Νεύρα! Πολλά νεύρα! Εχω! Δεν είναι μόνο αυτό το Χριστούγεννο, το μίζερο και το κακοφωτισμένο, που μου έρχεται τσιφ στο δοξαπατρί, δεν είναι το τηλεοπτικό κάλαντο που έχει αρχίσει από μέσα Νοέμβρη και με κάνει να πετιέμαι αλλόφρων γιατί νομίζω ότι με πήρε ύπνος και ξύπνησα την παραμονή, δεν είναι ο ψυχαναγκασμός τού ότι πρέπει να είμαι αισιόδοξος γιατί «κρίση είναι (δεν) θα περάσει», δεν είναι κάτι ζαβές συμμαθήτριές μου από το νηπιαγωγείο που κάνουν αναρτήσεις στο φέισμπουκ ότι προετοιμάζουν από τώρα τα χριστουγεννιάτικα amuse bouche (περί μεζέδων πρόκειται, αλλά τώρα τους λένε «διασκεδαστές στόματος» –τα ύστερα του κόσμου!), είναι και ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και στο επόμενο στενό «Λεονάρντο ντα Βίντσι» Χριστόφορος Παπακαλιάτης! Δεν λέω, καλά να είναι το παλικάρι, εκεί στο Αλφα του Κενταύρου όπου ζει, αλλά τον είδατε σε αυτή τη διαφήμιση με το γιαούρτι; Πέφτετε εσείς σε τέτοια έκσταση όταν τρώτε γιαούρτι; Ξέρετε κανέναν ολόκληρο άντρα που να γλείφει το γιαουρτοκούταλο σαν να βρίσκεται στο απόγειο της ερωτικής διέγερσης; Εγώ σας λέω ότι με την κρίση και την πείνα που έχει πέσει θα δούμε και χειρότερα για ένα γιαούρτι. Εκτός κι αν η γιαουρτοέκσταση συντελείται μόνο στο Παπακαλιατιστάν όπου, όπως είδαμε και στην ταινία «Αν», συμβαίνουν θανατηφόρα ατυχήματα στα σοκάκια της Πλάκας –όπου παίζεται ακόμη και η διέλευση αυτοκινήτων.

Και κάνει, Θεέ μου, ένα κρύοσαν γίνονται ένας οι δύο

Και μέσα σε αυτό το νεύρο που έρχεται και με περιτυλίγει σαν το σύμπλεγμα του Λαοκόοντα, έσκασε κι ένα βράδυ τ’ αχείλι μου το μαραζωμένο. Ηταν τότε που είδα τον Μάρκο Σεφερλή να κάνει τον Σφακιανάκη. Τέλειο νούμερο, σου λέω! Δεν άκουσα! Τι είπατε; Ορίστε; Δεν ήταν ο Σεφερλής, ήταν ο ίδιος ο Σφακιανάκης; Οχι, αγάπη μου, δεν θα με τρελάνεις εσύ! Αν δεν ήταν ο Σεφερλής ήταν ένας ωραιότατος ασφαλιστής, με το τζιν του το γυρισμένο στους αστραγάλους, με την τσάντα του την τίγκα στα φερμουάρ και τις πολλές τις θήκες, που έβγαζε από μέσα τα συμβόλαια, που δεν ήταν όμως συμβόλαια αλλά στίχοι τραγουδιών. Γιατί ο δημοσιογράφος ρωτούσε και ο ασφαλιστής-Σφακιανάκης απαντούσε έμμετρα. Και μετά που του είπε ο δημοσιογράφος ότι θα έπρεπε να ενώνει τους ανθρώπους αντί να τους διχάζει, ο ασφαλιστής, που μοιάζει στον Σφακιανάκη αλλά ζηλεύει την καριέρα του Σεφερλή, απάντησε ότι είναι ενωτικός, γιατί έτσι επιβάλλει το όνομά του, που είναι Νότης, εκ του Ενότης… Λοιπόν, αν επιμένεις ότι αυτό που είδα δεν ήταν νούμερο του Σεφερλή, τότε ο Ιονέσκο δεν έχει πεθάνει αλλά ζει σε ένα ράντσο μαζί με τον Ελβις και μας κάνει μεγάλη πλάκα.

Καλοκαίρι κι είναι κρύοένα μέτρο επί δύο

Δεν τη γλιτώνω, όμως! Γιατί πες και ξέφυγα από τις Συμπληγάδες και του Σφακιανάκη και του Ιονέσκο. Στη γωνία με περιμένει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιάννης Μπέζος. Ο οποίος έχει περισσότερα νεύρα από εμένα και αμφιθυμία στα μη περαιτέρω. Αρα με νικάει! Καλέ, αυτός εδώ και πάνω από έναν χρόνο δεν μας έλεγε και μας ξανάλεγε, για να το εμπεδώσουμε, πως ούτε να την ξαναδεί την τηλεόραση την ελληνική, που είναι πολύ κατωτάτου επιπέδου και έχει μαζέψει όλη την πλέμπα; Ε, τώρα διακηρύσσει ότι έχουμε χρέος να τη στηρίξουμε. Να τη σώσουμε, όπως την καρέτα – καρέτα. Την τηλεόραση – τηλεόραση! Τελικά δεν ξέρω τι είναι αυτό που θα μου δώσει τη χαριστική βολή. Το Χριστούγεννο ή ο Μπέζος;