Εχουν κοινό μόνο το κούρεμα. Κοντό καρέ. Α, και το κόμμα στο οποίο ανήκουν. Η μία από πολιτική ιδεολογία, η άλλη από ναρκισσιστικό τυχοδιωκτισμό. Μιλάω για την αναπληρώτρια υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Τασία Χριστοδουλοπούλου και τη βουλευτή Κοζάνης Ραχήλ Μακρή, δύο ξένες στην ίδια… ΚΟΒΑ. Η κυρία Χριστοδουλοπούλου βρέθηκε στο στόχαστρο της δημοσιότητας λόγω της δήλωσής της περί μεταναστών που λιάζονται. Και δέχθηκε μια επίθεση που στοχοποίησε τη διατύπωση του λόγου της παρακάμπτοντας την ουσία και έπαιξε από πολιτικό σχόλιο μέχρι απολιτίκ χλευασμό –με τη ζυγαριά να γέρνει προς τον δεύτερο. Τα αντιμετώπισε με την ατέλειωτη λιακάδα ενός συγκροτημένου μυαλού.

Η κυρία Μακρή απασχόλησε την τηλεοπτική επικαιρότητα των λαϊφστάιλ εκπομπών με τη συνέντευξή της σε αντίστοιχο περιοδικό. Ενας εγωκεντρικός λόγος χωρίς ίχνος πολιτικού ερείσματος, όπου αυτοαναγορεύεται σε «πρώτη ντίβα» της Βουλής και «Ραχήλ του λαού», μπερδεύει τη γυναικεία χειραφέτηση με τον Μπάμπη τον Σουγιά και είναι αδιαπραγμάτευτη ως προς το ότι αν δεν πας μπουζούκια (εννοώντας τα μαγαζιά όπου τραγουδούν ο Παντελίδης και ο Οικονομόπουλος) δεν είσαι Ελληνας.

Παρατηρώντας τις δύο γυναίκες διαπιστώνω τη διαφορά μεταξύ της μαγκιάς που διατυπώνει η βουλευτής και της λεβεντιάς που κατέθεσε η υπουργός όταν πριν από λίγο καιρό είπε ότι θα πάρει τους μετανάστες στο υπουργείο της. Την κυρία Μακρή βγήκαν πολλοί να την υπερασπιστούν, αν και δεν της επιτέθηκε σχεδόν κανείς γι’ αυτή την συνέντευξη. Την κυρία Χριστοδουλοπούλου ελάχιστοι. Γιατί η πρώτη «πουλάει» –ακροαματικότητα αλλά και πολιτική αξιοπρέπεια.

Τελευταία Νέα