Το μικρό γραφείο της εκδότριας της Εστίας, της Μαρίνας Καραϊτίδη, της «κυρίας Μάνιας» όπως όλοι την αποκαλούν, βρισκόταν στο βάθος δεξιά του βιβλιοπωλείου της Σόλωνος που έκλεισε πριν από μία εβδομάδα. Και ήταν τη δεκαετία του 1980 και του 1990 το πιο πολυσύχναστο φιλολογικό σαλόνι της Αθήνας. Υπήρχε εκεί και μια μεγάλη δερμάτινη πολυθρόνα, η λεγόμενη «προεδρική», όπου κάθονταν τα μεγάλα ονόματα της λογοτεχνίας και της πολιτικής που περνούσαν την πόρτα του γραφείου. Οποιος όμως και να καθόταν σε αυτήν, έπρεπε να την παραχωρήσει όταν έμπαινε ο ακαδημαϊκός Αγγελος Βλάχος, κυρίως τα πρωινά του Σαββάτου. Στενός φίλος της κυρίας Μάνιας, ο λογοτέχνης και διπλωμάτης προκαλούσε δέος με την παρουσία του στους νεότερους και αποτελούσε εικόνα απόλυτα συνδεδεμένη με τον χώρο για όσους σύχναζαν τότε εκεί.

Ο μόνος που έκανε ότι δεν καταλάβαινε πως πρέπει να σηκωθεί από την πολυθρόνα ήταν ο σκύλος, ο Ηρθα, που τον φώναζαν έτσι γιατί μπήκε μια μέρα με το έτσι θέλω στο σπίτι της Μάνιας Καραϊτίδη αποφασισμένος να εγκατασταθεί.

Η συγγραφέας Αθηνά Κακούρη περιγράφει τον Αγγελο Βλάχο ως εξής: «Ηταν κύριος, γνώστης πολλών πραγμάτων, με σπουδαίες εμπειρίες από το Διπλωματικό Σώμα, με καλή γνώση των ελληνικών σε όλο τους το εύρος, από τα αρχαία μέχρι τα σύγχρονα, και ήταν και πολύ διασκεδαστικός. Δεν ήθελε να σου δείξει πόσο σπουδαίος ήταν, καταπιανόταν να σε διασκεδάσει μαθαίνοντάς σου και κάτι, πλαγίως».

Η δημοσιογράφος, συγγραφέας και μεταφράστρια Κατερίνα Δασκαλάκη, που έχει διατελέσει ευρωβουλευτής και πρόσφατα διορίστηκε μόνιμη αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην ΟΥΝΕΣΚΟ, συμπληρώνει την εικόνα: «Στη βαθιά πολυθρόνα ενθρονιζόταν συνήθως ο Αγγελος Βλάχος, μεγαλοπρεπής, λιγάκι μεγαλόστομος, «σφιχτός» (δεν υπήρχε περίπτωση να χαρίσει βιβλίο του), πάντοτε ευαίσθητος στη γοητεία των Κυριών».

Η κ. Καραϊτίδη χάριζε τα βιβλία δέκα – δέκα. «Να πουλήσουμε και τίποτα, της λέγαμε εμείς οι υπάλληλοι» θυμάται η Μυρτώ Τζανετάκη που δούλευε στο γραφείο Τύπου. «Πάψτε» απαντούσε εκείνη.

Ο εκδοτικός οίκος υπήρξε άλλωστε «φυτώριο». Δούλευαν φέρ’ ειπείν εκεί ο Διονύσης Καψάλης, διευθυντής τώρα του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, και οι σημερινές εκδότριες Αναστασία Λαμπρία (Ποταμός), Πόπη Γκανά (Μελάνι).

Οσο για τους τακτικούς επισκέπτες, ο κατάλογος είναι μακρύς: Γαλάτεια Σαράντη, Ιουλία Ιατρίδη, Θανάσης Βαλτινός, Κική Δημουλά, Γιάννης Βαρβέρης, Παύλος Μάτεσις, Κώστας Γεωργουσόπουλος, Νίκος Φωκάς, Νάνος Βαλαωρίτης, Αλκης Αγγέλου, Ελένη Λαδιά, Ερρίκος Μπελιές, Φαίδωνας Ταμβακάκης, Μαρίνα Καραγάτση, Αννα Βενέζη, ενίοτε ο Νίκος Καρούζος και πολλοί άλλοι.

Η Κατερίνα Δασκαλάκη, που έγινε αργότερα στενή φίλη της εκδότριας, δούλεψε ένα διάστημα τότε στην Εστία διαβάζοντας χειρόγραφα και θυμάται ότι ανάμεσα στους θαμώνες υπήρχε «και ένας ιδιαίτερα μορφωμένος όσο και ιδιαίτερα γραφικός (και ελαφρώς οινόφλυξ) μητροπολίτης». Οπως και ότι ο σύντροφός της Κώστας Αξελός, «που η κάθε λέξη του ήταν ζυγισμένη και ο λόγος του μπορούσε να πέσει σαν λεπίδι», τα καλοκαίρια, όταν ερχόταν στην Αθήνα από το Παρίσι, μόλις πατούσε το πόδι του έλεγε: «Πάμε να δούμε τη Μάνια».

Θυμάται επίσης πολλά πηγαινέλα στην Εστία όποτε παιζόταν μια (λογοτεχνική) υποψηφιότητα στην Ακαδημία. Και συζητήσεις πάμπολλες μεταξύ ακαδημαϊκών, «όχι πάντοτε μελιστάλακτες ή καλοπροαίρετες». Οπως λέει και η Μυρτώ Τζανετάκη, «στο γραφειάκι δεν χώραγες να μπεις, κατά τις 12 χώραγε όμως όλη η Αθήνα».

Τελευταία Νέα