Πολιτικό θέατρο… γιοκ

Οσο κι αν προσπάθησε να αλλάξει κάτι σε τούτον τον κόσμο με τη γραφή του, ο Φραντς Ξάβερ Κρετς δεν τα κατάφερε. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους για τους οποίους σταμάτησε να γράφει έργα πριν από οκτώ χρόνια. «Ελπίζω σε μια επανάσταση» έλεγε χθες ο γερμανός συγγραφέας και ηθοποιός στο πλαίσιο της συζήτησης με τίτλο «Το θέατρο σε καιρούς πολιτικών ανατροπών» στο Ινστιτούτο Γκαίτε στην οποία συμμετείχαν, μεταξύ των άλλων, η θεατρολόγος Δήμητρα Κονδυλάκη, ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος και οι πρώην υπουργοί Γεράσιμος Αρσένης και Λούκα Κατσέλη. Αφορμή, η πρώτη παράσταση του έργου του «Στάλερχοφ» στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Η επανάσταση λοιπόν δεν θα έλθει από το θέατρο. «Πολιτικό θέατρο δεν υπάρχει πια» έλεγε και ξανάλεγε, οργισμένος και συνάμα απογοητευμένος. «Το θέατρο δεν έχει πια τη δύναμη να επηρεάσει τον κόσμο. Να φανταστείτε ότι στη Γερμανία με γνωρίζουν όχι από τα έργα μου αλλά από τις εμφανίσεις μου στην τηλεόραση» εξηγούσε. Οσο για την κρίση, σχολίαζε: «Το καπιταλιστικό σύστημα πέρασε καλά αλλά έχει πια πεθάνει. Δεν ξέρω τι μας έρχεται στο μέλλον».

Δ.Κ.

Η έννοια του ορίου

«Τον άγγιξα. Η κρυάδα του θανάτου του μου επαναπροσδιόρισε την έννοια του ορίου. Ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, τον έρωτα και τις ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό το σύνορο όχι μόνο με τη γεωγραφική έννοια αλλά και με αυτή της ζωής και του τέλους της» είχε πει ο Θόδωρος Αγγελόπουλος στα «ΝΕΑ» λίγο μετά το παγωμένο μεσημέρι της 6ης Δεκεμβρίου του 1994, όταν ο Τζιαν Μαρία Βολοντέ, ο πρωταγωνιστής του, είχε βρεθεί νεκρός στο ξενοδοχείο «Λίγκος» της Φλώρινας. Στη διάρκεια των γυρισμάτων για «Το βλέμμα του Οδυσσέα», όπως και ο ίδιος ο σκηνοθέτης τη Δευτέρα. Το συνεργείο συνέχισε κανονικά τα γυρίσματα από την επομένη και ο βοηθός του Αγγελόπουλου Τάκης Κατσέλης θυμόταν: «Ο Αγγελόπουλος, την ημέρα που πέθανε ο πατέρας του, πήγε για γύρισμα το ίδιο βράδυ». Ο σκηνοθέτης απλώς προσέθετε ποιητικά: «Η Φλώρινα είναι η μοιραία πόλη για τη ζωή και το έργο μου. Δεν ξέρω γιατί. Είναι φορές που δεν ξέρουμε γιατί αγαπάμε πολύ κάτι».

Β.Χ.

«Πράσινες» πόλεις

«Η πόλη του αύριο», το θέμα των ομιλητών της στρογγυλής τράπεζας που οργάνωσε το Γαλλικό Ινστιτούτο στο πλαίσιο του ελληνογαλλικού φεστιβάλ «Γεωσυναντήσεις», έδωσε αφορμές για συζήτηση γύρω από τη διαχείριση των σύγχρονων προβλημάτων του πυκνοκατοικημένου αστικού χώρου. Η γαλλική πλευρά συνεισέφερε στην κουβέντα πίνακες με διαγράμματα και στοιχεία για την κατανάλωση ενέργειας στις κατοικίες και στα μέσα μετακίνησης. Η ελληνική πλευρά έδωσε την καλή είδηση από τη Θεσσαλονίκη με ένα νέο ηλεκτρονικό πρόγραμμα, το Σύστημα Αστικής Διαχείρισης Κινητικότητας. Με προτάσεις στους κατοίκους να επιλέγουν διαδρομές φιλικές προς το περιβάλλον με λιγότερη εκπομπή ρύπων. Ενώ το παράδειγμα της Αθήνας θεωρητικά αφορούσε τη βιώσιμη κινητικότητα, μέσα από την πρόταση μετακινήσεων με ποδήλατο. Ομως το «διά ταύτα» κάπου χάθηκε στον διάλογο του πρώτου μέρους μεταξύ ακροατηρίου και ομιλητών. Καθώς ορισμένοι είδαν την εκδήλωση ως ιδανική ευκαιρία για πολιτικές αγορεύσεις. Κι έτσι η επιστημονική συζήτηση μεταξύ αρχιτεκτόνων, πολεοδόμων, κλιματολόγων και ειδικών των κατασκευών για προβλήματα που αναζητούν ρεαλιστικές προτάσεις και λύσεις ακολούθησε τον συρμό της εποχής.

Ε.Φ.