοβουλευτική ζωή της έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα νέο είδος πολιτικού μοντέλου. Βασικό γνώρισμα της πολιτικής παρουσίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου είναι ο επιθετικός και γεμάτος αυτοπεποίθηση λόγος, μακριά από τα ξύλινα λόγια των πολιτικών παλαιότερης κοπής –που ακόμα και σήμερα υιοθετούνται από πρόσωπα της νεότερης γενιάς. Σε αυτό θα πρέπει να συμπεριλάβει κανείς τη φαρέτρα των επιχειρημάτων «παντός καιρού», την «εξόντωση» του αντιπάλου μέχρι τελικής πτώσεως –χωρίς να κάνει διακρίσεις μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής ζωής (είτε πρόκειται για πολιτικό, δημοσιογράφο είτε προτεινόμενο προς διορισμό από την κυβέρνηση) –καθώς και τη μοναδική ικανότητα ότι καταφέρνει να έχει πάντα τον τελευταίο λόγο.

Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα όλων των παραπάνω αποτελεί η πρόσφατη συνέντευξή της στη Σία Κοσιώνη. Πίσω από σχεδόν κάθε ερώτηση κρυβόταν ένας εχθρός, μετατρέποντας τη δημοσιογράφο σε υπόλογη του μέσου στο οποίο εργάζεται και απολογητή της προσωπικής ζωής της. Και δεν ήταν η μόνη φορά που η Πρόεδρος της Βουλής αντιμετώπισε με ισοπεδωτικές γενικεύσεις έναν δημοσιογράφο. Αυτό είναι κάτι που έχει επαναλάβει στις συνεντεύξεις Τύπου που έχει παραχωρήσει, στο πλαίσιο της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους ή Επιτροπής Αλήθειας, προκαλώντας αν όχι αιφνιδιασμό, σίγουρα αμηχανία στον ερωτώντα. Εκεί άλλωστε έκανε πρώτη φορά λόγο για «ερπύστριες της ενημέρωσης» και «χαλκεία παραπληροφόρησης».

Στην πρόσφατη συνέντευξή της η Κωνσταντοπούλου απέδειξε και κάτι ακόμα. Κόντρα στις ευαισθησίες που εμφανίζεται να έχει για κάθε αδικημένο και κατατρεγμένο –κάτι που όποιος τη γνωρίζει καλά, το επιβεβαιώνει –ή στους αγώνες που έχει δώσει εντός και εκτός Βουλής κατά του σεξιστικού λόγου, έδειξε ότι οι σκληρότερες επιθέσεις γίνονται από γυναίκα προς γυναίκα. Τι την οδήγησε όμως σε μια τέτοια προσωπική επίθεση –κατά της Κοσιώνη και της σχέσης της με τον Κώστα Μπακογιάννη –που αλλοίωσε σε μεγάλο βαθμό το προφίλ της; Αραγε η Κωνσταντοπούλου ποντάρει στο πόσο αντιπαθής είναι η οικογένεια Μητσοτάκη σε μεγάλη μερίδα του κόσμου; Ή πίστεψε ότι η καλύτερη απάντηση στα «συμφέροντα της δραχμής» που ξεστόμισε η δημοσιογράφος, ήταν τα υπονοούμενα για τα συμφέροντα της οικογένειας Μητσοτάκη. Ας μην ξεχνάμε ότι στο πρόσφατο παρελθόν η Πρόεδρος της Βουλής, καθισμένη στα βουλευτικά έδρανα, έχει επιτεθεί με μεγάλη σφοδρότητα κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη κατηγορώντας τον αρχικά ότι εκείνος και η αδελφή του χρησιμοποιούν τα γραφεία του πατέρα τους. Η ίδια μάλιστα είχε επισημάνει τότε, επίσης προς τον εκπρόσωπο της οικογένειας Μητσοτάκη, «σας ενοχλεί ο λογιστικός έλεγχος του χρέους από τον οποίο θα διαπιστώσουμε ποιοι πήραν δάνεια και για ποιους λόγους και ποιοι έλαβαν συμβάσεις μιζών».

Ο ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ. Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται η Κωνσταντοπούλου τον Κανονισμό της Βουλής είναι δύο ταχυτήτων: διαφορετικός για τον εαυτό της και διαφορετικός για τους άλλους. Φάνηκε στη συνεδρίαση της Ολομέλειας το περασμένο Σάββατο, όταν –παρά τις έντονες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης –αρνήθηκε να εγκαταλείψει την προεδρική έδρα. Προηγουμένως είχε τοποθετηθεί επί του δημοψηφίσματος ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και ο Κανονισμός δεν της επέτρεπε να ξανακαθήσει στον προεδρικό θώκο. Γι’ αυτό και κατηγορήθηκε ως «η αυτοκράτειρα της Βουλής». Δεν είναι λίγοι άλλωστε, ακόμα και από τον ΣΥΡΙΖΑ, που εκτιμούν πως αν η κατάσταση στη χώρα δεν ήταν κρίσιμη, ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα είχε επιτρέψει άλλες τέτοιες «βοναπαρτικές συμπεριφορές», αλλά θα είχε επέμβει όπως έκανε το προηγούμενο Σάββατο. Στην αντιπολίτευση πάντως τρίβουν τα χέρια τους, σχολιάζοντας με νόημα ότι «κάθε φορά που ο Πρωθυπουργός κάνει διάγγελμα ή δίνει συνέντευξη, η Πρόεδρος της Βουλής φροντίζει να κάνει το ίδιο –αν όχι πάντα στον ίδιο χρόνο, έστω λίγο αργότερα».