Τα θέματα που διάλεξε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να συζητηθούν στην ετήσια σύνοδο που πραγματοποιήθηκε τον Μάιο στη Σίντρα της Πορτογαλίας δεν ήταν ο αποπληθωρισμός, η ποσοτική χαλάρωση και η χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Ηταν η ανεργία, η παραγωγικότητα και οι μεταρρυθμίσεις για περισσότερη ανάπτυξη. Ο Μάριο Ντράγκι εξήγησε το γιατί στην εισαγωγική του ομιλία: Η ευρωζώνη δεν έχει επαρκή ανάπτυξη και αντοχή σε σοκ. Ο Ντράγκι έχει αναμφισβήτητα δίκιο.

Εως πρόσφατα τα προβλήματα της οικονομίας αποδίδονταν στη δημοσιονομική λιτότητα και στην κρίση του ευρώ. Οχι όμως πια. Για να ενισχυθεί η ανάπτυξη οι κεντρικοί τραπεζίτες τάσσονται υπέρ των οικονομικών μεταρρυθμίσεων. Για την υιοθέτησή τους είναι όμως υπεύθυνες οι κυβερνήσεις.

Η Κομισιόν προσπαθεί να ωθήσει διστακτικές κυβερνήσεις στην ανάληψη δράσης προσφέροντάς τους μεγαλύτερα δημοσιονομικά περιθώρια. Οι πρωτοβουλίες αυτές είναι όμως περιορισμένες. Δεν υπάρχει απλή λύση. Αλλοι ζητούν να λαμβάνονται αποφάσεις από μια κεντρική αρχή, αλλά αυτό δεν βοηθά πολύ επειδή οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν σε εθνικό επίπεδο.

Μπορεί επομένως να επιτευχθεί πρόοδος σε τρία θέματα. Πρώτον, η ανάλυση από την ΕΚΤ των οικονομικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει η ευρωζώνη πρέπει να είναι ιδιαίτερα διαφανής. Δεύτερον, η ΕΕ πρέπει να δημιουργήσει εθνικούς θεσμούς που θα παρακολουθούν τις εξελίξεις στο εσωτερικό μιας χώρας και τη συμβατότητά τους με τους στόχους της ευρωζώνης. Τρίτον, η ΕΕ μπορεί να αναλάβει δράση για να βοηθήσει κοινωνικές ομάδες σε κράτη, με όρο να πληρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις από τις κυβερνήσεις. Για παράδειγμα η ΕΕ μπορεί να προσφέρει εκπαίδευση σε νέους ανέργους με την προϋπόθεση να καταργηθούν εθνικές πολιτικές που πλήττουν την απασχόληση των νέων αυτών. Η υιοθέτηση τέτοιων μέτρων θα ήταν μια καλή αρχή.

Ο Ζαν Πιζανί-Φερί είναι καθηγητής στο Hertie School of Governance στο Βερολίνο και έχει καθήκοντα γενικού επιτρόπου χάραξης πολιτικής στη γαλλική κυβέρνηση. Είναι πρώην διευθυντής του Ινστιτούτου Bruegel.