Απόψε ο Νίκος Γκάλης και οι μεγάλοι αντίπαλοί του μπαίνουν ξανά στο παρκέ για ένα ματς που άργησε πάνω από 20 χρόνια. Χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 1987, αργυρό στη διοργάνωση του 1989 στο Ζάγκρεμπ, οκτώ πρωταθλήματα Ελλάδας, επτά Κύπελλα, συμμετοχή σε τέσσερα φάιναλ φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, θέση στο Hall of Fame της ΦΙΜΠΑ και αναρίθμητες άλλες ατομικές διακρίσεις είναι ο τυπικός και σύντομος αθλητικός απολογισμός της πορείας του Νίκου Γκάλη στα ευρωπαϊκά γήπεδα.

Η καταγραφή των κατορθωμάτων του θα ήταν απλή δουλειά εάν επρόκειτο για αθλητή με χαρακτηριστικά καθημερινού ανθρώπου.

Για την επιρροή του όμως στην ελληνική κοινωνία δεν αρκούν πίνακες, στατιστικά στοιχεία και τροπαιοθήκες.

Ο Γκάλης αποτέλεσε σημείο αναφοράς, άλλαξε τον τρόπο σκέψης και προπόνησης και άνοιξε τον δρόμο για να καταστεί η συμπρωτεύουσα Θεσσαλονίκη σε πρωτεύουσα του ελληνικού μπάσκετ επί σειρά ετών και ευρωπαϊκή μητρόπολη του παιχνιδιού με την πορτοκαλί μπάλα.

Ακόμη, ήταν πόλος οικονομικής ανάπτυξης, δημιούργησε θέσεις εργασίας και έφτασε σε επίπεδα πρωτοφανούς δημοτικότητας.

ΣΦΡΑΓΙΔΑ. Το ωστικό κύμα της εποχής Γκάλη είναι αισθητό ακόμη και σήμερα.

Ηταν το ίνδαλμα των παικτών της Εθνικής που δημιουργήθηκε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και διέπρεψε στη συνέχεια.

Τα γήπεδα που κατασκευάστηκαν για να τον μιμούνται οι πιτσιρικάδες της εποχής ακόμη λειτουργούν.

Εξαιτίας του το μπάσκετ εξελίχθηκε σε βιομηχανία παραγωγής και εξαγωγής στελεχών, και το κυριότερο: είναι, πλέον, δραστηριότητα που δημιουργεί πολύ έντονα συναισθήματα.