Νέα εποχή ξημερώνει άραγε για τη «γειωμένη» νεότερη γενιά του τραγουδιού, που οι μικροί χώροι την έκαναν να σηκώσει ψηλά τα μανίκια και να δουλέψει σκληρά, πολλές φορές, αντί πινακίου φακής;

Γιατί το λέμε αυτό; Επειδή οι νέες μουσικές παραστάσεις της Νατάσσας Μποφίλιου αυτή τη φορά, εκτός από ηχολήπτη, θα έχουν σκηνοθέτη, σκηνογράφο και φωτιστή.

Μήπως όλο αυτό σημαίνει ότι η παρέα του «νέου έντεχνου» – Νατάσσα Μποφίλιου, με τον συνθέτη Θέμη Καραμουρατίδη και τον στιχουργό Γεράσιμο Ευαγγελάτο – φτάνει στο επικίνδυνο σημείο που πολύ λαϊκά θα το αποκαλούσαμε «καβάλημα» ή, πιο κομψά, αργή και σταθερή προσχώρηση στην τάξη των δυνάμει σταρ νέας κοπής;

Μέχρι τώρα εκπροσώπησαν εύστοχα, και μάλιστα με επιμονή και υπομονή, μια ιδέα που οι περισσότεροι παλαιότεροι συνάδελφοί τους νόμιζαν ότι χάθηκε μια για πάντα, μέσα στις παρεούλες, στα συμβόλαια με την κινητή (και την ακίνητη) τηλεφωνία, στα ντιλ και στις μεγάλες «σκηνοθεσίες». Την ιδέα της επιστροφής στο ίδιο το τραγούδι.

Η Νατάσσα Μποφίλιου πολλές φορές αναφέρεται στις «στενοκεφαλιές του σιναφιού», ακόμη περισσότερες έχει τονίσει ότι την έχουν χαρακτηρίσει «ψωνάρα» επειδή δεν δέχτηκε να κάνει φωνητικά σε καταξιωμένους τραγουδιστές. Ή ότι τους ειρωνεύονταν οι «επαΐοντες» όταν έβλεπαν την υπογραφή του Γεράσιμου Ευαγγελάτου στη θέση του επιμελητή προγράμματος. «Λέγανε: Μα ποιος είναι; Η Λίνα Νικολακοπούλου; Εννοώντας ότι ήμασταν πολύ νέοι για να ξέρουμε τι κάνουμε και πώς. Αλλά όλα αυτά ήταν του σιναφιού, όχι του κόσμου. Γιατί ο κόσμος μάς το ‘χει επιστρέψει, και μάλιστα πάρα πολύ, ό,τι κάναμε. Ξέρει να εκτιμά».

Εκείνη ήξερε από την αρχή τι ήθελε. «Το μεγαλύτερο κίνητρο ήταν η ανάγκη μας να εκφραστούμε. Και βέβαια να αποκτήσουμε ένα «σήμα» στα πράγματα. Κι εγώ δεν ήθελα να συμβεί αυτό στα 35 μου, αλλά στα 25 μου. Αν αυτό ακούγεται υπερφίαλο, τι να πω… Χρειάζεται πάντως να φορτσάρεις στο ξεκίνημα, να κάνεις είσοδο δυναμική».

Δυναμική είσοδος και δυναμική συνέχεια. Ακόμη και σε καιρούς σαν κι αυτούς;

«Γι’ αυτό ονομάσαμε την παράστασή μας «Μέρες του φωτός». Για να το δούμε όσο πιο θετικά γίνεται όλο αυτό. Και κάπως έτσι το αντιμετωπίζουμε και στην καθημερινότητά μας. Δουλεύουμε σκληρά, δημιουργούμε, για να νιώθουμε καλά».

Επέλεξαν να κάνουν μια πιο ακριβή παραγωγή στα λάιβ τους και έναν ακριβότερο δίσκο (θα βγει στο τέλος του Φεβρουαρίου), με πολλούς μουσικούς, άπειρα χρώματα στις ενορχηστρώσεις, σημασία και στην τελευταία του λεπτομέρεια. «Αυτό μας ενδιαφέρει», λέει. «Θα μπορούσαμε να έχουμε μεγαλύτερα μεροκάματα, να ζητάμε περισσότερα, το μπορούμε πλέον. Αλλά αυτό είναι στάση ζωής. Ζούμε αξιοπρεπώς από τη δουλειά μας και αυτό είναι όλο. Τη δουλειά όμως δεν τη διαπραγματεύομαι με τίποτα… Και είμαι πολύ χαρούμενη που φτάσαμε πλέον να μπορούμε να ορίζουμε εμείς τα πράγματα – και δισκογραφικά και στα λάιβ μας».

Εξ ου και ο σκηνοθέτης;

«Ο σκηνοθέτης προέκυψε λόγω του υλικού του νέου μας άλμπουμ που έχει διπλή ατμόσφαιρα. Τα πρώτα έξι τραγούδια είναι πιο ηλεκτρικά, πιο δυναμικά, ενώ τα υπόλοιπα έξι έχουν πιο κινηματογραφική ατμόσφαιρα – παίζει μάλιστα και η Μαντολινάτα του Δήμου της Πάτρας. Εμείς προσπαθούμε γενικά να «σκηνοθετούμε» τις παραστάσεις μόνοι μας, επάνω σε κάποιες ιδέες. Αυτή τη φορά ήταν πραγματικά δύσκολο και πάνω στην αφέλεια και στον αυθορμητισμό μας το προτείναμε στον Γιάννη Κακλέα και ούτε που περιμέναμε να δεχτεί. Είναι μεγάλη μας τιμή που το δέχτηκε. Και η Ελενα Παπαδημητρίου έκανε τα σκηνικά. Αλλά μη φανταστείτε υπερβολές… Κάποιες θεατρικές πινελιές στον περιβάλλοντα χώρο. Εγώ λειτουργώ όπως ακριβώς λειτουργούσα, απλώς είναι πιο επιμελημένη η ατμόσφαιρα και πιο δυναμικός ο τρόπος που παρουσιάζονται τα τραγούδια».

Σε ανοδική πορεία σταθερά, δηλαδή…

«Τα δύο τελευταία χρόνια σίγουρα, τα καταφέραμε. Κάνουμε αυτό που μας αρέσει, όπως μας αρέσει και δεν είμαστε πλέον τα «ούφο» του τραγουδιού».