Αναζήτηση
Τα μικρά παιδιά και οι έφηβοι έχουν μιαν εξαιρετική ικανότητα να λύνουν τα προβλήματα, την οποία θα ζήλευε και ο πιο εύστροφος μαθηματικός νους. Ο φίλος μου ο Κυριάκος, ετών 16, για παράδειγμα, όταν τον ρωτάς με τι θα ασχοληθεί όταν ενηλικιωθεί, με αφοπλιστική αμεσότητα και ειλικρίνεια απαντάει: «Θα γίνω Ρονάλντο»! Ο Κυριάκος στο κατώφλι της Β’ Λυκείου ασχολείται με το ποδόσφαιρο, είναι ταλεντάκι με προοπτική να παίξει σε ανδρική ομάδα αλλά μέχρι εκεί. Στο ενδεικτικό της χρονιάς που πέρασε δεν φάνηκε το ταλέντο του, τουλάχιστον στον τομέα της μάθησης. Το όραμά του να γίνει Ρονάλντο του έχει σκοτεινιάσει τους άλλους δρόμους, τους ουσιαστικούς της πορείας στη ζωή.
Και δεν είναι μονάχα ο Κυριάκος. Η πορεία πολλών νέων παιδιών σήμερα χαράσσεται με χαλασμένες πυξίδες που δείχνουν τον Βορρά εκεί όπου είναι ο Νότος και αντίστροφα. Η χλιδάτη ζωή κάποιων προκλητικά προβεβλημένων ειδώλων, είτε ποδοσφαιριστών είτε καλλιτεχνών, έχει μετατοπίσει χρόνια τώρα τους μαγνητικούς πόλους της κοινωνίας, με αποτέλεσμα οι νέοι ταξιδιώτες να παραδέρνουν σε θάλασσες επικίνδυνες.
Για να αναδειχθούν τα ταλέντα δεν αρκεί πλέον (για τους περισσότερους, αν όχι για όλους) η δεξιότητα σε κάποιους τομείς, απαιτείται και γνώση, γνώση επαρκής για να σε κρατήσει όρθιο όταν κάποτε η μοίρα ή ο χρόνος υπεξαιρέσει τη θαυμαστή εκείνη ικανότητα που σε έκανε ώς τότε ξεχωριστό. Και όταν αυτό συμβεί, αρχίζουν οι μικρές αγγελίες: «Διατίθεται απόγνωσις εις αρίστην κατάστασιν και ευρύχωρον αδιέξοδον. Σε τιμές ευκαιρίας… Και χρόνος αμεταχείριστος εντελώς».
Γνώρισα ποδοσφαιριστές με ταλέντο που έλεγα πως κάποια ημέρα θα έπιαναν τη γη στα πόδια τους και θα την έστελναν στα δίχτυα του Σύμπαντος με ένα ανάποδο ψαλίδι…
Είδα με θαυμασμό παίκτες που περπατούσαν επί των υδάτων, μαγεύοντας όλους εμάς τους θνητούς που γονατίζαμε μπρος σε ένα θαύμα. Και είδα τους ίδιους κάποτε να χάνονται από μια ντρίμπλα της μοίρας στα ερεβώδη βάθη της ανωνυμίας και της απαξίωσης.
Ο Γιάννης Δίντσικος τη δεκαετία του ’80 πήγε στην ΑΕΚ από την ακριτική Καστοριά με στόχο να κερδίσει το στοίχημα της ζωής του. Και όταν φάνηκε πως θα απογειωνόταν, συνετρίβη από έναν τραυματισμό. Το ταλέντο του έγινε συντρίμμια. Και η ζωή που ακολούθησε μετά, δύσκολη.
Ο Τζορτζ Μπεστ, κατά πολλούς ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, έκαψε το ταλέντο του στα πύρινα πάθη του. Εσβησε αλκοολικός, επιβιώνοντας ώς το θλιβερό τέλος του με την αρωγή φίλων και θαυμαστών.
Ο Ρονάλντο, συλλέκτης πανάκριβων αυτοκινήτων, προκαλεί θαυμασμό στους εφήβους των καιρών της κρίσης που απαξιώνουν τη γνώση και αποθεώνουν τον εύκολο πλουτισμό.
Ο Ρονάλντο, ο Μέσι, ο Νεϊμάρ αφήνουν ενεούς τους 16χρονους ανερμάτιστους μαθητές που χρησιμοποιούν τη λάμψη των ειδώλων τους για να φωτίσουν το μέλλον τους.
Ομως, Κυριάκο μου, Ρονάλντο είναι ένας και Μέσι ένας είναι, και άλλοι εκατό θες, άντε διακόσιοι ποδοσφαιριστές ή καλλιτέχνες έχουν χρυσές απολαβές και ζωή αξιοζήλευτη. Στην αντίπερα όχθη χιλιάδες παίκτες σέρνονται σε άνυδρα χωράφια αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμί ή ταλεντάρες με φωνή για όπερα ξημερώνονται στα σκυλάδικα για ένα νυχτοκάματο.
Η ζωή φεύγει σαν όνειρο και ώσπου να σκεφθείς «τι θα γίνω σαν μεγαλώσω», έχεις μεγαλώσει και ο εφιάλτης τού «δεν έγινα αυτό που θα έπρεπε» σε κατατρύχει ώς το τέλος.
Η νιότη που ‘δειχνε πως θα γινόσουν άλλος έχει πια φύγει ανεπιστρεπτί και εσύ «άλλος» πια από αυτό που ήθελες να ‘σαι θυμάσαι τον Ρονάλντο της εφηβείας σου και χαμογελάς…
