Μαγειρέματα του καλού καιρού

Ενα βιβλίο για τη μαγειρική των παραθεριστών, το οποίο ταυτόχρονα υμνεί το χωριό, «ένα χωριό που δεν διαθέτει αρχαιότητες, μουσεία, μνημείο πεσόντων, πλατεία με αιωνόβιο πλάτανο και μαγαζιά με σουβενίρ – γλυκά του κουταλιού, που δεν έχει εντυπωσιακή αρχιτεκτονική, αξιοθέατα, ιδιαίτερη γαστρονομία και μαγικό ηλιοβασίλεμα» μόλις κυκλοφόρησε από τα χεράκια της Ελένης Ψυχούλη και τις Εκδόσεις Πατάκη.

Δεν είναι ένα ακόμη βιβλίο με συνταγές μαγειρικής (περιέχει 91 συνταγές) αλλά ένα καλοκαιρινό βιβλίο – κέντημα που αναφέρεται μεν στο χωριό της δημοσιογράφου – μαγείρισσας στην άκρη του Πηλίου, θα μπορούσε όμως να είναι ένα οποιοδήποτε ανώνυμο ελληνικό χωριό με τα εξοχικά της μέσης ελληνικής οικογένειας που βλέπουν θάλασσα, κάπου στην επικράτεια.

Η Ελένη δεν τρώει, εξάλλου αν το έκανε δεν θα ήταν ένα τόσο δα λιανό κλαδάκι. Το τραπέζι της, όμως, είναι πάντοτε γεμάτο με χίλια δυο καλούδια, που τα απολαμβάνουν τα μέλη της οικογένειάς της και οι φίλοι της. Δεν κάθεται σχεδόν ποτέ γιατί είναι συνεχώς απασχολημένη με το να μαγειρεύει-σας διαβεβαιώ- εξαιρετικά. Και μοιάζει σα να της αρκεί μια μπουκιά ή το άρωμα από την κατσαρόλα της ή το ταψί της γειτόνισσάς της για να χορτάσει. Επίσης γράφει εξαιρετικά.

Ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει αυτό το χωριό, την καθημερινότητα των παραθεριστών και των ντόπιων (που χάνονται καθώς ο καιρός περνάει), το μποστάνι, το κολατσιό, τη ζωή με τις γειτόνισσες και τους φίλους της είναι απλά συγκλονιστικός. Ταυτόχρονα κάνει μια βουτια στις αναμνήσεις της από τα παιδικά καλοκαίρια στο χωριό που ζωντανεύουν αναγκαστικά και τις δικές μας. Δεν είναι αναμνήσεις γλυκερές ή χαζά νοσταλγικές.

Τα κείμενά της Ελένης Ψυχούλη προκαλούν πόνο όπως το αγκάθι του αχινού και το άγγιγμα της τσουκνίδας σε ένα γυμνό πόδι αλλά και χαρά, συγκίνηση, επιθυμία και λαχτάρα για κάτι που χάθηκε και ταυτόχρονα είναι για πάντα εδώ. Σα να έγραψε αποφασισμένη να ανακατέψει βίαια με την κουτάλα της ακόμη και τα πιο καλά τακτοποιημένα συναισθήματα στον πάτο της ψυχής μας.

Αντιγράφω δύο συνταγές:

ΤΑΡΤΑ ΜΠΡΙΑΜ

Το μπριάμ -στον φούρνο ή στην κατσαρόλα- που μας περίσσεψε από την προηγουμένη, γίνεται μια πεντανόστιμη τάρτα την επομένη, ιδανική για πρώτο πιάτο αν έχεις τραπέζι ή ως κυρίως» με μια σαλάτα σε ένα σπιτικό γεύμα. Το μόνο που θα κάνουμε είναι να αφαιρέσουμε τα κομματάκια της πατάτας, σε περίπτωση που περιλαμβάνεται πατάτα στο μπριάμ.

