Ο πόλεμος για ανθρωπιστικούς λόγους είναι επίσης πόλεμος. Οποιος τον ξεκινά από ηθική υποχρέωση πρέπει και να θέλει να τον κερδίσει. Το ηθικό κίνητρο πρέπει να έχει και ένα στρατηγικό υπόβαθρο για να πετύχει.

Στρατηγικοί λόγοι υπάρχουν πολλοί. Να συνετιστούν η Ρωσία και το Ιράν, που ακολουθούν την ψυχρή λογική να σώσουν τον Ασαντ για να ενισχύσουν τη θέση τους στην περιοχή. Να αποκαταστήσει η Αμερική του Ομπάμα τον ενεργό της ρόλο μετά την αποστασιοποίηση των τελευταίων ετών από την περιοχή. Να συγκρατηθεί το Ισραήλ από μια απερίσκεπτη επίθεση. Αυτός όμως θα είναι ο πρώτος πόλεμος. Θα ακολουθήσει ο δεύτερος κατά της Αλ Κάιντα και της Αλ Νούσρα, ώστε να μη γίνει η χώρα βάση τρομοκρατών ισλαμιστών.

Στη λογική αυτή δεν υπάρχουν σύντομοι και φτηνοί πόλεμοι. Η Μόσχα θα αποτρέψει εντολή του Συμβουλίου Ασφαλείας, άρα μένει το ΝΑΤΟ. Οι διαβουλεύσεις θα είναι χρονοβόρες, πόσω μάλλον που τα δύο τρίτα των Αμερικανών λένε στις δημοσκοπήσεις «όχι» στην επέμβαση.

Ηθική υποχρέωση αφενός, συμφέροντα αφετέρου. Η απόφαση, ανεξαρτήτως της χρήσης χημικών, είναι επώδυνη. Αλλά και η αδράνεια δεν είναι λύση. Η δράση πρέπει να είναι καλά σταθμισμένη. Το ξεκίνημα ενός πολέμου είναι πολύ ευκολότερο από τη νίκη και την αναμέτρηση με τις συνέπειές του.

Τελευταία Νέα