Αναζήτηση
Για όλα φταίει η Κασσιανή, η κακομοίρα
Φίλη Φοίβη, γεια σου,
Διαβάζοντας κάποιες συνεντεύξεις καλλιτεχνών μαθαίνει κανείς πολλά, όπως ότι για το ριζικό μας και για την έλλειψη κατάρτισής μας στη βυζαντινή μουσική παράδοση φταίει η Κασσιανή!
Εξηγούμαι: σύμφωνα με τον Πέτρο Γαϊτάνο, όταν ρωτάει κάποιον στην Ελλάδα τι ακούει και του απαντά βυζαντινή μουσική, η επόμενη ερώτησή του είναι ποιος είναι ο αγαπημένος του υμνογράφος και –τι έκπληξη, αλήθεια! –σχεδόν πάντοτε η απάντηση είναι: «Η Κασσιανή», και σχεδόν πάντοτε η κουβέντα σταματά εκεί.
Για να συνεχίσει στη «σοβαρή» καταγγελία πως η σκηνή της βυζαντινής μουσικής «δυστυχώς έχει γεμίσει posers» (ποζάτους;). Ενώ εκείνος θυμάται, «δέκα χρονώ, αμούστακο παλικαράκι ακόμα να ανταλλάζω γραμμένες κασέτες με ύμνους του Ιερού Φώτιου του Υμνογράφου και του Ιωάννη του Μαυρούπους σε αλληλογραφία με φανζίν εκκλησιαστικής μουσικής του εξωτερικού».
Το ωραιότερο όμως ήταν ότι μας συγχωρεί: «Καλύτερα έτσι, ας είμαστε λίγοι και καλοί που ξέρουμε να απολαμβάνουμε τον πλούτο της ορθόδοξης μουσικής μας». Τον ευχαριστούμε.
Χρήστος Καταλειφός
Σσσσσς, πλησιάζει Πάσχα, αγαπητέ Χρήστο. Παίζουν Χαιρετισμοί. Ηρθε εκείνη η εποχή του χρόνου που ο εθνικός υμνωδός κάνει το κομμάτι του. Αυτά είναι τα προοίμια σε ήχο πλάγιο β’. Να του ισοκρατήσουμε του εποχικού αοιδού μας να μπει στο κυρίως θέμα, άδοντας κατανυκτικά τη νυκτωδία «τα ριάλια, ριάλια, ριάλια, τα σελίνια μονά τσε διπλά»… Αρκεί να μην ξαναβάλει εκείνη την αφίσα με φόντο τον φλεγόμενο Σταυρό (μια Κου Κλουξ Κλαν ένα πράγμα!)
Βουβάλια, παπαδιές και τελειωμένοι αναπτήρες
Φοίβη χαίρε,
Κάθε λαός έχει και τους ηγέτες που του αξίζουν. Και το ελλαδικό κράτος δεν θα εξαιρεθεί αυτού του κανόνα. Επιλέξαμε όλα αυτά τα χρόνια –και συνεχίζουμε –όχι πολιτικούς με γνώμονα να είναι τίμιοι και διορατικοί αλλά άρπαγες και μόσχοι σιτευτοί. Παθαίνουμε αλλά δεν μαθαίνουμε. Τη σκυτάλη της δικής μας ασωτίας θα την πάρουν τα αδέλφια μας οι Κύπριοι. Και όπως είθισται, ο μαθητής κάποτε ξεπερνάει και τον δάσκαλό του.
Η συνταγή σε μας θα έλθει με σύνθημα «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Για να συνετιστούμε η τρόικα θα εφαρμόσει τρία συνεχόμενα Μνημόνια (και έπεται συνέχεια). Ενα φάρμακο φαρμάκι που μας το δίνουν να το πίνουμε σιγά σιγά για να μην προκαλεί σοβαρές παρενέργειες, κάτι ανάλογο με τον μιθριδατισμό. Η απειλή στους δανειστές μας για δημοψήφισμα από τον Γ. Παπανδρέου είχε ως αποτέλεσμα να λειτουργήσει μ’ αυτό που λέει ο λαός: «Το μονό δεν τους φτάνει, το διπλό τους περισσεύει».
Τη σκυτάλη για το άλλο πρωτότυπο πείραμα –αυτό του κουρέματος των καταθέσεων –θα την πάρει η άλλοτε πολύπαθη και τώρα εν πολλαίς αμαρτίαις Κύπρος. Γαλουχημένοι για γενιές στην αγγλική νοοτροπία (χωρίς να στερούνται και της ανατολίτικης πονηριάς) θέλησαν να δημιουργήσουν στη Μεγαλόνησο το Σίτι και τις Νήσους Καϊμάν της Μέσης Ανατολής, αλλά χωρίς τη δύναμη της κραταιάς Βρετανίας.
Στο αρχικό ήπιο πρόγραμμα της τρόικας για μέτρα θα αντιτάξουν ένα υπερήφανο «όχι», και σ’ αυτό δεν θα είναι μόνοι τους. Θα ζητωκραυγάζουν και πολλοί δικοί μας επαναστάτες που επιθυμούν πόλεμο αλλά χωρίς αυτούς. Αλλωστε χίλιες ξυλιές σε ξένο πισινό καθόλου δεν πονάνε. Ξεχνούν όμως τη λαϊκή σοφία που λέει «χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις, φίλα το».
Το καθολικό «όχι» των Κυπρίων θύμισε τον απατημένο σύζυγο που αυτοευνουχίζεται για να εκδικηθεί τη γυναίκα του. Και όπως είναι σύνηθες, όταν τα βρίσκουν οι μεγάλοι συμβαίνει όπως όταν χορεύουν τα βουβάλια να την πληρώνουν τα βατράχια.
Οπως διδάσκει η Ιστορία, «ουαί τοις ηττημένοις», φράση του Γαλάτη Βρέμου όταν πάταξε τους Ρωμαίους τον 3ο αιώνα π.Χ. Την Κύπρο θα την εγκαταλείψουν όσοι μέχρι χθες ορκίζονταν αιώνια φιλία και στήριξη –το ίδιο δεν συνέβη και το ‘74; Κι επειδή στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος, βρήκε την ευκαιρία ο Αττίλας και ζητάει μερίδιο.
Ταυτόχρονα φρόντιζαν να καλοταΐζουν τους φύλακες (κόμματα και μίντια) καμουφλάροντας έτσι τις ατασθαλίες τους. Τώρα που δεν τους βγαίνουν τα νούμερα καίνε τα βιβλία κι ο λαός καλείται να πληρώσει σαν τον παπά που τον κερατώνει η παπαδιά και την πληρώνει όλο το χωριό.
Οι Κύπριοι θα πληρώσουν ακριβά, αλλά θα βγουν σοφότεροι. Εμείς, το εκλεκτό υπερήφανο έθνος, αφού μας περάσει η Ρουμανία και η Βουλγαρία από τις τελευταίες θέσεις των 27 της ΕΕ, τότε μπορεί και να αφυπνιστούμε.
Δημήτρης Μαυραειδόπουλος
«Είναι κάτι χαρακτήρες, τελειωμένοι αναπτήρες». Τα έχει πει, αγαπητέ Δημήτρη, η λαίδη Αντζελα της πίστας, αλλά την ακούμε; –ε; Την ακούμε;
