Βρίσκεται αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα, προσκεκλημένος του Γαλλικού Ινστιτούτου –χθες μίλησε στην κατάμεστη αίθουσά του για την πρόσληψη του Πλάτωνα στη σύγχρονη φιλοσοφία. Ασχολείται με τα πλατωνικά κείμενα περισσότερο από 55 χρόνια. Οπως λέει ο ίδιος, εργάζεται με βάση τα κείμενα αυτά κατά τρόπο «σχεδόν μανιώδη». Ρωτήσαμε τον γάλλο φιλόσοφο Αλέν Μπαντιού τι θα έλεγε ένας σύγχρονος Σωκράτης για ορισμένες έννοιες και εκφάνσεις του σύγχρονου βίου. Εκείνος, βέβαια, απάντησε ως… Μπαντιού.

Για τη δικαιοσύνη, κεντρικό θέμα της «Πολιτείας» του Πλάτωνα: «Δεν μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη σε έναν κόσμο του οποίου το κυρίαρχο σύστημα (ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός) οδηγεί στα ακόλουθα αποτελέσματα: 10% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 86% του παγκόσμιου συσσωρευμένου πλούτου. 1% του ίδιου πληθυσμού κατέχει ακόμη το 46% του πλούτου. Ξέρουμε επίσης ότι το 50% του ίδιου πληθυσμού δεν κατέχει απολύτως τίποτα. Προαπαιτούμενο κάθε δικαιοσύνης είναι το τέλος ενός τέτοιου συστήματος».

Για τη διαφθορά: «Ο καπιταλισμός που έχει νόμο ότι το κέρδος είναι ο μόνος «φυσικός» σκοπός της οικονομικής οργάνωσης είναι ένα σύστημα από τη φύση του διεφθαρμένο. Η δημόσια διαφθορά, τα σκάνδαλα, δεν είναι παρά η επιφάνεια των πραγμάτων. Η πραγματικότητα είναι ότι η διαφθορά είναι ο γενικός νόμος και ότι η ιδεολογία της περιρρέουσας ατμόσφαιρας ως κυρίαρχης πρακτικής στηρίζεται στην «αρχή»: μπορείς πάντα, αν έχεις τα μέσα, να εξαγοράσεις κάποιον».

Για τον απολυταρχισμό: «Ο απολυταρχισμός δεν είναι παρά το όνομα που για λόγους πολεμικής έχει δοθεί, μετά την πτώση τους, στις επαναστατικές προσπάθειες που επιχείρησαν τον 20ό αιώνα να χτίσουν μια κοινωνία κολεκτιβιστική μέσω ενός καταναγκαστικού, βλέπε τρομοκρατικού, κράτους – κόμματος. Αυτή η λέξη που είναι περισσότερο στομφώδης παρά ακριβής θέλει να πείσει τους πάντες για τα οφέλη της καπιταλιστικής δημοκρατίας, αυτής που αποκαλώ καπιταλο-κοινοβουλευτισμό. Είναι πολύ σημαντικό να μη συμμεριστεί κανείς αυτόν τον απολογισμό των σοσιαλιστικών καθεστώτων. Πρέπει να πούμε το εξής: η κομμουνιστική ιδέα είναι πολύ μεγάλη και πολύ σημαντική για να την εμπιστευθεί κανείς σε ένα κράτος».

Για την Αθήνα και τη μικρή δύναμή της σήμερα, σε σχέση με την αρχαία: «Μπορούμε επίσης να διαπιστώσουμε τη μικρή δύναμη της Γαλλίας, την πολύ μικρή οικονομικο-πολιτική ανεξαρτησία της, σε σχέση με τη Γαλλία του Λουδοβίκου ΙΔ’, του Ναπολέοντα ή του τέλους του 19ου αιώνα… Παρ’ όλα αυτά, ό,τι αποτέλεσε τη δημιουργική ικανότητα των χωρών μας παραμένει εδώ, με την οικουμενική του αξία. Και η εποχή η δική μας δεν θα είναι πια αυτή των χωρών, των κρατών και των ιδιοκτησιών, αλλά η εποχή ολόκληρου του κόσμου, της ανθρωπότητας και των ελεύθερων συνεργασιών».

Τελευταία Νέα