«Το λιγότερο που μπορεί κανείς να πει είναι πως ο άνθρωπος αυτός δηλητηριάζει τον εαυτό του», γράφει για τον Γιόζεφ Ροτ ο Πιερ Ασουλίν στο βιβλίο του «Οι βίοι του Ιώβ» (ένα βιβλίο που αναζητεί τα πολλά πρόσωπα του Ιώβ στην τέχνη, τη λογοτεχνία και τη ζωή και το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις). Και συνεχίζει: «Τον σκοτώνει λίγο λίγο κάθε μέρα. Τα γκαρσόνια έχουν, όπως είναι φυσικό, εξοικειωθεί με τη μορφή του. Ενα περίεργα ντυμένο, κοντό ανθρωπάκι, χωμένο σ’ ένα τεράστιο πανωφόρι που ανεμίζει σα να έχει φτερά, με στενό παντελόνι Αυστριακού αξιωματικού, μαύρο τσαλακωμένο καπέλο, που περπατάει πάντοτε ευθεία, ακόμα και πιωμένος.

Πνιγμένος στα χρέη, χρωστάει δεκάδες λέξεις στις εφημερίδες και ολόκληρα κεφάλαια στους εκδότες του, έχοντας ήδη πιει όλες τις προκαταβολές. Τα ποτά τού σκοτεινιάζουν το μυαλό, ενώ θα έπρεπε να εργάζεται σαν είλωτας στην εφημερίδα και να παραδίδει πολύ περισσότερα, έχει εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο, ο Ροτ είναι πεπεισμένος ότι η ζωή τον αδικεί κατάφωρα. (…) Ο Ροτ είναι ο Ιώβ. Η δοκιμασία τον ενδιαφέρει λιγότερο απ’ ό,τι ο τρόπος αντίδρασης. Αναλίσκεται στο τραπεζάκι του [μπιστρό] «Τουρνόν» όπου εφευρίσκει άλλες ζωές για τον εαυτό του. Το αλκοόλ είναι γι’ αυτόν μια προστασία, ο καπνός ένα πέπλο».