[Ανάλυση] Μια Ferrari θα είναι πάντα Ferrari

Διασχίζοντας την ιταλική ύπαιθρο με ένα νοικιασμένο Fiat, θα διαπιστώσετε ότι σχεδόν κάθε όχημα που συναντάτε στον δρόμο είναι επίσης Fiat ή Alfa Romeo ή Lancia. Ενώ στους δρόμους των ιταλικών πόλεων κυριαρχούν οι ξένες μάρκες, στον αντίποδα η ιταλική ύπαιθρος παραμένει πιστή στην εγχώρια αυτοκινητοβιομηχανία.

Ετσι, η προ ημερών ανακοίνωση ότι η Ferrari μπορεί να εγκαταλείψει την Ιταλία ως επίσημη έδρα της προκειμένου να έχει καλύτερη φορολογική μεταχείριση είναι ένα εν δυνάμει πλήγμα για την εθνική υπερηφάνεια των Ιταλών. Ομως δεν θα έπρεπε να είναι. Η ανακοίνωση της Ferrari δεν αποτελεί παρά μια υπενθύμιση ότι οι προσπάθειες του πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι να μεταρρυθμίσει την οικονομία της χώρας του έχουν ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουν.

Σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, δεν έχει κανένα οικονομικό νόημα να υπερασπίζεσαι τους εθνικούς σου πρωταθλητές μόνο και μόνο επειδή είναι εθνικοί πρωταθλητές. Ως Βρετανός και λάτρης του αυτοκινήτου, έχω δει την Jaguar, την Aston Martin και τη Range Rover να περνούν σε ξένα χέρια, αλλά οι νέοι τους ιδιοκτήτες δεν μείωσαν διόλου τη δυναμική και το πρεστίζ τους. Μια Ferrari θα εξακολουθεί να είναι Ferrari χωρίς να έχει την παραμικρή σημασία σε ποια χώρα η εταιρεία πληρώνει τους φόρους της.

Ηδη η Fiat έχει τη φορολογική της έδρα στη Βρετανία, όπου ο εταιρικός φόρος είναι 21% και θα μειωθεί περαιτέρω στο 20% τον επόμενο χρόνο. Στην Ιταλία ανέρχεται σε 31%. Σύμφωνα άλλωστε με τη βαθμολογία της Παγκόσμιας Τράπεζας, η Ιταλία βρίσκεται στην 56η θέση ανάμεσα στις πιο ελκυστικές χώρες για τις επιχειρήσεις, όταν η Βρετανία φιγουράρει στην 8η θέση.

Οπως δείχνει και το εξελισσόμενο σκάνδαλο με τους φορολογικούς παραδείσους στο Λουξεμβούργο, οι φορολογικές διαφορές εντός της ΕΕ έχουν δυσάρεστες επιπτώσεις για τις πιο αδύναμες χώρες. Οπως λέει και ο Giorgio Airaudo, ιταλός πολιτικός και πρώην επικεφαλής του σωματείου εργαζομένων στην αυτοκινητοβιομηχανία, «η μη ολοκληρωμένη ενιαία Ευρώπη δείχνει κάθε φορά την αδυναμία της. Δεν μπορεί να ελέγξει τους δυνατούς και δείχνει το ισχυρό της πρόσωπο στους πιο αδύνατους».

Ο Μαρκ Γκίλμπερτ είναι αρθρογράφος του Bloomberg