Αλλοι τα τρώνε από αμηχανία, άλλοι από νευρικότητα και άλλοι για να καταπραΰνουν το στρες. Οποια κι αν είναι η αιτία, η συνήθεια να τρώει κάποιος τα νύχια του δεν είναι μόνο αντιαισθητική, αλλά και εξαιρετικά ανθυγιεινή.

Η ονυχοφαγία, όπως αποκαλείται επιστημονικά, είναι πολύ συνηθισμένη στους νέους ανθρώπους. Υπολογίζεται ότι ένα στα δύο παιδιά και εφήβους ηλικίας 10 έως 18 ετών την έχουν εκδηλώσει για κάποια χρόνια της ζωής τους, καθώς είναι συνήθεια που συμβάλλει στην καταπολέμηση του στρες (τα παιδιά λ.χ. συχνά αρχίζουν να τρώνε τα νύχια τους όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα στο σχολείο ή στις σχέσεις με τους φίλους τους). Στις ηλικίες 18 έως 22 ετών, υπολογίζεται ότι σχεδόν ένας στους τέσσερις νεαρούς εξακολουθούν να τρώει τα νύχια του, με τους περισσότερους να σταματούν πλέον όταν φτάνουν τα 30.

Η ονυχοφαγία, όμως, δεν είναι αθώα, αλλά μία συνήθεια που κρύβει πολλούς κινδύνους και οι συνέπειές της δεν περιορίζονται στα προφανή, όπως εξήγησε προ ημερών στο περιοδικό «Time Magazine» ο ειδικός στην υγεία και τη χειρουργική των νυχιών δρ Ρίτσαρντ Κ. Σερ, δερματολόγος στο Ιατρικό Κολέγιο Weill Cornell του Πανεπιστημίου Cornell στη Νέα Υόρκη.

Το ότι, λ.χ., τα νύχια είναι φορείς κάθε είδους μικροβίων, ασφαλώς δεν προκαλεί έκπληξη. Ομως το πιο σοβαρό είναι ότι φέρουν μια οικογένεια βακτηρίων που λέγονται εντεροβακτήρια και συμπεριλαμβάνουν τη σαλμονέλα και το E.coli. Τα εντεροβακτήρια βρίσκουν κάτω από το νύχι το ιδανικό περιβάλλον για να αναπτυχθούν και να πολλαπλασιασθούν –και δεν χρειάζεται να είναι κάποιος γιατρός για να αντιληφθεί ότι αν βάλει στο στόμα του βακτήρια του εντέρου είναι πολύ πιθανό να αρρωστήσει. Οντως, όταν τα βακτήρια αυτά φτάσουν στο στόμα και από εκεί στο στομάχι, προκαλούν γαστρεντερικές λοιμώξεις που συχνά οδηγούν σε διάρροια και τρομερούς πόνους στην κοιλιά.

Στα νύχια μπορεί επίσης να βρουν καταφύγιο οι ιοί που προκαλούν λοιμώξεις του αναπνευστικού, όπως η γρίπη και το κρυολόγημα, προσθέτει ο δρ Λόρενς Ε. Γκίμπσον, καθηγητής Δερματολογίας στην Ιατρική Σχολή Mayo, στο Ρότσεστερ της Μινεσότα. Οι ιοί αυτοί μεταδίδονται όταν έρθουν σε επαφή με τον βλεννογόνο (το εσωτερικό τοίχωμα) των ματιών, της μύτης και του στόματος –και αυτός είναι ο λόγος που οι ειδικοί διαρκώς λένε να βήχουμε στο μανίκι μας και να μη βάζουμε τα χέρια στο στόμα την εποχή της γρίπης.

Ο κίνδυνος μετάδοσης μικροβίων, όμως, είναι μία μόνο από τις δυνητικές συνέπειες που απειλούν αυτούς που τρώνε τα νύχια τους. Ενα άλλο πρόβλημα, λέει ο δρ Σερ, είναι μία λοίμωξη που λέγεται παρωνυχία και χαρακτηρίζεται από εισβολή βακτηρίων βαθιά στο δέρμα, μέσα από μικροσκοπικές αμυχές στα πετσάκια γύρω από τα νύχια.

Η παρωνυχία, που συχνά προκαλείται από το επικίνδυνο βακτήριο χρυσίζων σταφυλόκοκκος, είναι μία από τις συχνότερες παθήσεις των νυχιών. Δημιουργεί πύον, κοκκίνισμα και πρήξιμο στο δέρμα των νυχιών και συχνά απαιτεί χειρουργική αντιμετώπιση και θεραπεία με αντιβιοτικά ή αντιμυκητιακά φάρμακα.

Και μετά, είναι οι μυρμηγκιές (επιστημονικά αποκαλούνται ακροχορδόνες). Προκαλούνται από ορισμένα στελέχη του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (του γνωστού μας HPV), όταν αυτά εισβάλλουν στο δέρμα από κάποια μεγάλη σχισμή ή από τμήματά του με υπερβολική υγρασία –συνθήκες εξαιρετικά συνηθισμένες σε όσους τρώνε τα νύχια τους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο HPV μπορεί κάλλιστα να μεταπηδήσει από τα δάκτυλα στο στόμα.

Επειδή η ονυχοφαγία είναι εξαιρετικά συνηθισμένη σε παιδιά και εφήβους, μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα ακόμα και στα δόντια. «Αναλόγως με την ηλικία έναρξης και τη διάρκεια της ονυχοφαγίας, το συνεχές δάγκωμα μπορεί να οδηγήσει σε κακή σύγκλιση των δοντιών, αλλαγή του σχήματος των μπροστινών δοντιών ή και στην παρεκτόπισή τους», λέει ο δρ Σερ.

«Τα δόντια δεν είναι προορισμένα να μασούν όλη την ώρα και έτσι όταν κάποιος τρώει τα νύχια του, φθείρει τα δόντια ταχύτερα απ’ ό,τι όσοι δεν τα τρώνε», προσθέτει ο αισθητικός οδοντίατρος δρ Τόμας Π. Κόνελι, επίκουρος καθηγητής στο Κολέγιο Οδοντικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Κολούμπια στη Νέα Υόρκη. «Επιπλέον, το δάγκωμα των νυχιών ασκεί μεγάλες πιέσεις στα μπροστινά δόντια και μπορεί να τα εξασθενήσει με κίνδυνο ακόμη και να σπάσουν».

Αν μάλιστα φοράει ένα παιδί ή έφηβος σιδεράκια και τρώει τα νύχια του, «η πρόσθετη πίεση από την ονυχοφαγία μπορεί να οδηγήσει σε εξασθένηση της ρίζας των δοντιών», προειδοποιεί ο δρ Κόνελι.

Υπάρχει, τέλος, κίνδυνος –αν και μικρός –να είναι τόσο έντονη η ονυχοφαγία ώστε να φτάνει μέχρι τη ρίζα του νυχιού, όπου πια υπάρχει κίνδυνος να επηρεαστεί η ανάπτυξη των νυχιών και να παραμορφωθούν.