Εχει μια σχεδόν αλλεργική διάθεση απέναντι στις δημοσιογραφικές ερωτήσεις. Αυτό οφείλουν να το αποδεχθούν όσοι θέλουν να συζητήσουν μαζί του για την «αδηφάγο» επικαιρότητα, το λαϊκό τραγούδι, τις αντιφάσεις του καλλιτεχνικού χώρου, την πολιτική και πάει λέγοντας. Γιατί, αλήθεια, για την πολιτική; Εκεί δεν παραμονεύουν οι ίδιες οι ετικέτες που συναντά κανείς και στη μουσική; Στην ερώτηση εάν τον εκφράζει «ως υποψήφιο ψηφοφόρο της Αριστεράς» η υπόσχεση για την ακύρωση του Μνημονίου, η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «Ποιος σας βεβαιώνει ότι είμαι υποψήφιος ψηφοφόρος της Αριστεράς;». Το σκορ είναι ήδη 1 – 0 υπέρ του συνεντευξιαζόμενου και ο αγώνας συνεχίζεται…

Εχετε κουραστεί στον ρόλο του αντιστάρ του λαϊκού τραγουδιού; Ή είναι και αυτός ένας ρόλος που βολεύει;

Αυτά είναι αυθαίρετοι χαρακτηρισμοί και παράγωγα κρίσεων. Αντί να πούμε δηλαδή ότι έχουμε να κάνουμε με έναν μουσικό ο οποίος εργάζεται 30 χρόνια, έχει παρουσιάσει 12 προσωπικές εργασίες και άλλες τόσες συμμετοχές, εφευρίσκουμε μια ταμπέλα και ξεμπερδεύουμε. Η επιδίωξή μου όλα αυτά τα χρόνια ήταν πάντα η ολοκλήρωση ενός κύκλου τραγουδιών και όχι η επινόηση ενός τίτλου.

Τη ρετσινιά του μονόχνωτου τραγουδοποιού δεν την έχετε αντιμετωπίσει στο σινάφι;

Οποιος δεν εμπίπτει στα προκαθορισμένα πρότυπα ζωής, έκφρασης και δημόσιας έκθεσης φορτώνεται με τους τίτλους που λέγαμε πριν.

Εχω την εντύπωση ότι μουσικά σάς δένουν περισσότερα πράγματα με τον Ακη Πάνου, τον Χατζιδάκι ή τον Καζαντζίδη παρά με ανθρώπους της γενιάς σας. Λάθος;

Η επίδραση αυτών των ανθρώπωνήταν καθοριστική, αλλά σας βεβαιώνω ότι ο Τσιτσάνης, ο Παπαϊωάννου, ο Βαμβακάρης και όλοι οι ρεμπέτες, ο Θεοδωράκης, ο Λοΐζος, ο Καλδάρας, ο Χιώτης, ο Ζαμπέτας, ο Σαββόπουλος, η ροκ, η τζαζ, η κλασική και η λαϊκή μουσική του κόσμου ήταν το μουσικό μου σχολείο.

Δεν είστε από τους τραγουδοποιούς που έδωσαν αφειδώς τραγούδια ή επανεκτελέσεις στις λεγόμενες «μεγάλες φωνές». Εχετε θέμα μαζί τους;

Σέβομαι τη διαδρομή και το έργο όλων, γιατί έμαθα από πολύ νωρίς ότι αυτό που έχει σημασία είναι αυτό που δημιουργείς εσύ ο ίδιος και όχι η ενασχόλησή σου με τα παράγωγα των άλλων. Τα τραγούδιαμου δεν ήταν αρεστά τα πρώτα χρόνια και δεν είχαν τη στόφα του πετυχημένου. Το αποδέχτηκα και συνέχισα να γράφω χωρίς να με απασχολήσει περισσότερο. Οι τραγουδιστές ενδιαφέρθηκαν πρόσφαταγια κάποια από αυτά τα τραγούδια.

