Το καλοκαίρι του 2013 ήταν ένα περίεργο καλοκαίρι για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση Σαμαρά περνούσε τα δικά της ζόρια με την τρόικα, αλλά και με εντονότατα εσωτερικά προβλήματα μετά την αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς εξαιτίας της ΕΡΤ. Παρ’ ότι ο πολιτικός αντίπαλος ήταν εξαιρετικά στριμωγμένος, η Κουμουνδούρου ζούσε τις δικές της εντάσεις εξαιτίας του ιδρυτικού της συνεδρίου.

Το βράδυ της 15ης Ιουλίου και έπειτα από ένα ιδιαίτερα φορτισμένο πενθήμερο εργασιών, η εσωκομματική κάλπη ανέδειξε δύο νικητές: τον πρόεδρο του κόμματος Αλέξη Τσίπρα, αδιαμφισβήτητο το νικητή, και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, η ριζοσπαστική πρόταση του οποίου με κόκκινη γραμμή το «καμία θυσία για το ευρώ» έλαβε λίγο πάνω από το 30% των συνέδρων. Το τέλος Ιουλίου βρήκε τους συριζαίους να τρέχουν για μια καλοκαιρινή ανάπαυλα λίγο πριν την φθινοπωρινή αντεπίθεση με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης.

Η ΔΙΑΦΟΡΑ. Εναν χρόνο μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ σχηματικά βρίσκεται εκεί όπου ήταν το καλοκαίρι του 2013, με δύο σημαντικές διαφορές. Η μία αφορά τον συσχετισμό στο εσωτερικό του. Η άλλη την αποφασιστική κίνηση του Αλέξη Τσίπρα αυτή την φορά να κάνει πράξη το άνοιγμα του κόμματος σε όμορους πολιτικά και κοινωνικά χώρους.

Τι ήταν εκείνο που έκανε τον επικεφαλής του κόμματος να πραγματοποιήσει αυτό που υπήρχε στο μυαλό του από τις εθνικές εκλογές του 2012 ακόμα, και δεν κατάφερε να κάνει πράξη πέρυσι στο συνέδριο;

Σύμφωνα με συνομιλητές του, το στοιχείο – κλειδί ήταν το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών. «Το πενιχρό αποτέλεσμα», υπογραμμίζει το ίδιο στέλεχος. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, στις αυτοδιοικητικές κάλπες –και όχι στις ευρωεκλογές –η ηγεσία του κόμματος συνειδητοποίησε στην πράξη ότι το κλασικό στελεχιακό δυναμικό του κόμματος δεν έχει αποδοχή από την κοινωνική του βάση. Η διαπίστωση αυτή προκάλεσε έντονους προβληματισμούς στην κορυφή της κομματικής πυραμίδας και επέδρασε ως το καταλυτικό στοιχείο για να οδηγηθεί η ηγεσία στη σφοδρότατη σύγκρουση της Κεντρικής Επιτροπής στην Αθηναΐδα, «ακόμα και με τους δικούς του».

ΜΕ ΜΙΣΗ ΚΑΡΔΙΑ. Η ένταση της σύγκρουσης τόσο με την Αριστερή Πλατφόρμα των Παναγιώτη Λαφαζάνη – Αντώνη Νταβανέλλου όσο και με την κίνηση των 53 που προέρχονται από τα σπλάγχνα των προεδρικών και στο τέλος ψήφισαν «ναι» με μισή καρδιά στο σχέδιο, συνοψίζεται στο ξέσπασμα του ίδιου του κ. Τσίπρα με τη φράση «να τελειώνει η πλάκα».

Η τακτική υλοποίησης των πολιτικών ανοιγμάτων, όπως αποφασίστηκε από το στενό επιτελείο της ηγετικής ομάδας, περιλαμβάνει ορισμένα κρίσιμα τεστ ενώ έχει ως ορίζοντα την προεδρική εκλογή, όποτε κι αν γίνει αυτή.

Η συγκέντρωση για τη ΔΕΗ στον ημιώροφο του ξενοδοχείου Τιτάνια το βράδυ της Πέμπτης, το πρώτο από τα τεστ διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ, δημιούργησε μεικτά αισθήματα στην Κουμουνδούρου. Οχι γιατί δεν ανταποκρίθηκαν αρκετά στελέχη που προέρχονται από άλλους κομματικούς και συνδικαλιστικούς χώρους, αλλά γιατί «ήρθαν μόνο αυτοί που έχουν έτσι κι αλλιώς σχέση μαζί μας, ο καθένας με τον δικό του τρόπο». Ακόμα και η παρουσία της βουλευτού των Ανεξάρτητων Ελλήνων Ραχήλ Μακρή και του βουλευτή Νίκου Νικολόπουλου δεν θεωρήθηκε έκπληξη, αφού ιδιαίτερα η πρώτη έχει δώσει ήδη το «παρών» σε άλλα μέτωπα μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως π.χ. έναν χρόνο πριν στον προαύλιο χώρο της ΕΡΤ.

