Το καλοκαίρι του φόβου ζουν στην Κουμουνδούρου: η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιλαμβάνεται πλήρως πως εάν χαθεί και αυτό το μομέντουμ, ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να εγκλωβιστεί στα σημερινά ποσοστά του χάνοντας τη δυνατότητα πρωτοβουλίας των κινήσεων στο πολιτικό σκηνικό.

Μετά το αποτέλεσμα ευρωεκλογών και αυτοδιοικητικών εκλογών και τη σφοδρότερη παρά ποτέ εσωκομματική γκρίνια στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής στην Αθηναΐδα, τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και τα κορυφαία στελέχη αντελήφθησαν ότι ο πολιτικός χρόνος τελειώνει πολύ γρήγορα. Την ίδια στιγμή, συνειδητοποίησαν για πρώτη φορά ότι έχουν περάσει δύο και πλέον χρόνια από τις τελευταίες εθνικές εκλογές και παρά τους οξείς πολιτικούς τόνους, παρά την προσπάθεια να αναδειχθεί κάθε «επόμενος σταθμός» σε κομβικό σημείο κυρίαρχη, τίποτε δεν αλλάζει.

Βεβαιότητες. Το καλοκαίρι του 2012 η κυρίαρχη άποψη ήταν ότι η κυβέρνηση θα έπεφτε το φθινόπωρο εξαιτίας των μέτρων για τη δόση-μαμούθ. Τον χειμώνα, η βεβαιότητα μεταφέρθηκε για την άνοιξη, λόγω του νέου Μεσοπρόθεσμου. Το καλοκαίρι του 2013 η κυβέρνηση θα έπεφτε λόγω της ΕΡΤ και των κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών… Οι βεβαιότητες επανήλθαν έπειτα από τον σχεδιασμό για «λαϊκά μέτωπα» σε κάθε γειτονιά, με πυρήνες τη σχολική κοινότητα, δηλαδή τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς. Στη συνέχεια εκφραζόταν η πεποίθηση ότι η κυβέρνηση δεν θα έβγαζε τον δύσκολο χειμώνα με τις τιμές του πετρελαίου στα ύψη. Μετά διατυπώθηκε η άποψη ότι η κυβέρνηση θα αναγκαζόταν να λάβει νέα μέτρα. Ωσπου ήρθαν οι πραγματικές κάλπες και η διάψευση του συνθήματος «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν»…

Την αντίληψη ότι η απογοήτευση κυριεύει σιγά σιγά το κόμμα και κουράζει τους ψηφοφόρους προσπαθεί να ξορκίσει πλέον ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος σχεδιάζοντας προσεκτικά τις επόμενες κινήσεις, επιδιώκοντας να εκπέμψει καθαρό μήνυμα κυβερνησιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία. Παράλληλα, θέλει να ελέγξει το εσωτερικό του κόμματος –τα στελέχη του οποίου πρόσφατα δεν δίστασαν να δείξουν τα δόντια τους στα ανοίγματα της ηγετικής ομάδας.

Η επιλογή να σηκώσει το τηλέφωνο και να ζητήσει τη συνεισφορά των Πάνου Καμμένου, Φώτη Κουβέλη και Δημήτρη Κουτσούμπα ήταν μια πρωτοβουλία που εξυπηρετούσε όχι μόνο τον σκοπό συγκέντρωσης των 120 –που είναι τόσο κοντά στους 121 του μπλόκου στην προεδρική εκλογή –αλλά και μια κίνηση που θα γινόταν αποδεκτή από το εσωκομματικό ακροατήριο. Πρόκειται για το κρίσιμο κομμάτι των 53, οι οποίοι προέρχονται από τα σπλάγχνα της πλειοψηφίας, πολλοί εκ των οποίων ψήφισαν με μισή καρδιά τη διεύρυνση προς τα «δεξιά» του ΣΥΡΙΖΑ. Η φράση που συνόψισε το κίνημα των 53, το οποίο παρά τις αντιθέσεις στήριξε τελικά και αυτήν την επιλογή του κ. Τσίπρα, ήταν όταν ο υπεύθυνος Οργανωτικού και μέλος της Γραμματείας Τάσος Κορωνάκης επεσήμανε ότι «αυτοί πρέπει να έρθουν να μας παρακαλάνε, όχι εμείς».

Από το πολύ ζέσταμα κάηκαν οι μηχανές

Λίγες μέρες μετά τις εκλογές και τη διάψευση του συνθήματος «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν», ο προσεκτικός σκιώδης υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος επεσήμανε στη συνεδρίαση στην Αθηναΐδα ότι δεν συμφωνεί με το να μπαίνουν πολιτικά ορόσημα για την πτώση της κυβέρνησης. Το μήνυμα Τσακαλώτου – σε ελεύθερη μετάφραση – ήταν ότι από το πολύ ζέσταμα κάηκαν οι κομματικές μηχανές, χωρίς να υπάρξει αποτέλεσμα.

Τελευταία Νέα