Τον Ιούνιο συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από τον θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι. Ακούγεται κλισέ στα δικά σας αφτιά η άποψη «εάν ζούσε σήμερα ο Χατζιδάκις…»;

Τα ευχολόγια και οι νεκρολογίες δεν ταιριάζουν στον Χατζιδάκι. Υπήρξε γενναίος ως άνθρωπος και υπάρχει μέσω της μουσικής του στη συνείδηση των ανθρώπων που ενδιαφέρονται για το είδος και το ήθος των συνθέσεών του.

Πριν από μήνες είχατε αρνηθεί την ανάρτηση πανό εκπαιδευτικών σε συναυλία σας. Δεν φοβηθήκατε ότι θα χάσετε κοινό με αυτή την κίνηση;

Ολες οι κινήσεις μας έχουν ένα κόστος και μάλιστα βαρύ. Αυτό δεν σημαίνει ότι παραδίδεσαι απλώς στις απαιτήσεις των άλλων, επειδή οι συγκυρίες δημιουργούν ένα αίσθημα επιτακτικής ανάγκης. Θα σας πω κάτι που φαίνεται παράταιρο με την ερώτηση, αλλά δεν είναι. Αν κάποιος από εμάς δεν έχει την απαιτούμενη κάλυψη μιας πολιτικής ή κομματικής ομπρέλας, αργά ή γρήγορα έρχεται αντιμέτωπος με παράδοξα ενδεχόμενα.

Θα χρησιμοποιούσατε σε τραγούδι σας λέξεις, όπως «προδότες», «κρεμάλες», «τοκογλύφοι», «τρόικα» κ.λπ.;

Οι συγκεκριμένες λέξεις μεγαλώνουν το χάσμα και αυξάνουν την ένταση. Απευθύνονται στο θυμικό με αρνητικές συνέπειες για όλους.

Εχετε ζήσει στη Γερμανία. Υπάρχει μια δόση υπερβολής για όσα καταλογίζουμε στους Γερμανούς;

Οι Γερμανοί ενδιαφέρονται για την επέκταση και τη διασφάλιση των συμφερόντων και των πολιτικών τους προτάσεων. Αν οιΕλληνες βρίσκονταν στη θέση τους δεν θα έκαναν το ίδιο;

Εχετε φίλους που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή; Το ρωτάω επειδή όλοι ψαχνόμαστε αλλά, δεν μπορεί, κάπου κοντά μας βρίσκονται…

Τιμώ τη μνήμη εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που υπερασπίστηκαν τη χώρα αυτή από τον ναζισμό, δίνοντας τη ζωή τους. Είμαι της γνώμης ότι χρειαζόμαστε ένα νέο είδος προσοχής. Τα φασιστικά και ναζιστικά ιδεολογήματααπομακρύνουν τις κοινωνίες από κάτι ουσιαστικό. Την επίγνωση ότι αυτό που έχει σημασία είναι η ενότητα και η κατανόηση, και όχι η βία και η επιβολή. Μπορεί να σαγηνεύουν ένα μέρος της κοινωνίας, αλλά αυτό δείχνει ότι ο κόσμος εθελοτυφλεί και κάνει το παν για να μην αποδεχθεί την προσωπική του ευθύνη απέναντι σε καταστάσεις και γεγονότα με αρνητικό πρόσημο. Ευαγγελίζονται την τάξη και είναι εκφράσεις του χάους. Η βία και το μίσος έχουν τις ρίζες τους στον φόβο. Ο φόβος φυτρώνει από τα σκοτάδια μιας ασυνείδητης ενοχής και μιας αυτοαποστροφής. Είναι ένα δείγμα εκδηλωμένης ασθένειας που χρειάζεται θεραπεία και όχι πρόθυμους ψηφοφόρους.

Τι από τα δύο σάς είναι πιο αυθόρμητο, κ. Μάλαμα; Να κατανοείτε ή να κατακρίνετε;

Η κατάκριση αρρωσταίνει τον δότη και τον παραλήπτη ταυτόχρονα. Η κατανόηση νομίζω ότι ελευθερώνει και βοηθά και τους δύο.