Το μανιφέστο για τις ανθρωπιστικές σπουδές της Νουσμπάουμ δεν θα ήταν σωστό να θεωρηθεί ότι προσφέρει μια ενιαία φόρμα για την υπεράσπισή τους σε όλες τις χώρες. Για να διατυπωθεί η κατάλληλη επιχειρηματολογία, πρέπει να ληφθούν υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, η πολιτική κουλτούρα και οι παραδόσεις κάθε κοινωνίας. Το αίτημα για την αναβάθμιση των ανθρωπιστικών σπουδών είναι ούτως ή άλλως δύσκολο να στηριχθεί επικοινωνιακά, ειδικά σε μια εποχή η οποία θεωρεί επουσιώδη τα στοιχεία που οικοδομούν την πνευματική, πολιτική και ηθική ωρίμαση των πολιτών. Το «έθεσα τις βάσεις για μια υγιή δημοκρατία στο μέλλον» ακούγεται πολύ γενικό και ασαφές για τη σημερινή συγκυρία – σε αντίθεση με το εξαιρετικά συγκεκριμένο «εξοικονόμησα 200.000 ευρώ» ή «δημιούργησα 100.000 θέσεις εργασίας».

Η συνεισφορά των ανθρωπιστικών σπουδών στη δημοκρατία είναι η ικανότητα αντίστασης στην τάση υποταγής και παραίτησης που προκαλεί η αδυναμία διατύπωσης εμπεριστατωμένων επιχειρημάτων για κάθε προτεινόμενη λύση σε περίπλοκα προβλήματα. Σε τι χρειαζόμαστε τους άρτιους τεχνοκράτες, οι οποίοι δεν είναι σε θέση να ασκήσουν κριτική στην εξουσία και να αξιολογήσουν τις διαφορετικές εναλλακτικές λύσεις που τους παρουσιάζονται;