Αναζήτηση
«Ο Γκάλης δημιούργησε τον φόβο στους αντιπάλους» παρατήρησε ο Θόδωρος Ροδόπουλος, προπονητής του ΠΑΟΚ στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Ο φόβος των αντιπάλων ήταν η απόλαυση των προπονητών και των συμπαικτών του Γκάλη. Συνεργάτης του Γιάννη Ιωαννίδη στον Αρη, ο Δημήτρης Καραμιχάλης θυμάται: «Το λέω και το πιστεύω, το ευρύ φίλαθλο κοινό είναι άτυχο διότι δεν μπορούσε να δει τον Γκάλη σε ομαδική προπόνηση.
Ηταν 50% πιο πάνω σε σύγκριση με τα ματς.
Οταν άνοιγε το παιχνίδι και έπαιζε τον ρόλο του πρώτου πλέι μέικερ, έφευγαν οι μπάλες σαν… αστραπές, περπατούσε στον αέρα, έδινε σόου, το γλεντούσε, το ευχαριστιόταν, το διασκέδαζε».
Η ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ. Η ατομική πρωινή (πάντα στις 12 το μεσημέρι) προετοιμασία; «Πολλές φορές έκανε προπόνηση με γιλέκο βάρους οκτώ κιλών!
Το ζέσταμά του ήταν 300 σουτ από διάφορες θέσεις, μετά έβαζε το γιλέκο, συνέχιζε τα σουτ με μέντισιν μπολ (βάρους τριών – τεσσάρων κιλών) και καταλήγαμε να επιτίθεται και να του χτυπώ τα χέρια για να μπει σε κατάσταση αγώνα» περιγράφει ο τότε ασίσταντ των Κιτρίνων.
Το ρεπό; Χιλιόμετρα σε χαλαρό ρυθμό στο βοηθητικό του Καυτανζογλείου.
Αποτέλεσμα; Καλάθια με κάθε τρόπο, σαραντάρες σε όλα τα γήπεδα και δέος στην Ευρώπη.
Μια εμφάνισή του στη Βαρκελώνη οδήγησε τον Οντι Νόρις να βαφτίσει έναν από τους γιους του Νίκο, ενώ ο Νταν Πίτερσον απλοποίησε (μιλώντας στην εφημερίδα «Goalnews») την ανάλυση του φαινομένου «Νίκος Γκάλης»: «Στο δικό μου το μυαλό οι εποχές του ελληνικού μπάσκετ είναι χωρισμένες στην προ Γκάλη και μετά Γκάλη.
Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έχουν καταφέρει σπουδαία πράγματα τα τελευταία χρόνια αλλά, κατά τη γνώμη μου, όλα αυτά στηρίχθηκαν στην άνθηση που είχε το μπάσκετ στην Ελλάδα λόγω του Γκάλη» είπε ο αμερικανός τεχνικός.
Στοιχεία σπαρτιάτη πολεμιστή περιελάμβανε η προετοιμασία του Γκάλη για το ματς.
«Eίχε μία ιδιαίτερη συνήθεια: του άρεσε πριν από το ματς να κάνει μπάνιο. H εξήγηση που μου είχε δώσει ήταν πολύ ενδιαφέρουσα: «Οι σπαρτιάτες πολεμιστές έκαναν μπάνιο πριν από τη μάχη, διότι κατά τη διάρκειά της υπήρχε η πιθανότητα να πεθάνουν και ήθελαν να πάνε καθαροί στον άλλο κόσμο»», θυμάται ο Νίκος Τσαχτάνης.
Συγκάτοικος του Γκάλη στα δωμάτια των αποστολών, ο σκληρός και αμυντικών καθηκόντων φόργουορντ δεχόταν τα πειράγματα του μεγάλου άσου.
«Εκείνα τα χρόνια οι σπορτκάστερ στις Ηνωμένες Πολιτείες συνήθιζαν να λένε ότι, για παράδειγμα, ο ΜακΧέιλ και ο Πάρις σκόραραν μαζί 40 πόντους.
Το αγαπημένο αστείο του Γκάλη πάντα για να με πειράξει, επειδή ήμουν ο κατ’ εξοχήν αμυντικός της εποχής, ήταν: «Νίκο, σήμερα βάλαμε μαζί 50 πόντους, 47 εγώ και τρεις εσύ». Την άλλη φορά μου έλεγε «σήμερα βάλαμε 61 πόντους, τέσσερις εσύ και 57 εγώ»».
Στο δωμάτιο της παρέας με τους νεαρούς της ομάδας στις αποστολές το πρόγραμμα είχε και μουσικά ερεθίσματα.
Η playlist του κασετοφώνου με τα φορητά ηχεία ήταν η εξής: «Upside down» της Νταϊάνα Ρος, το πιο ρυθμικό «Planet Claire» των B-52s και για τους πιο αιμοβόρους το κομμάτι «If you want blood you’ve got it» των AC/DC. Τη μετάβαση στον επαγγελματισμό σηματοδότησε απόφαση του Γκάλη να ξηλώσει τις χαρακτηριστικές ρίγες εταιρείας αθλητικών ειδών από τα παπούτσια του σε ματς της περιόδου 1980-1981. Eπαιξε με λευκά παπούτσια, θυμίζοντας τενίστα και όταν τον ρώτησε σχετικά ο υπεύθυνος της εταιρείας, απάντησε: «Με ενοχλούσαν».
Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις και υπογραφή συμβολαίου με οικονομικό αντάλλαγμα για τον ίδιο και τους συμπαίκτες του.
