Είναι φορές που θέλεις κάτι να γράψεις και δεν μπορείς να γράψεις τίποτα. Τότε δεν έχεις τίποτε άλλο να κάνεις από το να προσευχηθείς στον Παντοδύναμο να σου στείλει λίγη δύναμη. Παντοδύναμος είναι αυτός που εμείς δεν είμαστε και κατά μια αίρεση παντοδύναμες είναι οι αδυναμίες μας…

Και δυστυχώς στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου συναντάμε παντού παντοδύναμες αδυναμίες.

Αν εξασκηθείς να αποδέχεσαι πρώτα τα δικά σου κριτικά βέλη, ο πόνος και η οργή από τα έξωθεν θα είναι μικρότερης έντασης. Αυτά εν είδει προλόγου και περνάμε στο κυρίως θέμα…

Η ΑΕΚ και το Αιγάλεω παγιδεύτηκαν την περασμένη Κυριακή (παραμονή των Θεοφανίων, της γιορτής του αγιασμού των υδάτων, αλλά ουχί των χειμάρρων της οργής και της επιθετικότητας των οπαδών) σε μια όχι σπάνια, αλλά λησμονημένη τα τελευταία χρόνια είναι αλήθεια, επικίνδυνη περιδίνηση που οδήγησε στον βυθό της απαξίωσης του αθλήματος για μιαν ακόμη φορά. Οι φανατικοί πρωτίστως, και ακολούθως οι άρχοντες του αγώνα, ευτέλισαν τους θεσμούς και φώτισαν με την προκλητική και ανάρμοστη παρουσία τους τη σκοτεινή πλευρά του ποδοσφαίρου που όλοι δεν θέλουμε να γνωρίζουμε. Δεν θέλουμε μεν, υπάρχει δε. Οι χούλιγκαν, είτε το Αιγάλεω αγωνίζεται, είτε ο Ηρακλής Ψαχνών που λέει ο λόγος, είτε η Ρεάλ, κάπου θα καραδοκούν για να κλέψουν την παράσταση και την ηρεμία. Και οι διαιτητές όμως, είτε ο Αστέρας Εξαρχείων παίζει, είτε η Εθνική Βραζιλίας, κάποια αστοχία θα κάνουν (εκόντες άκοντες) για να μεγεθύνουν και τη δική τους παρουσία. Τα επεισόδια στο Αιγάλεω ήταν σοβαρά και οι διαιτητές όφειλαν να διακόψουν τον αγώνα, αλλά και οι υπεύθυνοι της ΑΕΚ, πριν γονυπετείς εισέλθουν εις τον ναό της Α’ κατηγορίας, οφείλουν να εξαγνιστούν από αμαρτίες του παρελθόντος. Οι οργανωμένοι οπαδοί των Κιτρινόμαυρων έδωσαν όρκο στον ισχυρό άνδρα της ΑΕΚ Δημήτρη Μελισσανίδη, τον επονομαζόμενο και Τίγρη, ότι θάβουν το τσεκούρι του πολέμου. Με την πρώτη πρόκληση το ξέθαψαν…

Η ομάδα της ΑΕΚ εντός αγωνιστικού χώρου όχι μόνο αμφισβητείται, αλλά κατά πολλούς ψύχραιμους παρατηρητές είναι κακή. Κάποιοι αμετανόητοι οπαδοί (κάποιοι από αυτούς θα ήταν σίγουρα ανάμεσα σε εκείνους που εισέβαλαν στο τερέν την τελευταία αγωνιστική του περυσινού πρωταθλήματος και συνόδευσαν την ομάδα τους στην από κάτω κατηγορία) «παίζουν» χειρότερα από τους ποδοσφαιριστές. Η Γ’ Εθνική είναι σκληρή, ο ποδοσφαιρικός στίβος είναι γρανίτης, το παιχνίδι των παραγόντων είναι σκληρό και ανελέητο. Ολα αυτά τα γνωρίζει ο πολύπειρος Μελισσανίδης που ευαγγελίζεται αυτοκρατορία. Εχει τον χρόνο ακόμη να απαλλαγεί από τα «μέλη της οικογένειας» που επιβουλεύονται την ανοδική πορεία της ΑΕΚ. Εχει ακόμη τον χρόνο να εξοντώσει τους έξωθεν εχθρούς που (ας το δεχτούμε) προβοκάρουν την προσπάθεια. Του χρόνου, αν η ΑΕΚ περάσει στη Β’ Εθνική θα είναι αργά για εκκαθαρίσεις. Του χρόνου θα είναι εποχή πορείας ανόδου. Ο καιρός φεύγει σαν τα όμορφα καλοκαίρια, θα είναι κρίμα να χαθεί ανεκμετάλλευτος.

Η χόβολη της απόμακρης και άπειρης νεότητας πολύ συχνά ξεχνάει, ξεχνάει και φέρεται σαν να είναι ακόμα φωτιά. Και οι φωτιές είναι πάντα επικίνδυνες από όπου κι αν προέρχονται…

Χθες ήταν το Αιγάλεω, αύριο θα είναι ο Πύργος, μεθαύριο το Καραϊσκάκη και τότε Τίγρη από ποιον κυνηγό να πρωτογλιτώσεις και ποια φωτιά να σβήσεις…

Τελευταία Νέα