Ηταν ένας σκληρός καθρέφτης του πιο απειλητικού ελαττώματος των κοινωνικών μας ηθών οι «Πρωταγωνιστές» της περασμένης Πέμπτης. Της πουριτανικής σιωπής που αφήνει τους εφήβους έρμαια της σεξουαλικής άγνοιας. Η αρνητική πρωτιά της χώρας στις εφηβικές εκτρώσεις είναι η είδηση που σοκάρει.

Η τηλεόραση είναι το μέσον που μπορεί να ανοίξει τη συζήτηση. Και το κάνει. Προφανώς και δεν αρκεί μία εκπομπή. Ηταν όμως η αρχή για να έλθει στο φως το πρόβλημα των νιάτων που τόσο έχουν θαυμαστεί στα τηλεοπτικά σαλονάκια γιατί προσφέρουν θέαμα εύκολης συγκίνησης. Αλλοτε με τα φωτογενή δάκρυα του ευσυγκίνητου εφηβικού συναισθηματισμού και άλλοτε –πολύ συχνά τελευταίως –για τις εξάρσεις επαναστατικότητας που πρόσφεραν το άλλοθι στην ενήλικη, μακροχρόνια νωθρότητα των εποχών της ευφορίας ότι έχει ετοιμάσει διαδόχους να πάρουν το αίμα της πίσω. Λες και τα παιδιά είναι οι άγγελοι της ηθικής τελειότητας που θα γιατρέψουν κάθε πληγή, αναλόγως με το πώς οι ενήλικοι την έχουν αντιληφθεί για τον εαυτό τους.

Γιατί το συμπέρασμα εν τέλει των «Πρωταγωνιστών» ήταν ότι σε αυτόν τον τόπο κυριαρχεί η πεισματική άρνηση να αντιμετωπιστούν τα παιδιά ως προσωπικότητες που μεγαλώνουν σε έναν δύσκολο και σύνθετο κόσμο.

Ηταν όλα εκεί. Η δειλία ενός δημοσιοϋπαλληλικού συστήματος που αντιμετωπίζει την ίδια την επιβίωση της κοινωνίας, γιατί σε αυτήν έχει αντίκτυπο η σιωπή γύρω από την εφηβική σεξουαλικότητα, ως ένα ακόμη από τα πεδία εξουσίας που αρνούνται οποιαδήποτε κίνηση προς το μέλλον. Οι προσωπικές μαρτυρίες από την τραυματική εμπειρία της έκτρωσης. Τα καρτούν και τα φιλμάκια με τα οποία άλλες χώρες έχουν φροντίσει να αξιοποιήσουν την τεχνολογία της επικοινωνίας για να ενημερώσουν τους εφήβους. Οι επιστημονικές μαρτυρίες, όπως του ειδικευμένου γιατρού κ. Χριστόπουλου που ξεδίπλωσε τη ζοφερή εικόνα των εφηβικών εκτρώσεων, εξηγώντας ότι καταφεύγουν σε αυτές νεαρές είτε από άγνοια είτε από κακή χρήση της προφύλαξης. Αλλά και των ψυχιάτρων, του Κωνσταντίνου Κοτζαμάνη και του Θάνου Ασκητή, και οι δύο συγγραφείς ειδικών βιβλίων για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των μαθητών από το δημοτικό και κατόπιν στο γυμνάσιο και το λύκειο, που γράφτηκαν αλλά σαπίζουν στις αποθήκες.

Η αιτία; Ιδια πάντα. Ελλειψη πολιτικής βούλησης. Μη τυχόν και διαταραχθεί –με πιθανές εκλογικές επιπτώσεις υποθέτουμε –ο εφησυχασμός μιας κοινωνίας που προτιμάει τη μυθολογία για «παιδιά-αγγέλους», άφυλα και άμωμα, εγκαταλείποντας τα αληθινά παιδιά στις σκληρές μυθολογίες του φτηνού θεάματος για να γνωρίσουν το σώμα τους και το σεξ.

Μία φράση ενός εφήβου είναι αρκετή για να αποκαλύψει τη στρέβλωση που μπορεί να σφραγίσει ψυχές και σχέσεις. «Μαθαίνουμε για το σεξ από τσόντες». Μαθαίνουν την πράξη χωρίς τρυφερότητα. Χάνουν την αίσθηση του σώματος και των επιθυμιών τους.

Ηταν εκεί και η άποψη της Εκκλησίας, του πατέρα Σαράντη, που αντέδρασε στα βιβλία σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και ερήμην του έγινε επιχείρημα για τη μη διανομή τους. Εξέφρασε ακριβώς την αντίληψη που βρίσκεται στον πυρήνα του πουριτανικού οικοδομήματος. Η Εκκλησία είναι αντίθετη στις προγαμιαίες σχέσεις, αλλά αν οι έφηβες μείνουν έγκυες καλύτερα να γεννούν τα παιδιά, υπάρχουν πολλές οικογένειες ώριμες να τα υιοθετήσουν. Σπουδαία! Αν μη τι άλλο, εξασφαλίζει στην τηλεόραση τύπου «Πάμε πακέτο» πλούσιο υλικό για το μέλλον.

Είναι άλλος ο ρόλος μιας σύγχρονης τηλεόρασης. Τον είπε απλά η 18χρονη Αρριάνα, η οποία δέχθηκε να αφηγηθεί με το πρόσωπό της στον φακό τη δική της εμπειρία: «Αν είχα δει κι εγώ μια κοπέλα στην τηλεόραση σαν εμένα θα ήμουν πιο προσεκτική και θα είχα αποφύγει την έκτρωση». Την επιβεβαιώνουν οι έρευνες. Οσο μεγαλύτερη είναι η ενημέρωση τόσο μικρότερο είναι το ποσοστό των εκτρώσεων.

Τελευταία Νέα