Ετσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, αισθάνομαι υποχρεωμένη να αφήσω σε δεύτερη μοίρα το μπαγιόκο του Ευκλείδη και την ξεφτίλα του Λιάπη. Πω πω για κοίτα εκεί τι γίνεται χειμωνιάτικα πάνω στην κληματαριά! Καλά η Ραχήλ και η Ζωή. Αυτές έχουν κελαηδήσει ξανά πάνω στο ίδιο το κλαρί. Ο Γλέζος όμως με τον Χαϊκάλη; Σε μια ρώγα από σταφύλι έπεσαν οχτώ σπουργίτες –και τρωγόπιναν οι φίλοι τσιριτίρι τσιριτρό. Πάλι καλά που το σταφύλι είναι φουσκωτό, δεν έχει γωνίες κι έτσι δεν διατρέχουμε κίνδυνο να ξεπέσουμε σε τίποτα θεωρίες των δύο άκρων.

Τι κάνει τόσος κόσμος, τόσα ράμφη, τόσα φτερά και πούπουλα πάνω σε μια ζουμερή γλιστερή ρόγα σαν της ΧΑ; Κούνια, τραμπάλα, τσουλήθρα ή μακριά γαϊδούρα; Αν ήταν μαστάρι θα το καταλάβαινα. Θα το κάνουν βουτυράκι, θα το κάνουνε τυράκι, θα το βάλουνε στο πιάτο, θα μου πουν ορίστε φά το. Τρως εσύ από το ίδιο πιάτο με τoυς χρυσαυγίτες; Μωρέ άμα είναι προπληρωμένο τρώω κι από το δικό σου. Αυτό σκέφτηκαν ως φαίνεται και είπαν να συμβάλουν με την ψήφο τους στον επισιτισμό του Κασιδιάρη. Γιατί είναι βαθύ το πιάτο των ψηφοφόρων της Χρυσής Οργής, δαμάλα μου ή πουλακίδα μου ή όπως αλλιώς σε λένε, εξού και τα κουτάλια πολλά και διασταυρούμενα. Πάλι καλά που δεν είναι πιρούνια να βγάλουνε κάνα μάτι.

–Πώς σε λένε εσένα, νεαρέ μου;

–Πολύφημο, μάστορα. Εσένα;

–Κανένα.

(Κάτω από την κοιλιά του προβάτου, από εκεί θα πιαστώ να βγω απ’ τη σπηλιά σας)

Τελευταία Νέα