Στον ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν πως η ανταπόκριση για τον σχηματισμό του «πλατιού, δημοκρατικού, προοδευτικού, πατριωτικού και ριζοσπαστικού μετώπου» για την ανατροπή της κυβέρνησης θα είναι μεγαλύτερη στα επόμενα καλέσματα που αφορούν τον αιγιαλό, το Ασφαλιστικό και την Εξεταστική Επιτροπή (επανασύσταση) στη Βουλή για τα υποβρύχια.

Από τους ηγήτορες της πολιτικής διεύρυνσης, ο έμπειρος γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Νίκος Βούτσης πιστεύει ότι το πολιτικό κλίμα το οποίο θα δημιουργηθεί το επόμενο διάστημα περνάει μέσα από τις κοινωνικές και κινηματικές συμμαχίες που πραγματοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι οποίες έχουν ως στόχο αφενός την ανατροπή με δημοκρατικά μέσα της σημερινής μνημονιακής κυβέρνησης κι αφετέρου την αποτροπή εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από τη σημερινή Βουλή.

Υπέρ της πολιτικής των ανοιγμάτων, εκτός από τον κ. Βούτση, τάσσονται και άλλα κορυφαία στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης όπως ο ισχυρός διευθυντής του Γραφείου Προέδρου Νίκος Παππάς, ο συντονιστής ΕΕΚΕ και επίσης έμπιστος συνεργάτης του κ. Τσίπρα Αλέκος Φλαμπουράρης, η Πλατφόρμα 2010, δηλαδή οι Δ. Παπαδημούλης, Γιάν. Μπαλάφας, Ρ. Δούρου, Κ. Πουλάκης, Χρ. Στάικος, και η Σοσιαλιστική Τάση, δηλαδή οι πασοκογενείς Π. Κουρουμπλής, Δ. Τσουκαλάς, Γ. Μιχελογιαννάκης, Αντ. Κοτσακάς. Το «ναι» αλλά με μισή καρδιά στην πολιτική των ανοιγμάτων είπαν τελικά οι 53, δηλαδή η ΑρΑρεν –Χρ. Παπαδόπουλος, Τ. Κορωνάκης, Κ. Μαρματάκης, Ρ. Σβίγκου -, και η ΑΝΑΣΑ (Π. Λάμπρου, Μ. Μπαρσέφκσυ, Μ. Μπαλαούρας, Π. Κλαυδιανός). Η πλευρά της εσωκομματικής μειοψηφίας, η Αριστερή Πλατφόρμα, είπε ένα ξεκάθαρο «όχι», ενώ επιφυλάξεις για το εγχείρημα εξέφρασαν και οι εκ των οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ Γιάν. Μηλιός και Σπ. Λαπατσιώρας.

ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ. Οπως σχολίαζε στέλεχος που υποστηρίζει το εγχείρημα, η επιτυχία του θα φανεί το επόμενο διάστημα από τις απαντήσεις στα ερωτήματα πώς, με ποιους και το κυριότερο πού θα γίνουν τα επόμενα κρίσιμα τεστ. «Ο ημιώροφος του Τιτάνια χωράει καμία διακοσαριά άτομα και γέμισε για το μέτωπο κατά της πώλησης της «μικρής ΔΕΗ». Αν για τον αιγιαλό αποφασιστεί, για παράδειγμα, να γίνει μια εκδήλωση το Ακροπόλ, που χωράει μέσα-έξω πάνω από 1.000, σημαίνει ότι πάμε καλά» είναι η πραγματιστική προσέγγισή του στο εγχείρημα της διεύρυνσης. Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο εκτιμούν ότι τα επόμενα τεστ και ιδιαίτερα του αιγιαλού, που είναι ένα «τεράστιο περιβαλλοντικό, χωροταξικό, πολεοδομικό και αισθητικό έγκλημα», θα συσπειρώσει ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις.

Οι οικολόγοι

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της Κουμουνδούρου είναι κυρίως η Κοινοβουλευτική Ομάδα και τα στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φιλοδοξεί να επαναπατρίσει μετά τη διάσπαση του 2010, δυνάμεις από τον χώρο της Οικολογίας και βαριά ονόματα από τον ακαδημαϊκό χώρο και τον χώρο της επιστήμης που θα δώσουν το απαραίτητο κύρος στο εγχείρημα.