Για 6 άτομα

1 φύλλο έτοιμη ζύμη σφολιάτα

200 γρ φέτα, σπασμένη σε κομμάτια

λίγη ρίγανη ή φρέσκο ή ξερό βασιλικό

Αν δεν έχουμε μπριάμ αλλά θέλουμε να φτιάξουμε την τάρτα, μαγειρεύουμε στο τηγάνι ένα γρήγορο τουρλού.

3 μελιτζάνες φλάσκες, σε μεγάλα κυβάκια

2 μελιτζάνες αργείτικες, σε ροδέλες

3 πιπεριές πράσινες ή κέρατα, σε ροδέλες

2 κολοκυθάκια, σε ροδέλες

1 κρεμμύδι ξερό, κομμένο σε φέτες

2 σκελίδες σκόρδο, σε φετάκια

1 ντομάτα ώριμη, ξεφλουδισμένη, ψιλοκομμένη

1 ματσάκι μαϊντανό, ψιλοκομμένο

1κ.σ. ρίγανη

1 φλ. ελαιόλαδο

αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση

Ζεσταίνουμε σε αντικολλητικό τηγάνι το ελαιόλαδο και σοτάρουμε τις μελιτζάνες, το κρεμμύδι, τις πιπεριές και τα κολοκυθάκια για 2-3 λεπτά.

Προσθέτουμε το σκόρδο και τη ντομάτα, αλατοπιπερώνουμε, χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε το φαγητό να μαγειρευτεί μέχρι να μείνει μόνο το λάδι του και να μαλακώσουν τα λαχανικά, αλλά χωρίς να διαλυθούν. Το κατεβάζουμε από τη φωτιά, προσθέτουμε τη φέτα, τον μαϊντανό και τη ρίγανη και αφήνουμε να κρυώσει εντελώς.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180ο C. Λαδώνουμε ένα μέτριο ταψί και στρώνουμε τη σφολιάτα, φροντίζοντας να καλύψουμε καλά τα τοιχώματα του ταψιού.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή, τη σφολιάτα την κρατάμε κρύα στο ψυγείο. Με ένα πιρούνι τρυπάμε σε πολλά σημεία στον πάτο της σφολιάτας. Στρώνουμε ομοιόμορφα το μπριάμ πάνω στη ζύμη και ψήνουμε για περίπου 45 λεπτά, μέχρι να ροδίσει η σφολιάτα και να φουσκώσει.

ΤΥΡΟΠΙΤΑ ΣΑΝ ΠΙΤΣΑ

Τους την πηγαίνω ζεστή στην παραλία, τυλιγμένη σε μια λαδόκολλα. Πέφτουν πάνω της σαν τις ακρίδες. Ακόμη και η Ζιζή, που έχει τσακωθεί με οτιδήποτε δεν είναι παγωτό πύραυλος, την χτυπά αλύπητα. Μερεικές φορές τα πιο απλά πράγματα, αυτά που σχεδόν ντρέπεται να εμφανίσει επισήμως μια νοικοκυρά με μεράκι, απολαμβάνουν το πιο ζεστό χειροκρότημα.

Για 6 άτομα.

500 γρ αλεύρι που φουσκώνει μόνο του

200 γρ ελαιόλαδο

500 γρ γάλα

450 γρ φέτα θρυματισμένη

1 κ.γ. αλάτι

ματζουράνα, ρίγανη

πιπέρι

ελαιόλαδο για την επιφάνεια

Σε μια λεκάνη ανακατεύουμε όλα τα υλικά, εκτός από το τυρί, μέχρι να γίνει μια ομοιόμορφη ζύμη.

Προσθέτουμε τη φέτα και τα μυρωδικά και ξαναζυμώνουμε να αναμειχθούν καλά.

Στρώνουμε με χαρτί το χαμηλό ταψί του φούρνου και απλώνουμε ομοιόμορφα τη ζύμη.

Τη ραντίζουμε με ελαιόλαδο. Ολο το μυστικό είναι να τη στρώσουμε σε πάρα πολύ λεπτό στρώμα, ώστε να βγει λεπτή και τραγανή σαν πίτσα, αλλά και να ψηθεί γρήγορα.

Την ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170ο C μέχρι να ροδίσει.

Να τη φάτε ζεστή!