Δεν είναι καθόλου πρακτικό να σηκώνεται κάθε τόσο από τη βολή της για να εξετάζει το ποιόν των ρύπων, οπότε με «κοινή υπουργική απόφαση» θα σκάσουμε και φέτος από το γκούχου γκούχου. Ενα άλλο, σύμφυτο προβληματάκι, θα είναι και οι χιονίστρες. Φουσκώνει το πόδι, πρήσκεται κι άντε μετά να σου χωρέσει γοβάκι, αν υποθέσουμε ότι στους μπακούρικους καιρούς που ζούμε υπάρχουν ακόμη πρίγκιπες που φλέγονται να σου φορέσουν τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι. Και να θέλουν αυτοί, δεν θα τους το επιτρέψει ο φόβος μήπως, λόγω της περιορισμένης ορατότητας, μπερδευτούν κι αντί για τη δικιά μας πάρουν δικάβαλο τις κακιές αδερφές. Μα επιτρέπεται το κράτος να ανακατεύεται με τα προσωπικά μας; Να αποφασίζει φερ’ ειπείν σε ποιανού τη θράκα θα πάμε να πέσουμε; Εγώ πάντως λέω να την κάνω την κουτουράδα και να πάω στον χορό της ΠΟΣΠΕΡΤ. Σάμπως τόσον καιρό μπροστά στην πυροστιά, μόνη μου δεν εξέπεμπα «πλήρες ραδιοτηλεοπτικό πρόγραμμα» που τ’ άκουγε μόνον η νονά μου η νεράιδα και μια κολοκύθα που μας είχε ξεμείνει από το χάλοουιν;

Φυσικά υπάρχουν κι αυτοί που αντί για δεκατρείς διμοιρίες ΜΑΤ με αντικλείδια και σταυροκατσάβιδα προτιμούν τη φαγούρα από το σκανδιναβικό μουσάκι του Μουτσινά. Συγγνώμη κιόλας Σταχτομπούτα μου, αλλά αν η κολοκύθα μας είχε καρούλια θα κύλαγε στην κατηφόρα, δυστυχώς όμως δεν κάνει ούτε για σούπα βελουτέ. Κι αυτά που κάνουν κρίτσι κρίτσι δεν είναι τα κρουτόν αλλά οι μεντεσέδες των ψεκασμένων και του Σκουρλέτη. Σσσσς, φέρνουν τούμπα το «μαύρο της ΕΡΤ» και είναι, Παναγίτσα μου, πιο μαύρο κι από το μαύρο που ξέραμε. Ομπρός να το σηκώσουμε πάνω απ’ την Ελλάδα.

Τελευταία Νέα