Ο Μπομπ Μάρλεϊ, πατριάρχης της ρέγκε και μύστης του «χόρτου», πέθανε σαν χθες πριν από 34 χρόνια. Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για τη νομιμοποίηση της κάνναβης στην Ελλάδα. Οπως δεν είναι οι ρεμπέτες, τα χασισοτράγουδά τους και όποιο άλλο στοιχείο της μουσικής συνδέεται με τη χρήση και την απαγόρευση. Οι λόγοι είναι απολύτως σύγχρονοι. Και εκτός από κοινωνικοί, τώρα πια ξέρουμε ότι είναι και ιατρικοί.

Πριν από περίπου έναν χρόνο είχε δημοσιευθεί στον ξένο Τύπο μια κάπως επικούρεια μελέτη. Το πνεύμα της ήταν ότι από τη στιγμή που τόσοι άνθρωποι αντλούν ευχαρίστηση από τις ψυχοτρόπες ουσίες, η απαγόρευση δεν έχει κανένα νόημα. Αυτό στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε είναι η ορθή χρήση: «Μαστουρώστε υπεύθυνα» έγραφε η «Λιμπερασιόν» παραφράζοντας το σύνθημα της εκστρατείας του γαλλικού κράτους για την κατανάλωση του αλκοόλ. Μια άλλη έρευνα έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπάρχει μια άλλη Γενιά Χ –η Γενιά Χασίς. Τα μέλη της δεν είναι οι οπαδοί του Μάρλεϊ με μαλλί ράστα. Είναι επιχειρηματίες, αστυνομικοί, δικηγόροι, μηχανικοί, γιατροί. Ανθρωποι της διπλανής πόρτας που καπνίζουν ένα τσιγάρο αφού βάλουν τα παιδιά τους για ύπνο επειδή βλέπουν την κάνναβη ως ένα φυσικό προϊόν που ικανοποιεί την ηδονιστική πλευρά της ζωής.

Η Γιορτή της Κάνναβης που έγινε στο Σύνταγμα με το παιδικό σύνθημα «Φτου ξελευθερία» ήταν μια μικρή αφορμή για να ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση. Αλλά η συζήτηση έμεινε και πάλι ερμητικά κλειστή, παραδομένη στις αγκυλώσεις όσων πήραν τον λόγο. Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών εξέφρασε την κατηγορηματική του αντίθεση στη νομιμοποίηση, παρά το γεγονός ότι η κάνναβη νομιμοποιείται σε πολλές χώρες για θεραπευτικούς λόγους. Και κάπου εκεί, ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ αγανάκτησε επειδή η γιορτή στο Σύνταγμα έγινε ανήμερα την επέτειο της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης. Ναι, αλλά έγινε και κοντά στην επέτειο του θανάτου του Μάρλεϊ, ο οποίος ήταν πεπεισμένος ότι το «χόρτο» σε κάνει σοφότερο. Μπορεί να έχει και άδικο. Αλλά ο Κουτσούμπας και ο Πατούλης δεν χάνουν και τίποτε να δοκιμάσουν. Οχι για την ευχαρίστηση. Αλλά να, για τη συζήτηση.