Δύο ημέρες νωρίτερα, όταν οι Beatles προσγειώθηκαν στο μόλις μετονομασμένο αεροδρόμιο JFK, τους περίμεναν περίπου 4.000 φαν. Ισως γιατί τον Δεκέμβριο της προηγούμενης χρονιάς η αμερικανική εταιρεία Capitol, παρότι μήνες πριν πίστευε ότι δεν άξιζε τον κόπο να τυπώσει τα άλμπουμ των Βρετανών, είχε ήδη ξεκινήσει μια προωθητική λαίλαπα με σλόγκαν όπως «Ερχονται οι Beatles!». Μέχρι την 1η Φεβρουαρίου, πάντως, το «I want to hold your hand» είχε φτάσει στο νούμερο 1 του αμερικανικού καταλόγου επιτυχιών.

Στα δικά μας τώρα: προ μηνών κυκλοφόρησε το δεύτερο μέρος των ηχογραφήσεων των Σκαθαριών στο BBC, με τίτλο «The Beatles / On air – Live at the BBC, Vol. 2», που περιλαμβάνει σπάνιες, βεβαίως βεβαίως εκτελέσεις. Στις 9 του τρέχοντος μήνα το κανάλι CBS πρόβαλε ένα ντοκιμαντέρ με συνεντεύξεις του Πολ Μακ Κάρτνεϊ και του Ρίνγκο Σταρ, υπό τον εύγλωττο τίτλο «Η νύχτα που άλλαξε την Αμερική».

Τον Ιανουάριο η Capitol έβγαλε στα ράφια ένα box set δεκατριών CD, με όλους τους δίσκους των «fab four» στις αμερικανικές τους εκδόσεις. Πριν από περίπου έναν χρόνο η Taschen συγκέντρωσε σε ένα λεύκωμα με τίτλο «Beatles, On the Road», τις φωτογραφίες του Χάρι Μπένσον, ο οποίος κατέγραψε την «μπιτλομανία» στο εξωτερικό. Στην τελευταία τελετή των βραβείων Γκράμι ο Πολ και ο Ρίνγκο εμφανίστηκαν ζωντανά και τιμήθηκαν για τη συνολική τους προσφορά στη μουσική.

Μπορεί βέβαια η «μανία» να προέρχεται από δισκογραφικές με όνειρο να «αρμέξουν» ένα συγκρότημα, που ευτυχώς αρέσει ακόμα. Αν οι Beatles έρχονταν σήμερα σε έναν κόσμο με αμέτρητες οθόνες από τη μια άκρη ως την άλλη, ικανές να αφυδατώσουν κάθε στοιχείο έκπληξης και χειροπιαστής εμπειρίας, ίσως τίποτε από αυτά να μην είχε συμβεί όπως στη δεκαετία του ’60. Ακόμη και οι αμφισβητίες, οι καχύποπτοι εκείνης της εποχής, βάσιζαν τα επιχειρήματά τους αυστηρά στην ποιότητα της μουσικής. «Από ό,τι βλέπω, το μόνο διαφορετικό είναι τα μαλλιά τους», έλεγε στα αμερικανικά μέσα ο Ρέι Μπλοχ, μουσικός διευθυντής εκείνου του σόου του Εντ Σάλιβαν. «Τους δίνω έναν χρόνο».

Τελευταία Νέα