«Οταν δεν είναι δίπλα μου η κοπέλα που αγαπώ, αγαπώ την κοπέλα που είναι δίπλα μου» τραγουδούσε σε ένα μιούζικαλ υποδυόμενος το ξωτικό ο Ντάνι Κέι. Κάπως έτσι σκέπτονται οι εξωτικές και νεοφώτιστες στη δημοκρατία χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Σκοτώνονται να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση αλλά όταν οι ΗΠΑ ψάχνουν ευρωπαϊκά εδάφη για να εγκαταστήσουν τα πυραυλικά τους συστήματα διαγκωνίζονται για να τα «φιλοξενήσουν». Κακά τα ψέματα, η Αμερική είναι η Γη της Επαγγελίας για τους Ανατολικούς. Και το δολάριο το νόμισμα των ονείρων τους. Κι ας έκαναν κάθε σοβαρή συναλλαγή (στη μαύρη αγορά, φυσικά) με γερμανικά μάρκα κάποτε και με ευρώ στη συνέχεια. Και δικαιολογημένα, εδώ που τα λέμε, διότι στο συλλογικό υποσυνείδητό τους κατακτητές ήταν οι Ρώσοι, κατακτητές κι οι Γερμανοί.

Οταν πάντως σφίγγουν τα πράγματα με τους Ρώσους και οι αγαπημένοι (οι Αμερικανοί) σφυρίζουν αδιάφορα, όπως τώρα στην κρίση με την Ουκρανία, οι Ανατολικοί κάνουν τα γλυκά μάτια στους Ευρωπαίους. Οι Λιθουανοί, ας πούμε, ετοιμάζονται πυρετωδώς να ακολουθήσουν στην ευρωζώνη τους γείτονές τους Εσθονούς και Λετονούς που εντάχθηκαν το 2011 και το 2014 αντίστοιχα. Τη Μεγάλη Πέμπτη το Κοινοβούλιό τους ενέκρινε την ένταξη. Βεβαίως η κοινή γνώμη ακόμη αμφιταλαντεύεται για τη σκοπιμότητα της αντικατάστασης του λίτα με το ευρώ. Τον περασμένο Νοέμβριο το 49% των Λιθουανών δεν συμφωνούσε με την προοπτική αυτή και μόνο το 40% συμφωνούσε. Αλλά «το αίσθημα ανασφάλειας έναντι της Ρωσίας ευνοεί ψυχολογικά την προσέγγιση με την Ευρώπη», όπως δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο η Ρούτα Μεντάισκιτε της Finasta Bank στο Βίλνιους.

Τελευταία Νέα